Anne's POV
After ng party nila coleen. nakita kong pauwi na si vhong at patungo sa sasakyan nito. kaya naman agad ko syang sinundan, gusto ko syang makausap.
"Vhong! wait.." tawag ko sa kanya. napatingin naman sya sakin. Malamig na tingin ang isinukli nya sakin tapos wala syang emosyon
"Uhm. can we talk?" kinakabahan kong sambit. di naman sya nagsasalita nanatili lang syang nakatingin sa akin. Hanggang sa nagsalita na sya
"About saan na naman ba anne? Di ka pa ba nagsasawa? kasi ako? sawang sawa na ako eh." naiiyak na ako sa sinabi nya. pero pinigilan ko ito hanggat maari ayaw kong maging mahina sa harapan nya
"Oo vhong! Hindi! hanggat di mo ko napapatawad. Di kita titigilan" Sambit ko. napataas na rin ang boses ko at ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan ay kusa nalang na nagsilabasan
"Tumigil ka na. wala kang mapapala sakin anne"
Napayuko ako sa sinabi nya at umiiyak pero hindi ako tumigil at nangulit pa rin sa kanya
"Vhong please. just once" Pagmamakaawa ko
"Busy ako. marami akong ginagawa okay? mas gugustuhin ko pang sayangin ang mga oras ko doon kaysa makipag usap sayo. so pwede ba? Hay dyan ka na." Lalo akong napaiyak sa sinabi nyang yan. sobrang sakit na.. Ang sakit sakit na.
Hanggang sa iniwan nya nalang ako dun at umalis na. Naiwan ako dun na nakaupo lang at iyak ng iyak. Ang sakit sakit na... Pero wala akong karapatang magreklamo kasi kagagawan ko naman lahat to eh. kasalanan ko naman lahat kung bakit kami nauwi ss gantong sitwasyon. Kung sana ay binibigyan nya ako ng pagkakataon para mag explain sa kanya, kung bakit ko yun nagawa kung sana ay nakakausap ko sya ng maayos pero hindi eh. Palagi nya nalang akong tinataboy. Sa ilang buwan na lumipas wala akong ibang ginawa sinuyo ko sya ng sinuyo. Gusto konh sabihin ang lahat sa kanya pero sya yunh may ayaw. sya yung lumalayo sakin..
Kahit manlang mabigyan nya ako ng pagkakataon na makausap sya at masabi lahat sa kanya. kahit di na nya ako patawarin ayos lang sakin basta alam nya yung side ko..
Naalala ko yung mga panahong gusto ko sana syang kausapin non. Nakita ko sya noon sa mall. Mag isa lang sya noon lalapitan ko naman na sana sya noon pero biglang dumating si Vice. At nakita nya ako kaya naman nabigla ako at the same time natakot at kinabahan. Nakita kong bumulong si Vice kay vhong nun. At sa pagbulong ni vice na yon ay pumasok si Vhong sa isang restaurant na nasa mall. Nang makapasok naman si Vhong doon ay agad akong pinuntahan ni Vice..
Hinawakan nya ako ng mahigpit sa braso ko noon kita ko sa mga mata nya kung gaano sya kainis at kagalit sa akin
Flashback
"V-vice ano ba.. Nasasaktan ako"
Dinala nya ako sa isang part ng mall kung saan walang gaanong tao.
"Bakit ka nandito? ano gagawin mo kay Vhong? bakit mo sya lalapitan kanina? diba sabi ko sayo na tigilan mo na kami at wag na wag kanang magpapakita samin?!" Galit na sambit nito.
"Gusto ko lang naman syang makausap.. may gusto lang naman akong sabihin sa kanya vice. hindi ko naman sya sasaktan." malumanay kong sagot sa kanya
"Ano pa ba yung kailangan nyong pag usapan ha? wala naman na dahil tapos na kayo!" nainis naman ako sa sinabi nyang yon. palibhasa wala syang alam
"Pano mo nasabing wala na kami dapat pag usapan? bakit? ganun ba yon, kapag ba tapos na ang relasyon ng dalawang tao wala na ba dapat pag usapan? May mga bagay kang hindi alam sa mga nangyayari vice hindi mo alam kung ano yung pinagdaanan ko, hindi mo alam ang rason ko kung bakit at paano ko nagawa yun. wala kang alam!! dahil ang alam nyo lang naman na gawin sa akin ay ang husgahan ako without knowing what my reasons was.. Lahat ng ginagawa ko may dahilan lahat yun vice! Lahat yun ginawa ko para sa ikabubuti ng lahat! kaya wag mo akong husgahan agad. dahil wala kang alam!" Inis kong pagpapaliwanag sa kanya.
