10.05.2016
Yıldızlar en kötü zamanımda yanımda oldukları için seviyorum. Kanattığım yaralarımı birtek onlar aydınlattığı ve karanlıkta yanımda sadece onlar olduğu için seviyorum. Fakat bilirsiniz, bazen hava kapalı olur ve ne bir yıldız ne de bir parıltı görebilirsiniz. Parıltı hiçbir zaman olmadı fakat yıldızların olmadığı o gecelerde aldığım her nefes için kendime nefret okuyorum.
Sayılı, fakat bende ağladım.
Kimse için ağlamayan bu duvarları yıkan tuzlu gözyaşlarım oldu.
Ağladım işte. Bu gece yıldız yoktu. Ve ben karanlığa bürünüp ağladım.
Nedense şu siktiriboktan umutları bir türlü tüketemiyorum içimde. Dilek sigarası yaktım, dileğim o. Fakat kül yarıda düştü. Artık sigaralar bile dileklerimin olmayacağını biliyor.
Kötü haber, hayal kurmayı bırakamıyorum.
Bayım, aklımdan hiç çıkmıyorsunuz.
~Yıldızlar bayım, bu gece onlar bile parlamıyorlar.~
YOU ARE READING
Yalnızlığın Ezgisi
Non-FictionBu kitap; Hayal kırıklıklarıyla dolu bir hayatın, Kapıları kilitli sırların, Anlamsız bir çok şeyin, Mutsuzluğun, Yıkılan umutların Ve Duvarları olan bir genç kızın anahtarıdır. Bir ruh hastasının kaleminden kalp kırıklıkları. "Yıldızlara açılan bi...
