Κεφάλαιο 23

Start from the beginning
                                    

"Ω έλα τώρα!" αναφώνησε η Εύη και με πήρε αγκαλιά "δεν είναι και τόσο χάλια η κατάσταση. Μία άτυχη στιγμή ήταν. Δεν έγινε τίποτα το σοβαρό. Στην τελική, μια φορά να πιεις δεν έγινε και κάτι" με παρηγόρησε ενώ μου χάϊδεψε τα μαλλιά "Μην χαλιέσαι, εντάξει;" με ρώτησε συμπονετικά και της έγνεψα καταφατικά το κεφάλι μου ενώ ακόμα με κρατούσε στην αγκαλιά της.

Ευτυχώς είναι η Εύη εδώ και έχω ένα άτομο να στηριχτώ. Αν δεν ήταν εδώ, σίγουρα θα έτρωγα κι'άλλη μερέντα και έπειτα, δεν υπήρχε περίπτωση να γλίτωνα την πλύση στομάχου.

"Λοιπόν, ας πούμε και κάτι ευχάριστο" είπε χαρωπά η Εύη ενώ με άφησε "σε τέσσερις μέρες είναι τα γενέθλια σου!"

Ναι, τα γενέθλια μου είναι στις 1 Ιανουαρίου. Έτσι, είχαμε δύο λόγους να γιορτάζουμε αυτή την μέρα. Μια λόγο της Πρωτοχρονιάς και έπειτα λόγο των γενεθλίων μου.

"Ουυ ναι" είπα τάχα χαρούμενη.

Η ιδέα να γίνω 18 με άγχωνε περισσότερο και από τις πανελλήνιες. Το άγχος να βγω στην κοινωνία δεν με άφηνε στην ησυχία μου.

"Λοιπόν, επειδή σε βλέπω λίγο χλωμή, τι θα έλεγες να δούμε καμιά ταινία και να κοιμηθούμε;" με ρώτησε η Εύη αγνοώντας το σχόλιο μου για τα γενέθλια.

"Εντάξει" απάντησα και πήρε η Εύη το λαπτοπ μου από το γραφείο και το έφερε στο κρεβάτι. Βολευτήκαμε στο κρεβάτι και βάλαμε μία ταινία για να δούμε.

Η ώρα ήταν οχτώ. Όταν η ώρα είχε πάει κάπου στις δέκα, η ταινία ακόμα δεν είχε τελειώσει αλλά εγώ ήδη ένιωθα τα βλέφαρα μου να κλείνουν από την εξάντληση. Από εχθές δεν ένιωθα καθόλου καλά. Έτσι, έδωσα το λαπτοπ στην Εύη και ξάπλωσα για να κοιμηθώ.

"Νύσταξες;" ρώτησε ενώ με κοίταξε.

"Ναι, θα κοιμηθώ γιατί το κεφάλι μου ήδη πονάει αρκετά. Αν θες κοιμήσου εδώ" αποκρίθηκα.

"Εννοείτε πως θα κοιμηθώ εδώ!" αναφώνησε "Δεν πρόκειται να σε αφήσω μόνη σου σε τέτοια κατάσταση. Σε έχω ικανή να φας κι'άλλη μερέντα".

Γέλασα όσο μπορούσα και έκλεισα τα μάτια μου, ανίκανη να απαντήσω στην Εύη μιας και ένιωθα όλη την κούραση να κυριεύει το σώμα μου.

Μέσα σε λίγα λεπτά με είχε πάρει ο ύπνος. Σε έναν όμορφο, γαλήνιο ύπνο, χωρίς προβλήματα και σκέψεις.

Πλευρά Ντέιβιντ

Καθόμουν μαζί με την κ. Χριστίνα στο σπίτι της και συζητούσαμε για διάφορα θέματα, ώσπου η κουβέντα μας έφτασε στην κόρη της, την Άλισον.

"Η Άλισον τι κάνει; Ακόμα στην θεία της είναι;" την ρώτησα ενώ ήπια μία γουλιά από το τσάι που μου είχε ετοιμάσει.

"Όχι, γύρισε εχθές όμως είναι χάλια. Εχθές όλη μέρα είχε πονοκέφαλο και έπειτα την έπιασαν ζαλάδες, εμετοί... άσε άσε, χάλια ήταν" απάντησε θλιμμένη.

"Ω λυπάμαι πολύ. Γιατί όμως έτσι;"

Όταν την είδα την τελευταία φορά, πριν λίγες μέρες δηλαδή, ήταν καλά. Αν εξαιρέσεις τον πονοκέφαλο από το αλκοόλ. Ίσως ήταν και λίγο αδιάθετη ή έτσι μου φάνηκε, επειδή είχαμε και μία ένταση μεταξύ μας.

"Δεν έχω ιδέα, ίσως να έφαγε κάτι που να την πείραξε. Μπορεί όμως να μάλωσε και με κάποια φίλη της εκεί γιατί την είδα πολύ κακόκεφη" απάντησε.

"Μπορεί".

Από το μυαλό μου περνούσαν συνέχεια οι τελευταίες δύο μέρες που συναντηθήκαμε. Υπήρχε όμως περίπτωση να είναι χάλια επειδή υπήρξε μία ένταση μεταξύ μας; Μήπως έκανα βλακεία που της είχα μιλήσει έτσι;

"Είναι πάνω στο δωμάτιο της; Μπορώ να πάω να την δω;" ρώτησα τελικά την κ. Χριστίνα.

"Ναι εννοείτε, πήγαινε" αποκρίθηκε.

Χτύπησα την πόρτα του δωματίου της όμως δεν πήρα απάντησή. Την άνοιξα σιγά - σιγά και μπήκα μέσα. Όλα τα φώτα ήταν σβηστά, εκτός από ένα μικρό φωτάκι που έδινε πολύ λίγο φως στο δωμάτιο, ίσα ίσα για να βλέπεις που πατάς και τι κάνεις. Πλησίασα το κρεβάτι και είδα την Άλισον να κοιμάται μαζί με την Εύη.

Πλησίασα δίπλα της και έκατσα στο ύψος που βρισκόταν. Ήταν ακόμα πιο γλυκιά όταν κοιμόταν. Το πρόσωπο της ήταν γαλήνιο και ήρεμο, δεν θα ήθελα με την καμία να την ξυπνήσω. Έσπρωξα μία τούφα που έπεφτε στο πρόσωπο της προς τα πίσω. Της έδωσα ένα φιλί στο μέτωπο και κούνησε ελάχιστα το κεφάλι της. Νόμιζα ότι την ξύπνησα, ευτυχώς όμως όχι. Την άφησα και βγήκα από το δωμάτιο.

Κατέβηκα κάτω στο σαλόνι και καληνύχτισα την κ. Χριστίνα. Έπειτα έφυγα για το σπίτι μου.

Το μυαλό μου ταξίδευε συνεχώς στην εικόνα της Άλισον να κοιμάται. Τόσο γλυκιά, τόσο όμορφη.

Όταν έφτασα επιτέλους σπίτι, έπεσα εξουθενώμενος για ύπνο.

You Changed MeWhere stories live. Discover now