"Ceren?" Demesiyle dikkatimi oraya verdim. Yine mi o kız?!
"Delfin'le aranızda ne var? Çünkü o seni tanımıyor bile!"
"Tamam,özelse anlatma. Ama şu ödev işini halledelim artık, senin yüzünden hoca bana da kızacak!" dedikten sonra sinirle telefonu kapatıp koltuğa fırlattı.
"Anlatmadı değil mi?"diye merakla sorduğumda kafasını olumsuz anlamda salladı ve telefonunu fırlattığı yerden tekrar alarak odasına çıktı.
"Ne oluyor? Yeni bir gizem mi?" Diyen Kuzey'e baktım. Ah,bu çocuk ne zaman ciddi bir hal takınacaktı?
"Önemli bir şey değil ya, hocası Emir'i Ceren diye bir kızla ödev yapmak için eşleştirmiş. Bunlarda kafede buluşup ödevi konuşacaktı bende yanlarında geldim kızın beni görmesiyle kafeyi terk etmesi bir oldu! Emir'e 'sen bu kızı nerden tanıyorsun?' falan dedi bir de!"
Kuzey kaşlarını çatmış bir şeyler düşünüyordu. Telaşla hemen telefonunu cebinden çıkartıp bir resim açtı. Bir dakika, bu o kızdı!
"Bu resimde ki o kız mı?" Diye sordu merakla. Başımı onaylar anlamda salladıktan sonra "hassiktir!" demesiyle bende telaşlandım. Bu kızın resminin onda ne işi vardı?
"Delfin,bu kız Aras'ın kardeşi Ceren Barkın" demesiyle heyecanlandım. 'Aras' ismi geçtiği an içimi bir korku kapladı.
"Bu resmide,takas yapmadan önce kızı araştırırken bulmuştum"
"Sen...Emin misin?"
"Evet"diyerek iç çekti.
Bu kızı kendimizden uzak tutmalıydık.
Bunun için Emir'e her şeyi anlatmam gerekiyordu ama Emir kesinlikle babama yetiştirirdi.
"Olmıyıcak bu böyle!Benim bir şeyler yapmam lazım Kuzey! Elimden bir şey gelmeyince sinirlerim bozuluyor!"
"Dur,Delfin.Sakin ol."diyerek omuzlarımdan tuttu. Onu yavaşça ittirerek,
"Olamıyorum!" Diye çıkıştım.
"Bi kızla konuşalım. Belki Aras konusunda bize yardımı dokunur?"
"Ne yapabilir kardeşim yaşındaki kız?!"
"Unutma,seni bir kere kurtardı" diyerek gözlerimin içine baktı. Evet takas yapmışlardı ve o kız sayesinde kurtulmuştum kız gönüllü olmasa bile.
"Peki,tamam. Ara kızı buluşayım onunla" diyerek pes ettim.Başka şansım var mıydı ki?!
"Numarası bende yok ama Emir'den alabiliriz"
"Tamam ben alırım" diyerek Emir'in odasına ilerleyecekken Kuzey kolumdan tuttu ve sırıtarak "Giderken Emir'e söylediğin sözleri geri al" Ne sözü? Ceren'den uzak durmasını istediğimden mi bahsediyordu? "Niye ki?" Diye sorduğumda cevabını bilmemi bekliyormuşta hayal kırıklığına uğramış gibi bir tipi vardı.
"Araları Emir'le çok iyi olursa eğer kız bizim yanımızda olur ve Aras'ın nerde ne yaptığını falan her şeyi bize söyler. Emir için." Dediklerine karşı yüzümü buruşturdum,
"Kardeşimi kullanmamı beklemiyorsun herhalde?!" Diyerek çıkıştım.
"Orasıda sana kalmış zeki kız."
"Kuzey! Ne biçim abisin sen ya?! Psikopat bir mafyanın kardeşiyle Emir'in yakın olmasını isteyecek kadar aptal ve düşüncesiz değilim"
"Bir dakika, sen bana aptal ve düşüncesiz mi demeye çalıştın?" Dedi tek kaşını havaya kaldırarak.
"Demeye çalışmadım,dedim." Kuzey'e bakarak sırıttım o da ciddiliğini bozup karşılık verdi. Daha sonra daha fazla oyalanmadan Emir'in odasını doğru ilerledim. Kapıyı çaldım ama bir tepki yoktu. Bir daha çaldım,yine! En sonunda içeriye girdiğimde Emir'in kulağında kulaklık vardı ve izlediği şey her neyse o kadar dalmıştı ki beni fark etmemişti. Yanına gelecekken beni fark etti ve kulaklığın tekini çıkararak 'ne var?' bakışı attı,
"Emir şu Ceren'in numarasını bi verir misin?"
"Bana uzak dur diyorsun,kendin bulaşıyorsun!" Şu an cidden hiç çekemeyecektim seni!
"Ya Emir ver işte uzatma!"
"İyi be! Al" diyerek elindeki telefonu bana uzattı. Yazan numarayı telefonuma hızlıca geçirdikten sonra tekrardan Emir'e uzatıp odadan çıktım. Fazla vakit kaybetmeden odama girdim ve numarayı aradım. Çalıyor,çalıyor,çalıyor..
"Alo?"
"Ceren,benim Delfin Aksoy. Sakın kapatma! Bi beni dinle"
"Evet, tam kapatıyordum. Ne diyeceksin?"
"Konuşmamız lazım,biliyorsun. Müsaitsen bir yerlerde buluşsak?"
"Olmaz"
"Lütfen,rica ediyorum?" Diyerek ısrar ettim.
"Pekala,mesaj atarsın yarım saate çıkarım"
"T-tamam" diyerek heyecanla kapattım telefonu. Umarım bu sefer aksi bir şey olmazdı.
Odamdaki aynadan kendime bakarken yine o lanet şeye takıldı gözüm 'A'
Er yada geç kurtulacaktım senden Aras Barkın...
Yaklaşık yarım saat sonra ceketimi üstüme geçirip arabama bindim. Tam gaza basacakken yanımdaki kapının açılmasıyla durdum. Kuzey arabaya binip kapıyı kapatmıştı.
"Beni almadan gitmeyi düşünmüyordun herhalde?" Diyerek göz kırptı. Ah,bir bu eksikti!
"Aslına bakarsan düşünüyordum."
"Pekala düşüncelerinle şuan da ilgilenmiyorum desem?"
"Off" diyerek arabayı sürmeye başladım. O da sırıtarak arkasına yaslandı..
Kafeye vardığımızda kimse yoktu. Haftasonunda böyle bir yerin iş yapmaması garip gelmişti. Kuzey de aynı şekilde düşünüyor olmalıydı ki
bana doğru dönerek kısık bir sesle,
"Burası neden boş?" Diye sordu merakla. Daha sonra bir masa seçerek oturdu bende karşısına oturdum.
Ceren neden hala gelmemişti ki?
Sabırla beklemeye devam ettim o sırada bir ses dikkatimi dağıttı ve Kuzey ile ikimizde aynı anda o sese döndük,
"Beni beklemiyordunuz galiba? Bende Kuzey'i beklemiyordum zaten.
Onun ne işi var?? Sırf seninle baş başa konuşabileceğiz diye mekanı kapattırmıştım oysa ki.." Diyerek üzülüyormuş gibi yaptı.
Aras.., buradaydı! Uzun zamandır onun sesini bile duymuyordum. Ceren'dende yardım isteyecektik bunun devam etmesi için. Ama karşımdaki manzarayla görüyordum ki;
Ceren tarafını çoktan seçmişti,olan biten her şeyi abisine yetiştirmişti..
Arası özleyenler için güzel bir bölüm oldu. Bir kaç bölümdür Aras'ımız bölümlerde yer almıyordu. Umarım bölümü beğenmişsinizdir. Lütfen vote ve yorum yapmayı unutmayın.
Seviliyorsunuz💘
