Ben mavi gözlerimi kocaman büyüttüm. Benim o uçağa binemeyecek olmam Poyraz'ı bir daha hiç görememem demektir. Biz Aras denen şahsiyetle yani hayallerimin katili benim Poyrazla olmayan ilişkimi bozan pislikle yüz yüze geldik ve:
''Ne?!'' diye bağırdık.
Evet şu an havaalanında olan herkes bize bakıyor olabilir ama olsun. Şu an ağlayabilirdim ki o pis egoist konuştu.
''Ya her şey senin yüzünden ben ekonomi sınıfı ile uçmam.''
Ben uçarım ama inat işte...
''Her şey benim yüzümden mi? Haha sen bi' centilmenlik yapıp da bana vermedin. Bu arada bende ekonomi sınıfı ile uçmam.''
Şu lanet olası görevli konuştu.
''Yalnız ekonomi sınıfında da bilet kalmadı. Bugün olan tüm uçuşlar dolu.''
Ne hayır ama ben şansız olduğumu biliyordum da bu kadar da değil!!
''Ya kızım görüyorsun değil mi yaptığını?''
''Ben mi yaptım?''diye cırladım.
''Lan o nasıl bir cırlama kulaklarım ağlıyor. Ne halin varsa gör.'' deyip gitmişti.
Lan ben öyle sap gibi kalacak kız mıydım?
Ben söylenirken Cenk ve Ada geldiler.
Ya bunlar nerelerdeydiler? Arkadaşları meteor savaşına çıkmıştı onlar ise ooooo!
''Lan siz nerdeydiniz?''
''Bi' sus Hazal ya zaten arabaya zor yer bulduk.'' dedi Cenk.
''Kızım ne yaptın aldın mı bileti bari?''
''Maalesef. Güle güle Çağıran Koleji, güle güle Cenk, güle güle Ada...''
''Ada olur da bir daha görüşeme-''
''Ya kızım sus o nasıl bir çene of aman! Merak etme biz Beren Teyze ile konuşuruz.'' dedi Cenk.
''Cenk kuzum, bal suratlım, canım bu seferki başka annem ciddiydi.''
''Ya Hazal biz seninle neleri atlattık bunu mu atlatamayacağız.'' dedi Ada.
''Aynen güzelim Ada haklı.'' dedi Cenk.
''Lan bal surat bana bak bizde senin geldiğin koleje gideriz.''
''Ama sizi peşimden sürüklemek istemiyorum.'' Naz işte...
''Başlarım lan sürüklemene! Biliyor bizim geleceğimizi kafa buluyor.'' dedi Cenk.
''Tabii ne sandın oğlum. Sizi seviyorum ya. İyi ki varsınız.'' deyip sarıldım. Tabii bu o kadar da uzun sürmedi. Cenk bu durumu bozup:
''Tamam. Sümüklü prensesler. Gidelim artık benim uykum var.'' Ada ile aynı anda:
''Vallahi öküz bu!''dedik.
Cenk bizi kollarının arasına aldı ve havaalanından ayrıldık.
Bende annemi aradım. İkinci çalıştan sonra açtı.
''Anne ben yarın gelip okulumu seçiyorum.''
''Hayır, Küçük Hanım biz seçeceğiz.''
Umutsuz ve mutsuz bir şekilde ''Tamam ben kapatıyorum.'' dedim.
Biz Ada ile birlikte odamıza çıktık.
''Üzme kendini bu kadar ama ben de üzülüyorum.''
