EY YÂR (TAMAMLANDI)

KARLAR ALTINDA ;-)

MİRZA'nın Dilinden

Sukeynâ'mın gideceğine ne kadar üzülsemde arkadaşların gelmiş olması bana moral oldu.

Bizi takip edin diyerek arabaya bindiler. Kardeşlerim ve Sukeynâ'mla onları takip ettik. Bir kafenin önünde durdular.

-"Buyrun güzel hanımlar geldik herhalde."

Onlar inip kafenin önünde beklerken bende müsait bir yere arabayı park edip yanlarına geldim.

Hanımlar yukarı kata çıktılar. Bizde cam kenarında bir yerde oturduk.

-Bekir hayırdır kardeşim buraya niye geldik.

-Devrem şu bir hafta içinde hastanenin bahçesinden başka bir yere çıktın mı?

-(Yakup) Daha doğrusu çıktınız mı?

-Haklısınız. Ne biz nede Sukeynâm ve Yağız babam hiç bir yere gitmediler.

-(Zeyd) Durumunu anlıyoruz kardeşimde şu haline bir baksana. Bu halinle mi insanlara destek olacaksın.

-Öylede aklımı yiyip bitiriyor ya bir şey olsaydı ailelerine ne derdim.

-(Zeynel) Yapma abi. Vesvese yapma. O sana kötülükten başka bir şey getirmez.

-(Kerem) Hem de kardeşim. Çok şükür hepsinin durumu iyi. Durumları kötü olan hastalarda iyileşmiş. En geç hafta sonu taburcu oluyorlar.

-Çok şükür.

-(Bekir) Senin canını sıkan başka bir şey yok demi devrem?

-Doğruyu söylemek gerekirse var devrem.
Sukeynâm yarın dönüyorlarmış. Onun yanımda olması ne yalan söyleyeyim bana güç veriyordu.
Sabahlara kadar hastaların aileleriyle ilgilendi. Aileler ile birlikte duâ ile namaz ile Kur'anla mescidde yattı kalktı desem yeri var.
Annem bu sabah bana ne dedi biliyor musun kardeşim

-"Eğer Sukeynâ kızımı üzersen seni affetmem bilesin" dedi.
Ailem bile ona gıpta ile baktılar.

-(Yakup) Hiç şaşırmadık kardeşim. Çünkü bacımızı tanıyoruz. Ben onu ilk tanıdığım günden bu yana o hep böyleydi.
Benim sevdam yüzünden bile dayak yedi.

-Dayak mı yedi?

-(Yakup) Bacımın sevdikleri için yapmayacağı şey yoktur. Bizim kavuşmamız Sukeynâ bacım ve ailesi vesilesiyle oldu.

-Zeyd ile Demet yengenin buluşmalarına yardımcı olduğunu biliyordum ama sizi bilmiyordum.

-(Zeynel) Bu arada abi nereden biliyordun.

-Sukeynâmla birlikte İzmirde vapura binmiştiniz. O zaman sizi görmüştüm. Hatta seni bile kıskanmıştım.

-(Zeynel) Beni mi niye abi?

-Ben o zamanlar adını konduramıyordum taki sen Sukeynâ'mla yüzük alana kadar.

-(Zeynel) İyi de abim o gün biz tek değildik ki. Sukeynâ kardeşimle iki kardeşim daha vardı yanımızda. Bende zaten abimle parmak ölçülerimiz aşağı yukarı aynı diye gittim.