Eenmaal, Andermaal...

Hoofdstuk 1

New York City 2013~ (13 jaar) Het was weer stralend weer, en ik ging naar het strand met mijn beste vriendin Ivanna. Ik had zomervakantie en dat betekende dat ik weer 5 weken thuis was, in plaats van in het regenachtige Nederland. Ik liep voorzichtig over het stikhete zand naar het nog koele zeewater, waar ik plots ingeduwd werd. "WOEHOE", schreeuwde Riley, mijn broer. Hij en ik hadden niet zo'n broer-zus relatie, dat we elke dag ruzie hadden. We waren beste vrienden en ik kon alles bij hem kwijt. Hij was al een stuk ouder, 20, en dat betekende dat hij al studeerde. Ik had hem een tijd niet gezien omdat hij in New York studeerde en dus niet in Nederland kwam. Ik omhelsde hem. "Vertel me alles over Nederland," vroeg hij. "Het is saai daar, het regent de hele dag en de mensen zijn écht super lang!", ze eten er rare zwarte snoepjes en er is geen berg te vinden." "Klinkt niet erg leuk. Zodra je klaar bent met High School daar, kom je maar weer naar Amerika." Ik, Riley en mijn zus Rebecca waren tweetalig opgevoed. Niet dat mijn broer goed Nederlands kon, en mijn Engels was ook stukken beter. Mijn vader is Amerikaans en mijn moeder half Nederlands - half Amerikaans, ik had dus ook een Nederlandse oma.

Samen met Ivanna en nog wat andere vrienden van de school waar ik vroeger op zat bleven we tot diep in de nacht rond het kampvuur op het strand. Deze nachten had je niet in Nederland. Over een maand zou ik weer terug gaan. Weer naar school, op een verroest skateboard (dat kwam door alle regen in Nederland) door de vieze motregen. Met al die irritante kinderen die veelste snel praten en leraressen die boos op je worden omdat je slecht bent in spelling. Ja, wat wel logisch is als je nog maar een paar jaar goed Nederlands kan.

Toen het vuur doofde skate ik naar huis. Het was al 2 uur 's nachts, alleen mijn broer was nog wakker. Gelukkig was mijn zus al naar bed. Rebecca en ik kunnen écht niet samen. We zijn net water en vuur. Ze is nu 15 en heeft een Nederlands vriendje. Zó klef...
M'n broer weet hoe vervelend ik haar vind, hij heeft immers ook niks met haar. De meeste meisjes groeien op als moederskindje. Ik had geen band met mijn moeder. Zij wilde graag een meisje waarmee ze de hele dag kon winkelen en andere dingen die meisje-meisjes doen. Ik was absoluut geen meisje-meisje. Rebecca wel, ze was echt mijn moeders lievelingetje. Ik was meer een vaderskind. Ik skate, net zoals hij en mijn broer. Met z'n driëen rijden we vaak rond, op zoek naar de beste skate spots. Toen ik 2 was begon ik met skaten. Ofnouja, ik rolde op m'n buik het hele huis rond. Toen ik 5 was maakte ik m'n eerste Ollie. Op mijn 6e nam ik deel aan een wedstrijd. Nu doe ik elke maand twee wedstrijden. Ik was in 2011 Juniorenkampioen van New York en ook in Nederland werd ik 1e bij het NK skateboarden Junioren. Ik had een druk leven en skaten ging boven alles. School betekende niks voor mij. Ik was voor de leraren een vervelende leerling en veel klasgenoten keken tegen me op als het "Amerikaanse skatemeisje". Toch had ik maar één echte vriendin in Nederland. Suzan werd mijn vriendin toen ik haar pestkop terugpakte. Voordat ik naar Nederland kwam werd Suzan gepest door een meisje, Kamila. Kamila was ongeveer de grootste bitch op aarde (naast mijn zus) en niemand mocht haar. Ze pestte Suzan al 3 jaar en niemand deed er wat tegen. Iedereen vond Kamila eng, ze had geen vriendinnen behalve een chinees meisje die nooit wat zei maar altijd heel chagerijnig keek. Toen ik op school kwam probeerde Kamila gelijk vriendschap met me te sluiten. Ik mocht haar totaal niet en zag Suzan, die dus zelfs door haar gepest werd. We werden sindsdien goede vriendinnen. De rest van de klas was wel aardig, maar allemaal zo basic. Gelukkig ga ik na de zomervakantie naar de
middelbare school, samen met Susan. Dat betekent nieuwe leraren en leraressen om te plagen. Toen ik er aan dacht had ik bijna zin om terug te gaan naar Nederland.