Emma (Shqip)

Pushimet

*Pas 4 muajsh*
Jeta tashme ishte e stabilizuar dhe shume normale.Shkolla sapo kishte mbaruar dhe rezultatet ishin teper te kenaqshme,fakt ky shume I rendesishem per ne si familje.Gjithashtu,nje ndodhi tjeter qe me ka gezuar ishte lidhja e Alexit me nje vajze.Ishte gjeja me e mire per te të me harronte, dhe ia doli.
Ndihem teper me fat qe kam nje jete kaq te mrekullueshme.Pushimet ishin on the way,keshtuqe duhet te vendosnim destinacionin.Pas nje diskutimi disa oresh si familje,vendosem te shkonim ne Greqi,Skiathos Island.Mezi pi prisnim te mberrinim sa me shpejt.
Pas disa ditesh,me ne fund atje.Eshte pak te thuash I mrekullueshem per ate vend,brilant, I papershkrueshem.Uji I kristalte I detit gershetohej me se miri me qiellin blu duke krijuar peisazh qe te habiste. U akomoduam ne nje hotel shume te bukur dhe filluam pushimet si normalisht.Cdo gje shkonte per mrekulli.Po kalonim pushimet me te bukura ndonjehere si nje familje e bashkuar dhe e madhe.Cdo dite qe kalonte,jeta jone mbushej me kujtime te paharrueshme.

****
Nuk e di pse ne jeten tone asnje ndodhi e mire nuk mund te zgjase. Pikerisht atehere kur po kalonin pushime te mrekullueshme,duhet te ndodhte dicka qe te shkaterronte cdo gje.
Nje dite me diell, une dhe Debby po benim nje shetitje ne qytet.Qyteti ishte antik, I ndertuar nga gure.Kur po zbrisnim disa shkalle,Debby rreshqiti dhe u rrokullis deri ne fund te shkalleve.Zbrita me nje fryme.Kishte te cara dhe ishte mbuluar me gjak.PSE?Pse pikerisht tani? Cfare po ndodh me ne?
E derguam menjehere ne spital dhe qendroi per disa ore ne sallen e operacionit.Ishim te shkaterruar dhe prisnim ne ankth pergjigjen e doktoreve.Pas rreth pese oresh doktoret dalin nga salla dhe na njoftojne se operacioni ka shkuar mire,por kishte nje problem. Lejoi vetem prinderit te shkonin ne zyren e tij dhe u tregoi dicka.Nuk mund te duroja,hyra menjehere brenda dhe ajo fjale qe degjova me rrenoi. Nuk mund te ishte e vertete.Joo, nuk mundej.Debby ishte paralizuar.Nuk mund t'ia falja vetes. Une kerkova qe te kalonim ne ate rruge,ishte faji im.Me vone e moren vesh te gjthe dhe dhimbja ne syte tane ishte e dallueshme.Debby akoma nuk dinte asgje sepse do te shkaterrohej kur ta kuptonte qe ajo nuk mund te ece apo levize.Por,duhet t'ia thonim.Doktori mori guximin dhe u mundua t'ia shpjegnte qe ajo kishte demtuar shtyllen kurrizore dhe nuk mund te ecte.Lotet ne syte e saj nuk kishin te mbaruar dhe gjendja e saj emocionale ishte si nje ndertese qe ishte shembur.E vetmja gje qe mendonte ishte ai moment qe ma rrenqeth mishin sa here e kujtoj.Do te doja te isha une ne vendin e saj, te vuaja une.Doktoret na dhane shpresa se kjo gje mund te kalonte me ane te terapise se vazhduar.Kjo gje na gezoi,por Debby vuante perbrenda,digjej nga deshira per tu cuar ne kembe,ama ishte e pamundur.
Ditet kalonin dhe Debby shkonte te fizioterapisti me vullnet per tu cuar perseri nga ajo karrige e mallkuar.Dukej sikur ajo po permiresohej dita-dites.

*pas 5 muajsh*
Sot shenon nje nga ditet me te luntura.Debby u ngrit ne kembe me e forte se kurre.Ajo ia doli,motra ime e mundi ate karrige dhe e flaku tutje.Asgje nuk mund ta mbante ate te ulur,forca dhe deshira e madhe e sheruan ate plotesisht.Organizuam nje feste te madhe,ku ftuam dhe fqinjet tane te rinj, dy binjake me emrin Anna dhe Alan.Ishin te moshes tone dhe sapo jane shperngulur.Rrethi jone po vjen duke u zgjeruar akoma me shume.Cdo gje shkoi per mrekulli, dhe nuk kishte si te ndodhte ndryshe pasi jemi 3 motra dhe 2 vellezer qe kemi cdo moment gjithcka ne kontroll.Debby kishte filluar te shoqerohej shume me Alanin. U bera kurioze se cfare po ndodhte mes tyre,por prisja momentin kur ata te na tregonin vete gjithcka.Po,kishte ndodhur ajo qe mendoja,tashme ata ishin bashke,cifti me I bukur qe kisha pare ndonjehere.Te gjithe,perfshire dhe prinderit,ishim dakort me kete gje,sepse I njihnim te dy shume mire dhe e dinim se ishin te persosur me njeri tjetrin, dhe,shkonin shume.Gjithashtu, e dinim se Debby do fillonte te kalonte me pak kohe me ne,dhe pergjegjes per kete do te ishte pikerisht, Z.Alan. Eshte nje djale I mrekullueshem qe, di te gatuaje.Eshte teper e cuditshme kjo gje per te qene e vertete,por, ja qe ekzistojne djeme te tille qe dine te gatuajne.Debby eshte me shume fat qe ai eshte phese e jetes se saj.

Hello guys!! I really feel so ao bad that I haven't written a word in such a long time.Hope u haven't forgotten the story.From now, I promise summer will be full of updates.Emma is about to finish, so I will start a new book. Vote and comment what you think.LYY♥♥