97

4.3K 472 87
                                    

     Τα ματια μου ανοιξαν αποτομα.

Περασαν μερικες στιγμες μεχρι να συνηθισει η οραση μου στο πυκνο, αδιαπεραστο σκοταδι που βαραινε τα παντα γυρω μου.

Οι τρεμαμενες, κοφτες ανασες που με δυσκολια ξεφευγαν απ'τους ταλαιπωρημενους πνευμονες μου, σκιαγραφονταν μπροστα στο στομα μου, παιρνοντας μια διαχυτη μορφη λευκου καπνου πανω στην παγωμενη ατμοσφαιρα που με περιτριγυριζε.

Τοσο κρυο...

     Σηκωθηκα προσεκτικα απ'το σκληρο δαπεδο στο οποιο εναπεθετα το βαρυ, αναισθητο σωμα μου εδω και -ενας Θεος ξερει ποση- ωρα, και προσπαθησα ματαια να προσανατολιστω μεσα στον καταμαυρο, αγνωστο χωρο.

Τα ακρα μου ετρεμαν ανεξελεγκτα και συνεχομενα, μπορουσα να νιωσω κρυες σταγονες ιδρωτα να σχηματιζουν λεπτα μονοπατια πανω στο μετωπο και το λαιμο μου. Ημουν αρρωστη, μοναχα εξαιτιας του φοβου.

     Ξαφνικα, το μικρο δωματιο φωτιστηκε ελαφρως, την ιδια στιγμη που ενας ανατριχιαστικος κροτος γεμισε την καθε γωνια του χωρου...

Εμεινα ακινητη, ψαχνοντας τρομοκρατημενη γυρω μου για την αγνωστη πηγη φωτος.

Μεχρι που το θολο βλεμμα μου συναντησε τη λευκη σχισμη μιας πορτας που στεκοταν πανω στο φθαρμενο τοιχο ακριβως απεναντι μου...

Ανοιγε αργα προς τα εξω, αποκαλυπτοντας ενα θεαμα που εσπασε την τρεμαμενη καρδια μου σε εκατομμυρια μικρα κομματια.

Ηταν δυο ψηλες αντρικες φιγουρες, σκοτεινες και χλωμες. Εκρυβαν το θαμπο φως πισω απ'την πορτα και στεκονταν εκει ακινητοι και ψυχροι. Ανεκφραστοι.

Τα αδυναμα ποδια μου εκαναν αυτοματα μερικα φοβισμενα βηματα προς τα πισω, οταν οι αντρες προχωρησαν μεσα στο μικροσκοπικο δωματιο και εκλεισαν ερμητικα την πορτα απο πισω τους.

Καταπια με δυσκολια, καθως αδρεναλινη ωθουμενη απο αγνο τρομο ξεκινησε να ρεει ορμητικα μεσα στο αιμα μου.

Ο ενας τους χαμογελασε αχνα. "Βρε, βρε, βρε..."

Η βαθια φωνη του αντηχησε εκωφαντικα μεσα στο δωματιο...

Περπατησαν αργα προς το μερος μου και πλεον η γυμνη πλατη μου ακουμπουσε πανω στο τραχυ τσιμεντο του τοιχου απο πισω μου. Ημουν εγκλωβισμενη.

"Ωστε αυτο ειναι το κοριτσι μας;" με κοιταξε εξεταστικα, αφηνοντας το σκουρο βλεμμα του να περιπλανηθει πανω σε καθε πτυχη του σωματος μου, πανω στο ασφυκτικα στενο υφασμα του φορεματος μου, πανω στα ποδια και τις ακαλυπτες πατουσες μου.

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Feb 19, 2017 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

Η γεύση σουWhere stories live. Discover now