the sorting hat failed

$@%$^#^$%&$%%@$

Onmiddellijk ben ik in dromenland.

Dan opeens, Zie ik twee rode ogen...

__________________________________________________________________

Ik ben verstijfd van schik. De ogen komen steeds dichterbij. Ik wil hier weg. Ik probeer weg te rennen. Maar mijn benen doen niet wat ik wil. Ze lopen juist naar de ogen toe. Dit is niet hoe het hoort te gaan. Je hoort niet naar datgene toe te lopen waar je bang voor bent. Ik wil stoppen met lopen, maar het lukt me niet. Ik knijp mijn ogen dicht. Ik voel een ijskoude bries om me heen. Er begint iemand keihard te lachen. Echt zo'n creepy joker lach. Van schik open ik mijn ogen. Dat had ik nou net niet moeten doen. Ik zie namelijk weer de ogen. Maar ze zijn nu recht voor me. En eronder zie ik een eng grijnzende mond. Er begint zich langzaam een gezicht te vormen. En het is het angstaanjagende gezicht wat ik ooit heb gezien. Het hele gezicht is misvormd. Over het hele gezicht lopen littekens en waar het gezicht niet beschadigd is zitten een soort tatoeages. Het gezicht is grijs en de ogen zijn vlammend rood. Langzaam gaat mijn blik naar beneden. Ik verwacht een vervormd lichaam te zien. Maar dat is niet het geval. 

Ik word verblind door een vuurzee en begin naar beneden te vallen. Ik begin te gillen. Maar er is niemand. Dan begin ik een omgeving te zien. Ik zie een wolkenkrabber. Het hele gebouw is zwart. Ik val steeds sneller. NEE, straks val ik op het dak. Dat overleef ik nooit. Ik val door het dak heen. Op de eerste verdieping staan mijn vrienden. Ze huilen. Ze kunnen me niet redden. Ik val steeds verder naar beneden. Nog een paar verdiepingen lager staat mijn familie. Ook zij kunnen mij niet redden. Nog verder naar beneden staan mijn ouders. Ze houden elkaar vast. Ik probeer ze vast te pakken maar we kunnen elkaar net niet bereiken. 

Nog verder naar beneden staan er alleen maar woorden. Ik begin na te denken. Zal dit misschien een symbolische betekenis hebben. De woorden zijn namelijk dingen die veel voor mij betekenen. HOBBY'S, VERTROUWEN, LOYALITEIT, LIEFDE. En nog veel meer van dat soort woorden. Als als laatste zie ik hoop. Maar zelfs hoop kan mij niet redden. Ik vlieg met grote vaart naar beneden. Nog even en dan is het voorbij. Voor alles zwart wird hoor ik een stem zeggen:

DIT IS JE TOEKOMST...MWAHAHAHAHAHAHAHAHA

Hoihoi. Ik hou van schrijven...en ik verveel me. Dus ik ben maar weer verder gegaan met dit verhaal. Hoe gaat het trouwens met jullie? Ik hoop dat het goed gaat. Ik heb inmiddels alle karakters weer in een schema gezet en ben nu aan het bedenken wat ik met de nieuwe karakters ga doen. Het kan dus ff duren voordat je karakter aan bod komt, maar maak je geen zorgen. Ze worden wel gebruikt. Als er trouwens nog mensen zijn die leuke voorkantjes, banners of afbeeldingen hebben die bij mijn verhaal passen en die je mij wil sturen zou dat tof zijn. Ik heb trouwens besloten geen vast update-schema aan te houden. Ik ben namelijk niet goed in het aanhouden van planningen. En om teleurstellingen te voorkomen houd ik het een verrassing waneer ik update :) 

Allemaal een fijne dag nog

Groetjes qotHPf