The New Tommo. |N.J.H| [✔️]

1.

Ik kan het niet laten en barst in tranen uit. Ik word meteen in een groepsknuffel getrokken. "Ik ga jullie missen jongens."

Noa.

"Wij jou ook." Ons moment wordt verstoord door iemand die op de deur klopt.

"Binnen." Zeg ik. De deur gaat open en de 2 mensen die denk ik mijn nieuwe ouders worden staan in de deuropening .

"Hoi" "Hoi Ehm ben je bijna klaar dan kunnen we zo gaan." Ik knik en ga verder met mijn koffer inpakken. In mijn ooghoek zie ik dat mijn hele Squad me helpt en tranen in hun ogen hebben.
•~•

We staan beneden en mijn ingepakte koffer ligt al in de auto. En dan nu afscheid nemen. Iets wat ik moeilijk kan want iedereen hier voelt als familie voor mij.

Iedereen staat op een rijtje eerst Luke dan Calum, Amber, Nina, Ashton, Micheal, Isa en als laatste Maaike.

Ik ga eerst naar Luke en ik wordt gelijk in een knuffel getrokken. "Ik ga je missen kleine." Hij noemt me altijd kleine omdat ik nogal klein ben. "Ik jou ook grote" zeg ik met een glimlach.

Dan ga ik naar Calum en wordt net zoals bij Luke in een knuffel getrokken. "Doei Noatje. Ik ga je fk erg missen." "Ik jou ook Calum."

Ik ga naar Amber en ze staat met tranen in haar ogen. Ik trek haar in een knuffel. "Ambie bambie hou je asjeblieft sterk. Ik ga je missen Meis." "Ik jou ook No."

Bij Isa en Ashton gaat het ongeveer net zo. Dan kom ik bij Micheal mijn allerbeste vriend samen met Maaike. Ik kan gewoon niet zonder hun. Ik kijk hem aan en barst in tranen uit.

"Nootje kom hier." Zeg Micheal en hij trekt me in een knuffel en geeft een kus op mijn haar. "Je gaat het leuk krijgen babe." "Ik hoop het." "We houden contact." "Dat zeker." Ik trek me uit de knuffel en glimlach naar hem. "Ik ga je missen." "Ik jou ook."

Bij Isa gaat het ongeveer net zoals bij Luke enzo. En dan kom ik bij Maaike.

Ik loop snel naar de toe en geef haar ene knuffel. De tranen stromen nog steeds over mijn wangen en bij haar ondertussen ook. "Maaike wil je me een ding beloven." "Tuurlijk als jij mij ook iets wilt beloven." "Altijd. Wil je asjeblieft werk maken van Ashton omdat jullie echt voor elkaar gemaakt zijn." "Okay. Wil jij me asjeblieft nooit vergeten." "Ik kan je niet vergeten ook al zou ik het willen je bent te veel voor me gaan betekenen Meis. We houden contact." "Sowieso."

En toen stonden we in een groepsknuffel die al snel onderbroken wordt door mevrouw De Wit.

"Noa het is tijd." Ik knik en zeg iedereen nog snel gedag en loop naar buiten.

Eenmaal buiten draai ik me om en ren ik snel naar binnen. Ik zie dat iedereen wegloopt maar Micheal nog blijft staan. Ik ren naar hem toe en knuffel hem zowat dood. Als ik me uit de knuffel trek drukt hij zijn lippen op de mijne. Ik kus terug.

Als ik terug trek voor adem kijk ik hem recht in zijn ogen aan. "Sorry het moest gewoon." "Het is niet erg." Zeg ik en knuffel hem. "Maar Micheal." "Ja." "Er verandert nu toch niks tussen ons?" "Tuurlijk niet. Ik ben en blijf je beste vriend wat er dan ook maar gebeurd." "Okay." Zeg ik dan en loop weer weg.

Als ik bij de auto sta zwaai ik nog even en stap in.

"We hebben ons nog niet een voorgesteld. Ik ben Johannah en dit is Mark." Zegt Johannah. "Noa." Zeg ik en ik schud haar hand.