This can't be LOVE.

Chapter eighteen(Coward and Brave)

Chapter eighteen(Coward and Brave, what's the difference?)

Larry's Pov(Again?)

Hindi ko alam pero nasasakatan ako.Dahil nararamdaman ko ang pakiramdam ni Taylor.

"Larry hindi yun ganoon kadali"Sabi niya sabay iyak.....

"Anong mas madali sayo Tinay?" Hindi ko alam pero natawag ko siya sa pangalan nayun."Ang paasahin at saktan siya? Hindi sa sinasabi ko to dahil nagtatake advantage ako sa sitwasyon pero alam ko ang nararamdaman ni Taylor."-Ako

"Larry I am sorry."-Cely

"DOn't say that.You haven't done wrong with me.But in Taylor."-Ako"This time Tinay be brave.Stop being a coward."Dagdag ko at umalis na sa harapan niya.

Hindi ko na nakayanan ang bigat ng loob ko.Dumiretso na lang ako sa banyo dahil hindi ko na napigilan ang luha kong tumulo..Alam ko ang pakiramdam ng umasa.Umasa sa buong buhay ko.Flashback..tweleve years before....

"Larry!!!!!!" Sigaw ni daddy habang pababa ako ng private Airplane namin.

"Daddy!!!"Tuwang-tuwa ako ng makita ko si daddy.Kasama ko si mama sa Airplane namin..Hindi ako close kay mama pero kay Daddy oo.Alalang alala ko pa.....Everytime na Holiday season umuuwi kami sa mansion namin sa Bagiuo.Limang taong gulang palang ako noon.Sumasakay kami sa Private Airplane namin.Kasama ko si mama.Paborito naming laruin ni Daddy ang basketball.Araw-araw kaming nag-lalaro.Hanggang sa isang gabi habang nasa bakasyon kami.

"Elizabeth patawarin mo ako."-Daddy

"Kailan pa.......Kailan mo pa ako niloko?"-Mama

"Apat na taong gulang na ang anak ko sa kanya."-Daddy

"Ano????" sabi ni mama habang umiiyak.........

"Habang lumalaki si Larry at nangungulila sayo andun ka sa kanila? At ngayon sinasabi mo sila ang nangungulila sayo."-Mama

"Elizabeth..Alam mong mahal ko na siya simula palang..Noong nabuntis kita at pakakasalan..Noong gabing tinanong mo ako saan ako..Kasama ko siya..May nangyari sa amin".-Daddy

"Tama na....Tama na."-Mama

"Elizabeth sorry...Pero kailangan nila ako." Sabi ni daddy sabay kuha ng bag niya na may lamang damit.Lumuhod si mama sa harap ni Daddy pero hindi siya naawa.Dahil palabas nasi Daddy bumaba na ako ng sala.At kunwaring nakaupo sa sofa.

"Daddy saan ka pupunta?" Tanong ko sa kanya.Lumuhod si papa sa harap ko at nagsalita.

"Larry are you a brave man?" Tanong sa akin ni Daddy

"I don't know ,Dad."-Ako

"I know you can't understand daddy right now....But a brave man is the one who knows to sacrfice.When you grow up.You must learn to sacrifice.Forgive daddy Larry.Okay?Promise I will come back..For you.."Sabi ni Daddy at hinalikan ako sa forehead.

"Daddy where are you going?" sabi ko habang umiiyak.

"Larry you don't need to know.....But promise I will come back.".-Daddy

Naniwala at umasa ako kay daddy ng almost Eight years.Wala na akong balita tungkol sa kanya..I became brave.And face life alone.

Cely's POV