Break Me Not

Kabanata 8

I was waiting for Keith to pick me up.. Kasi ang usapan namin ay dadaanan nya ako at sabay kaming uuwi. Pero isang oras na akong naghihintay matapos ang klase ko.. Sabi nya kanina paalis na sya. Pero isang oras na.. Magdadalawang oras na nga, e. It's fvcking 5pm!

I sat on the pavement like a lost puppy. I tried calling his phone but he's not picking up. I texted him couple of times. Muli akong tumingin sa aking relo. 6:30pm. Baka hindi lang sya makaalis agad sa kanila? Should I take a cab instead? And wait for him to go home.. Pero hindi ko magawang tumayo. Baka magkasalisi kami.. Baka magalit sya dahil hindi ko sya hinintay.. Until a pair of shoe stopped in front of me and familiar scent crossed my nose.

I smiled widely! Pero nang makatayo ako ay.. nabura ang ngiti sa aking mga labi.

Unti-unti akong umiling.. A know tears started to escape my eyes. Fvck! Not in front of his twin!

"Ales,"

I sniffed. "You're wearing the same scent as him.."

Nagulat sya sa sinabi ko. "How.."

"I just know, Zeith. I know Keith from head to toe.. From the way he thinks to how he moves.. From the outside to his soul. I know him that much, Zeith. Hindi pabango nya ang magiging dahilan ng aking pagkalito ko sa inyong dalawa." disappointed kong pag-amin sa kanya. Alam kong sinubukan nyang magpanggap bilang si Keith at hindi ko alam kung bakit. Pero agad rin naman nyang nasagot ang katanungan sa isip ko.

"Sorry. I was watching his phone ringing the whole time.. Ilang beses ko rin sinubukang sabihin sa kanyang tumatawag ka pero hindi nya ako pinapakinggan so I've decided to pull out a stunt. And I was so stupid thinking that I can play the act--"

This time, I smiled at him genuinely. This is the second time I smiled at him without sarcasm. The first time was when Keith introduced me to him. And this is the second time because we always fight because of petty things.

"Thank you, Zeith. For the effort.." pagod kong sabi. And then I smiled again.. Third.

"Can I.. Can I borrow a shoulder?"

Hindi ko na sya hinintay na sumagot. Lumapit ako sa kanya at agad kong ipinatong ang mga mata ko sa kanyang balikat. I know he was caught off-guard dahil halos mabuwal kami pero agad nya namang nakuha muli ang balanse nya. Hinayaan nya akong umiyak ng ilang minuto.. Tahimik lang akong umiyak habang sya'y hinahagod ang aking likod, that somehow made me feel better.

"I'll take you home, Ales."

Dahil siguro sa pagod kong umiyak.. Dahil sa sama ng loob dahil hindi naalala ni Keith ang usapan namin kahit na tingin ko'y mababaw lang ito na dahilan upang umiyak ako.. ay pumayag na lang ako.

Tahimik ang buo naming byahe. He didn't tried talking to me instead he turned the stereo on. Another smile escaped from my lips. I like it when I hear music.. Mabilis na tinungo ng aking daliri ang stereo nya at pumili ng kanta.

"I'm sorry, pinakialaman ko.."

"It's fine. I like your choice of music," sagot nito habang ang kanyang mga mata'y nasa daan.

"Hanggang dito na lang kita ihahatid." sabi nya nang makarating kami sa tanggapan ng condo.

"Hmm. You can.. uh.. come with me in my unit. I'll cook for dinner para naman makapagpasalamat ako."

"Just say 'thanks'." natatawa nyang sabi.

I pouted. "No, I insist. Tara na, bago pa magbago isip ko." sabay talikod ko sakanya at naglakad patungong elevator.

Napairap na lang ako sa kanya nang makita kong ngiting-ngiti syang nakasunod sa akin.

"Feel at home." nang makapasok kami. "I'll change quick then magpeprepare na ako. You want something to drink?"

"Sige na. Go change. Ako na bahala sa sarili ko."

I nodded. I searched for my phone inside my bag and then turned it off. Nanonood na si Zeith nang lumabas ako sa kwarto. It felt weird to see him sitting comfortably. Parang sa isang iglap wala na akong makapang pagkainis para sa kanya. Nilagpasan ko na sya doon at nagtungo sa kusina.

"I have a light beer here. Smirnoff. You want? Or Juice? Sorry, I have no soda in my fridge." bahagya kong sigaw mula sa kusina.

"Smirnoff will do!" sagot nya at sabay humagalpak ng tawa. Nang lingunin ko kung anong tinatawanan nya ay agad kong pinigilan ang tawa ko. He's really weird! Si Keith nga ay mas gustong manood ng discovery channel, history or movies. But his twin? Muli akong umiling. He was watching Ben10 in Cartoon Network.

Inilapag ko ang isang baso na may ice cube at isang bote ng Smirnoff Mule tapos fish cracker. "Iisa lang?" nguso nya.

"Kakain pa tayo ng dinner, Zeith. And isa pa, wala akong balak magpainom ngayon." I walked out after I heard him say "Sungit."

Natatawa ako nang halos ilapit na nya ang kanyang ilong sa isang mangkok na may lamang chicken adobo. "Baka sa ilong mo na idaan yang ulam, ha?"

"Why? Can't just get over about the smell of it. Ang bango."

"Ahh. The spices I used came frok abroad."

Tumango-tango sya. "Sige na. Ikaw na ang mauna."

Pagkasabi ko nun ay tumayo sya sa kanyang upuan at lumapit sa tabi ko.. Nagulat ako ng lagyan na nya ng kanin ang pinggan ko. "Zeith, iyong sayo ang pagkabalahan mo." natatawa kong puna.

"Ikaw na nga ang nagluto, e, ako naman ang magseserve."

Nang makaupo na sya ay nag-umpisa na kaming kumain. Napuno kami ng kwentuhan sa mga hilig namin at sa mga nakakatawang experiences noong Elem.

"I'm glad that I've made you smile and laugh this day. See? Nakakain pa ako ng luto mo."

Ngumisi ako. "Thank you for.. eherm.. being my hanky. Nakakahiyang makita mo ako na sobrang hina ko. And you're not bad to be with at all.. I think you're cool too."

"You know what, Ales? You'll make a good wife. Ang swerte ng mapapangasawa mo."

Agad akong namula sa sinabi nya. Heck? Why are we even talking about this?

"Haynako. Tumayo ka na dyan. Tutulungan mo pa akong maghugas ng pinggan bago kita palayasin."

Nagtatawanan kaming naghuhugas at patapos na rin naman kami ng biglang sabay kaming napalingon sa taong pabagsak na isinara ang pinto ng aking unit.

I was lost for words samantalang ang katabi ko ay mabilis na nagpunas ng kanyang kamay at nakangiting lumapit sa kapatid.

"Keith, akala ko hindi ka makakauwi? Nauna na kaming kumain pero we left some in case na umuwi ka." maligaya pa nitong bati sa kapatid.

"Who said you can visit or come inside our unit?" iritadong tanong nya.

And for the very first time hindi ko nagustuhan ang sinabi nito sa bisita ko.