Move To Spain | DEEL I | NL | Jasper Ruts

Hoofdstuk 4

Ik zat weer op de bus richting de school. Een paar haltes verder kwamen Michael en Luca weer op de bus. Luca had een camera bij hem. Hij ging naast me zitten. "Ben je zeker dat je niet een beetje verliefd bent op Angelica?" Vroeg Luca heel aandringend aan mij. "Nee, ik ken haar amper. Waarom vraag je dat?" Antwoordde ik. Luca lachte en zei; "Nou, zij ziet je wel heel erg zitten." Ik keek heel verbaasd tot Luca er nog iets achter zei. "Als je met haar wilt zingen en acteren tenminste." Ik schoot in de lach, Luca ook. En Michael die alles een beetje erachter heeft gehoord schoot ook in de lach. "Zeg Luca, hoeveel abonnees heeft je YouTube kanaal eigenlijk?" Vroeg ik aan Luca. Luca antwoordde; "Oh niet zo veel. Een paar 1 000?" "1 000 abonnees!" Riep ik over heel de bus. "Wat upload jij dan zoal?" Vroeg ik. Luca zei; "Ik was begonnen met games maar ik wou toen niet meer echt gamen. Dus heb ik een soort regionaal roddelkanaal." Ik begon meteen te beseffen waarom Luca over mij en Angelica begon. Ondertussen kwamen we toe op school. Er stond een groot podium op de speelplaats. Ik vroeg meteen aan Luca en Michael; "Waarom staat er een podium hier?" "Wist je dat dan niet?" Vroegen ze verbaasd in koor. "Nee, ik weet van niks." Zei ik heel verbaasd. Michael zei tegen mij; "Het is vandaag regionale talentendag. Iedereen wist ervan." "Ik wist van niks. Kom ik ook aan beurt?" Vroeg ik heel beschaamd. "Ja natuurlijk, Iedereen van school doet mee. Buiten de leerkrachten." Luca onderbrak Michael; "Ja en het komt ook op mijn kanaal, daarom die camera." Ik verschoot me kapot en zei; "Ik heb helemaal niks voorbereid." Angelica kwam naar ons toe gelopen en ze zei; "Jongens, jongens! Ik ben het regionale talentendag vergeten!" "Wat moeten we nu?" Zei ik tegen Angelica. "Jij ook?" Antwoordde ze nieuwsgierig. "Ja, ik wist er niks van." Antwoordde ik terug. We gingen naar onze leerkracht toe en legde alles uit. De leerkracht antwoordde; "Jullie acteren toch alle twee?" "Ja" Zeiden we in koor. "Nou, doe dan samen iets met acteren je hebt exact nog..." Ze keek op haar horloge; "... 2 minuten voor het begint. Normaal ging jij eerst Angelica en daarna Caspar." Zei de leerkracht. "Dus jullie moeten eerst beginnen." Ik en Angelica keken elkaar bang aan. De leerkracht stapte weg. "Wat moeten we nu! Dit wordt een grote afgang voor mij, en jou!" Riep Angelica barstend uit in tranen. Ik ging naast haar zitten en zei; "Ik heb wel een ideetje." "Vertel..." Zei Angelica nieuwsgierig. Ik vertelde men idee; "Wat als we nu op elkaar gaan improviseren." Angelica keek me opgelucht aan en zei; "Dat gaan we doen." De leerkracht stapt op het grote podium en zei; "Dames en heren! Welkom op het regionale talentendag! Mag ik een daverend applaus voor Angelica en Caspar!" We stapte op het podium. Ik begon al meteen te improviseren, de man van Angelica die stomp dronken was. "Ah dag schoon vrouwtje, hik, gaan we straks eens uit naar een cafeetje om de hoek? Hik!" Zei ik met een knipoog tegen Angelica. Angelica improviseerde terug; "Nee Caspar ga slapen! Je hebt weer te veel gedronken!" "Ik? Hik, te veel gedronken? Hik!" Ik kwam dichter bij Angelica en stak men handen uit. Pats! Angelica sloeg me en ik belande op de grond. "Blijf met u vettige poten van men lijf! ja, ga daar maar slapen." Ik begon diep te snurken. En iedereen begon te applaudisseren. Ik stond recht keek Angelica in de ogen, ik keek terug naar het publiek en we bogen. We stapte net het podium af en Michael en Luca ging direct naar ons toe. "Was dat allemaal geïmproviseerd?!" Vroegen ze helemaal verbaasd. Ik antwoordde al lachend; "Ja we hadden te weinig tijd voor nog iets voor te bereiden." Angelica begon te lachen. Michael en Luca gingen terug bij de camera staan die alles filmde. Angelica pakte alle twee men handen vast en zei tegen me; "Je was echt goed. Dit moeten we vaker doen." Ik rukte men handen los en zat met men hand in men haar. "Ja, zeker. na school bij de bushalte? Ik ben het niet vergeten hoor. Angelica stapte weg. En ik begon te denken aan België. Michael stapte naar me toe en zei; "Ik heb alles gezien, je zit nog met je gedachten bij Margaux hé." Ik knikte ja. "Je moet haar los laten. Je bent hier nu een nieuw leven begonnen." zei hij heel sterk tegen mij. "Ja maar dat gaat moeilijk." Zei ik verdrietig terug.

Wordt vervolgd, boek nog niet compleet.