BOŞLUK

2.Bölüm

Salak gibi elimde ki valizle etrafa bakınıyordum. İstanbul'a daha önce çok kez gelmiştim ama uzun süreli değil çok denmese de bir çevrem vardı.

Omzumda hissettiğim elle birlikte irkildim. Arkamı dönüp baktığımda yanında kendinden en az 25 30 yaş küçük, genç bir kızla babam duruyordu. Babam yapmacık bir tavırla

"Aslanım benim hoş geldin" dedi sarıldı.

Ona sarılmak için kolumu bile kaldırmadım. Sırf yanındaki kıza gösteriş olsun diye sarıldığına adım kadar eminim. Babam yapmacık tavırlarına verdiğim soğuk tepkileri anlamış olacak ki konuyu değiştirdi. Adının Gamze olduğunu öğrendiğim kızın babamın sevgilisi olduğunu da öğrenince bir kez daha ondan nefret etmekle çok iyi yaptığımı fark ettim.

'Kız da fena değil hani' tövbe ne diyorsun iç ses 'haklisın haklısın o senin annen' lan kafayı yedi bu iç sesim de paranoyak ya senden de nefret ediyorum iç sesim.

Dik bir şekilde yürüyerek, kafamı hiç ondan tarafa cevirmeden babam olacak şahsiyete

"Nereye gidiyoruz?"

"Bir süre halanlarda kalacaksın okulun hazır yarın başlayacaksın"

Hiç bir şey deme gereği duymadım. Zaten diyecek pek de bir şey yoktu. Yine benim yerime benim adıma benim fikirlerim alınmadan kararlar verilmişti zaten.

Halam babamın aksine çok uysal anlayışlı bir insandır. Onu hep annem olarak gördüm birde iki tane kuzenim var Rüya ve Gerçek abi. Beraber büyüdük ikisiyle de onlar 3 sene önce İstanbul'a taşındılar eniştemin işi yüzünden. Eniştemden de nefret ediyorum. 'bende senden' sen sus iç ses.

***

Babam zile uzun uzun bastı en son içerden halamın o huzura eş değer olan sesini duyduk.

"Geldim geldim."

Halam kapıyı açtı karşısında beni görünce çok şaşırdı çok mutlu oldu.

"Aras.. oğlum!"

Diye çığlık atarak sımsıkı sarıldı. Belli ki geleceğimden haberi yoktu. Artı babam ne işler çeviriyorsa.

Halamın ardından Gerçek abi de;

"Ne saçmalıyorsun anne? Ne Arası?.... Ooo aslanım benim hoşgeldin"

"Hoşbuldum" dedim ona da sarıldım.

Gerçek abi abimle aynı yaştaydı. Abim babam yüzünden yıllardır Roma'daydı. Onu çok özlemişim. 'hani özlemek aptalca bir şeydi' kes sesini iç ses o abim için geçerli değil.

Gerçek abiye sarılırken abime sarılıyor gibi hissettim. Daha bir sıkı sarıldım. İçimde bir burukluk oluştu. Her zaman hissettiğim o eksiklik duygusunu yarım kalma hissini bu sefer yüreğimin tam ortasında 7.7 şiddetinde bir deprem gibi hissettim.
Tam duygularımın Nirvanya ulaştığı anda Rüya'nın

"Oha Aras"

Diye çemkirmesiyle hepimiz ürktük.
Öyle deli sarılmıştı ki bir iki adım geri sendeledim. Babam:

"Abla Aras bir süre sende kalacak. Okulu hazır yarın gelip onu okula götürcem saat 7 de ders başlıyor ona göre hazır ol sende" dedi. Kimsenin bir şey demesini beklemeden çekip gitti. Eniştem yoktu. Belki de babam onun yanına gitmiştir.

"Kuzum nasılsın oğlum"

Halam saçlarımı yüzümü okşuyordu.

"İyiyim hala sağol sen"

Halam derin bir iç çekerek;

"Ah kınalı kuzum benim büyüdükçe ne kadar da benziyorsun Ardıça"

Ne yani abime mı benziyordum ben.

"Anne istersen bu konuları açma"

Dedi Gerçek abi. Elini dizime hafif vurarak:

"Ee Aras sen yol yorgunusun geç benim odama takıl kafana göre ben bu gece eve gelmem" dedi. Kızım sana diyorum gelinim sen anla misali halama mesaj veriyordu. Halam anlamış olacak ki elinde tepsiyle salona girerek:

"Allah Allah nerde kalacakmişsin da gece eve gelmiyorsun" dedi.

Halam bir yandan ağzıma kekleri börekleri tıkıyor diğer yandan da Gerçek abiye laf yetiştiriyordu.
Artık nefes almakta zorlanacak kadar ağzım dolmuştu.

"Holo, holo dor"

"Sus bakım iğne ipliğe dönmüşsün''

"Holo doydom vollo"

"Şşş.. sus bakım ağızmda nimet varken konuşulmaz çarpilirsin valla"

Sonunda yutabilmistim.

"Hala valla böyle ağzıma tikarsan çarpılmama fırsat vermezsin ki"

"Oy kurban olsun halası kuzusuna"

"Ya hala büyüdüm artık ben kuzu ne ya"

"Valla anne ya eşek kadar çocuğa kuzu diyorsun" dedi Rüya.

"Bırak halama laf yetiştirmeyi de gel sarıl bana manit ya çok özledim seni"

'Özlemek...' kapa çeneni ic ses.
Her boka atlamasa olmayacak.

***

Gerçek abi zor bela halamdan kaçmayı başarıp çıkmıştı. Rüya da odasına çekilmişti bana da Gerçek abinin odası verilmişti. Eniştem ve babamdan da ses seda yoktu. Gözlerimi tavana dikmiş bön bön avizeyi izliyordum.

Göz kapaklarım ağırlaşmıştı. Uykuya neden direndigimi bilmiyordum. Aklımda çok soru vardı.

Babam nerede? Ben neden burdayım? Abim nasıl? Eniştemin babamla bir alakası var mı? ANNEM NERDE? NEDEN GİTTİ?

Eğer yıldızı doldurursanız çok mutlu olurum. :) Daha hikayenin başı ama yine.de yorumlarınızı bekliyorum :) iyi okumalar.