He Is My Own Hero ✔ [Michael Gordon Clifford]

Epilog.

MICHAEL

No one sees me / Nikt mnie nie zauważał.
I was already missing before the night I left / Nie było mnie już przed nocą, gdy odszedłem.
Just me and my shadow, and all of my regrets / Tylko ja i mój cień, i wszystkie żale.
Who am I, when I don't know myself? / Kim jestem, gdy nie znam samego siebie?
Invisible / Niewidzialny.

AILEEN

Wasted days lost inside the memories that I know I can't get back / Zmarnowane dni, śniąc o chwilach, których wiem, że nie przywrócę.
It seems I just lost track / Wygląda na to, że po prostu zgubiłam drogę.
As all of life's colors seem to fade to grey / Patrzę na to tak jakby wszystkie kolory mojego życia zanikały do szarości.
I just walked away / Po prostu odeszłam.
I was already missing before the night I left /  Nie było mnie już przed nocą, gdy zniknęłam.
Just me and your shadow, and all of my regrets / Tylko ja i twój cień, i wszystkie żale.
Who am I when I don't know myself? / Kim jestem, gdy nie znam samej siebie?
Invisible / Niewidzialna.

RAZEM

Another day / Kolejny dzień
The walls are built to keep us safe /  Ściany są zbudowane abyśmy byli bezpieczni.
We can't escape, it's too late / Nie możemy uciec, już za późno. [1]

Wszedł do domu Caluma Hooda. Spotkał tam Aileen. Dziewczyna siedziała nad brunetem i obserwowała, jak śpi, a jego klatka piersiowa miarowo się unosi.

- Dlaczego tutaj jesteś? - zapytał Michael.

- Dla zemsty - mruknęła. Wstała z fotela i podeszła do Caluma. Zacisnęła dłonie na jego szyi z niewyobrażalną siłą. Calum otworzył szeroko oczy, jednak nie mógł wydobyć z siebie słowa. Aileen z gniewnym wyrazem twarzy co raz bardziej zaciskała dłonie, a już po chwili chłopak nie oddychał. - Nic mnie tu nie trzyma - powiedziała. - Żegnaj, Mikey.

- Żegnaj, Ai - odpowiedział, kiedy dziewczyna zniknęła z domu nie żyjącego Caluma Hooda.

Oboje byli zniszczonymi ludźmi. Oboje nie wytrzymali. Oboje byli samobójcami. Ale on był jej własnym bohaterem.

[1] 5 Seconds Of Summer - Invisible

[A/N] Wow, pierwsza notatka ode mnie. Koniec książki. Niestety tragiczny.

Dziękuję, że byliście tutaj, czytaliście i głosowaliście. Za każdy komentarz także ogromnie dziękuję.

Miałam opublikować książkę w miesiąc, a wyszło na to, że ciągnęłam ją przez 9 XD. Nie wiem, jak wytrzymaliście ze mną aż tyle, ale dziękuję, że ktoś jednak postanowił to czytać ^^.

Już niedługo na moim profilu pojawi się kolejna opowieść, tym razem chyba wezmę Luke'a do pracy :>. Na razie zapraszam was na Bus Stop o Ashtonie.

Kocham was wszystkich misiaki <3.