Нойргүй шөнийн нэргүй мөртүүд

Нойргүй шөнийн нэргүй өгүүллэг

"hen n unen hen n hudlaa buu med!!! ugaasaa unen gj bhgu ghde hudlaa yrih shaltgaaaaaaaaaaaaaan yu baisan bol esvel odoo ter n hamaaagui ym bolvuu herev uneheer l unen bsn bol butsaj ireh bsn bolvuuu?

bi uurtuu itgesen uur hend ch itgeh yostoi ymbe dee ugaasaal nadad nadaas uur namaig hamgiin iheer oilgoh hun baihgui hemeen bodsoor zobo shuniin2 tsagt gudamjaar tamhi tatan alhana"

"ene ywdlaaas nileeeeeeeeen heden sariin umnu"
zobo umnuh udruudiin l adil husel muruudulduu hutlugdun ireeduid hiih zuilsee tuluvluj mun tuundee hureh hatuu zorilgiinhoo tuuluu duulen nisej ywlaa ter hotiin deeeguur ygl shuuushig nisej hul door n haragdah amidraluudiig ihed sonirhoj ajiglana.
zobo haayaa neg moddiin door hevtej naizuudtaiga uurt tohioldson uzej harsan zuilsuude yritsgaana. ted uulzaldahaar amidral heterhii amarhan bas heterhii budeg sanagdana.

navchis sharlan unaj gazar yg l ulbar shar vvl shig haragdana tenger hezeech baigaaguigeeree udur bur tselmeg tungalag met minii dursamjuud tiimee ter uyed bi hiihed baisan ugue!! bi buruu bodoj bna bi zugeer l genen baisan ghdee genen bh sxan bsan hen negen namaig zovoohoos esvel hen negen namaig gomdooh vii gehees aihgui Tiimee bi aidasgui baisan nadad aih zuil ogt baidaggui bsn ter much hurtel.....zobo tamhia gunzgii gegch n sorood deesh tenger uud harlaa uultei shuniin tengert haya neg sarnii tuya tod gegch n tusaad butsaad l arilna........

ene uil ywdaluud yg hezeenees ehelseniig medehgui shig hezee duusahiig n bas medehgui ym......................

tselmeg uduj uulsiin dunduur nisej ywahdaa gazart negen zuil baigaag olj harav ene bol zobogiin hezeech harj baigaagui mӨrtӨӨ үргэлж авахын хүсдэг зүйл нь байв.Энэ бол НУУЦ байв. зобо маш их баярлаж нууцыг ихэд сонирходог байв.хэдэн өдөр хэдэн шөнөөрч хамаагүй нисэхээ хүртэл мартаж нууцад шимдэн дурлалаа.
Нууцыг илүү гүнзгий мэдэх тусамаа тэр нууцыг өрөвддөг болов.
Тэр олон нууцыг мэддэг болсонч энэ нь цагаа олоогүй байв.зобо шинэ зүйлийг мэдэх болгондоо өөрийн далавчнийхаа өдийг алддаг байв. гэхдээ нууцыг л таниж мэдэж авах юм бол нисэж чадахаа болисонч яаахав гэж боддог байв............................

Нар мандахыг харах сайхан байдагсан өнөөдөр ягаад ийм гунигтай байгаа юм бол....Өнөөдөр өнөөдөр гэх өдөр байсанаараа өчигдөрийг сануулна. өнөөдөр байхгүй бол би өчигдөрийг санахгүй магадгүй санахгүй хэвээрээ маргааш болох юм бол юутай жаргал вэ гэхдээ би бууж өгч болохгүй би бууж өгөхийг өөрт зөвшөөрөхгүй........................

Цэцгэн дээр суусан зөгий цэцэгнээс балыг аван үүрлүүгээ буцдаг
харин зобогын хувид энэ бүхэн эсрэгээр болох шиг түүнийг нууц ховхо сороод нисэн одов. зобо гуниглахаас өөр юуч хийж чадахгүй байв тэр хэт их зүйлийг мэдэж авах хүсэлдээ хэтэрхий их зүйл алдаж байгаагаа ухаарсангүй............................

ЦАГ ХУГАЦАА тиймээ надад цаг хугацаа хэрэгтэй бас надад итгэл хэрэгтэй гэхдээ би яааж .... гэж бодсоор үүр цаах үеээр зобо дахин нэг тамхи асаан байшингийн дээвэр дээр ганцаар сууж байв...........

би хэнд ч хэрэггүй надад юуч байгүй анхнаасаа юуч байгаагүй мэт санагдан Нууцыг явсаны дараа гуниглан суух үед түүний дэргэд нэгэн цэцэг ургав. Үнэхээр гайхамшигтай миний амьдралдаа мэдэрч байсан хамгын их аз жаргал би үүнийг юу гэж тайлбарлахаа ч мэдэхгүй байна. зобо цэцгэнд үргэлж баярладаг байв Цэцэг орь ганцаар үлдсэн мөн өөрийн далавчыг алдсан зобод үнэхээр их хань болдог байв.................

Тамхи чи л миний гуниглах уурлах хайрлах гэх мэт сэтгэл хөдлөлийг минь багасгаж намайг тайтгаруулах юмдааа.Амьдралд заримдаа огт хэрэггүй зүйлс хэрэгтэй болж хамгын хэрэгтэй гэж бодож байсан зүйлс ямарч үнэ цэнэгүй болох юм ххэ. зобогын үүр шөнийн бодлууд ийнхүү үргэлжилсээр л..........................................................

Цэцэг зобо 2 яг л нэгэндээ зориулагдсан мэт хорвоогын утга учир юу юм бэ гэж асуувал хайр гэж хэзэээд ч инэээсэглэн хариулж чадхаар тиймл бардам тэдний дүр төрх. зобо далавчгүй болсондоо баярладаг байв Хэрэв нууц түүнийг орхин одоогүй байсан бол тэр хэцээч ийм сайхан цэцгийг олж харахгүй байсан гэж боддог байв.Тэнгэрт шувууд нисэж үүлсийн дундуур эрх чөлөөгөө гайхуулан дүүлцгээнэ. цэцэг тэднийг харан хаяада зобо г нисэж чадахгүйд гайхан өөрт нь хэрэггүй зөвхөн өөрийнх нь эрх чөлөөг боймолж ирээдүйд ч яг л энэ газартаа байсаар дуусах мэт бодлууд төрдөг болов.....................................

Хүн бүхэн үхдэг. үхсэн хүнийг 2 эсвэл 3 нь сар дурсаад л матчихна тэр хүний хийж бүтээсэн зүйл болон цааш хийх зүйл амид хүмүүс ямарч хамаагүй ягаад гэвэл нэгэнт үхчихсэн юм чинь ...........................

Цэцэг өргөстэй болов. Зобо Цэцгийг ойлгохоо больж түүнтэй дуугралгүй сар болов.Нэгэн өдөр зобо цэцгийг хартал тэр тэнгэр өөд баясалтайгаар ширтэн агаарт дүүлэн нисэх шувуудыг ажиглан суухыг анзаарав.зобо цэцгээс асуув чи нисмээр байна уу
цэцэг тиймээ би нисмээр байна гэхнээ чамайг орхин нисэж чадахгүйн
зобо зүгээрдээ чи нисэх хэрэгтэй гээд өөрт байсан сүүлчийн өднүүдийг ниилүүлэн далавч хийн цэцгэнд өгөв
цэцэг газраас хөндийрөн агаарт дүүлэн нисэн алга болов......................

Одоо надад харамсах зүйл нэгч үгүй атал би ягаад ингэж их гуниглана вэ. ягаад... тэр буцаж ирэхгүй хэцэээч буцаж ирэхгүй надад өчүүхэнч итгэл алга атал би ягаад ингэж гуниглах болов ягаад

бүх зүйл ингээд дууслаа надад юуч үлдсэнгүй бүгд намайг орхин одсон одоо би үхсэнээс ялгаагүй нэгэн хэмээн зобо элсэн цөлөөр цор ганцааар алхаж явна

хэцээ нэгэн цагт буюу ирээдүй:

тэнд юу байгаа бол
юуч байхгүй хэвээрээ байх болвууу

би одооч ойлгохгүй хэвээрээ л байна цаг хугацааг итгэлийг цэцгийг нууцийг сүүлдээ өөрийгөөч энэ их элсэн цөл хэзээ дуусах юм бол шөнийн оддыг харн нүдээ баясгахаас өөр жаргал одоо надад байхгүй надад надааас өөр хэнч байхгүй...................................

2015.01.19