14 days

Day 9 - Morning - Afternoon

"Still tired from the trip, huh?" tanong nito.

"Kinda." Tipid kong sagot dito nang bigla akong may naisip na ideya. "I know! Bakit hindi na lang kita samahan sa resort mo? I can watch you work! Or maybe I'll help na rin, or tatambay ako sa beach or wherever."

Nagisip ito panandalian. "Are you sure?"

"I am very sure!" excite kong tugon.

"Alright. Let's take a shower now then," nakangisi nitong suhestiyon sa 'kin.

Ivan did not waste a second, agad niya akong binuhat patungo sa kanyang banyo. We did shower together. 

"Hmm, I think we should get dressed now," bulong ko rito  habang unti-unti nitong inaalis ang nakabalot na twalya sa akin.

"I think we should stay a little bit longer," aniya habang pinapaulanan ng halik ang balikat ko.

"Ivan, we need to be there in an hour."

"Says who?"

"Uhm, me? Para madami kang magawang trabaho."

"I'm the boss so I make the rules there, Andrea," aniya tapos ay binuhat niya akong paharap sa kanya.

He started kissing me passionately and I'm damn under his spell. I kissed him back until I felt him throw me on his bed. I was lost for words. Hindi ko na naintindihan ang mundo. Ang alam ko na lang ay kaming dalawa lang ang mahalaga sa mga oras na iyon. I gave myself to Ivan over and over again.

"Are you sure you don't just wanna stay in for the day?" nakangisi nitong tanong sa 'kin bago niya pinaandar ang kotse.

"Shut up, Ivan" I laughed.

We ended up being two hours behind. Busy na ang resort pag dating namin. First thing Ivan did was to check if my parents were still there. Nakahinga ako ng maluwag nang napagaalaman naming dalawa na nagcheck-out sila isang oras bago kami dumating. I guess may magandang naidulot din ang kalandian ni Ivan.

Ivan started doing paperworks in his office. Noong una ay tinulungan ko ang sekretarya nito sa ibang papeles, then I got bored so I turned on his TV, then I got bored again kaya nagpaalam akong sa labas na lang muna ako. Tinungo ko ang restaurant, since masyadong madaming tao at masyadong mainit pa para tumambay sa dagat, napili kong sa front desk na lang tumungo. I managed to help them dahil madaming bakasyonitang nagiinquire at nagccheck-in.

Hindi nagtagal ay nakita ko si Ivan na papalapit sa akin.

"I can't remember when did I hire you," pabiro nitong sabi sa 'kin.

"Maybe you should start paying me then. Kaso mahal ang rate ko per hour, Mr. LeFevre," biro ko pabalik.

He gave me sa quick kiss on the lips na para bang natural lang iyon. Pinamulaan ako ng pisngi dahil alam kong may mga nakakakita sa amin at ang iba doon ay mga empleyado niya. Talk about PDA.

"Aren't you hungry?"

Ngumiti ako ng malapad dahil kanina ko pa iniisip ang pagkain kaso ayaw kong kumain ng hindi siya kasama.

"Alright, I already know. Bakit pa ba ako nagtanong." Tumawa kaming dalawa. "Let's go then?"

I was about to take his hand nang bigla kong narinig ang pangalan ko.

"Andrea?"

Nilingon ko ang pinanggalingan ng boses na iyon.

"Mom. Dad."

Nanghina ang tuhod ko nang makita ko silang dalawa. Mom rushed her way to hug me.

"Oh God, Andrea!" halos maiyak iyak nitong sabi sa akin.

"Mom, I'm okay," paninigurado ko dito.

I reached for my dad's hand na tinanggap naman nito. Halos hindi ako pakawalan ni mom.

"Maxine, I think you're suffocating our daughter already," malambing na sabi ni dad kay mom.

"Oh! I'm sorry, anak. I'm just so happy and relieved to finally see you," iyak na sabi ni mom.

Parang pinipiga ang puso ko. Ito ang pinakadahilan kung bakit ayaw kong nakikita ang mga magulang ko. Lalo lang sumasakit eh.

"It's okay." I smiled weakly at them. "Oh! Mom and dad, this is Ivan, which I guess kilala niyo na."

Tumango si dad dito tapos naman si mom ay puro pasasalamat ang binigay kay Ivan dahil siya daw ang kasama ko.

"It's no problem, tita. Andrea and I are just about to eat lunch. Would you like to join us?" pagimbita ni Ivan sa kanila na agad kong tinutulan sa loob loob ko. 

"I'd be glad, too!" mom exclaimed.

Gaya nga ng napag-usapan, kumain kaming apat habang nagkukwentuhan. Dad and Ivan were mainly talking about Ivan's resort. Minsan nakikisingit din si mom pero madalas ay pinapanood niya lang ako.

"I thought you guys checked out earlier?" takang tanong ko sa mga magulang ko.

"We did, kaso naiwan ni mom mo ang isang bag nito kaya bumalik kami. Speaking of which, can you help us getting it back, Ivan?" ani dad kay Ivan.

"Sure, tito Dylan. I'll talk to my people at ako mismo ang kukuha," sagot ni Ivan.

"I'll help you," ani Dad. "We'll be back," paalam nito sa amin ni mom.

I know it was dad's way of giving me and mom some privacy to talk about stuff.

"Why didn't you wait for us, Andrea?" mom's voice almost cracked.

"You know why, mom," I sighed.

"You were with Ivan all along?" tanong nito. I nodded. "Alam ba ni Theo?"

I sighed. "Don't get mad at Ivan and tito Theo, mom, ako ang humiling sa kanila na huwag ipaalam sa inyo ni dad."

Umiling ito at pumikit ng mariin. "I'm not mad anymore, Andrea. I stopped getting mad when I finally understood what you really want. Ganun din ang daddy mo, anak."

Parang pinipiga ang puso ko na makita si mom na nasasaktan. Kaya ayaw ko ng ganitong usapan eh, lalo akong nahihirapan.

"Thank you," my voice cracked. "Please don't cry, mom, alam mong nahihirapan akong makita kayo ni dad na nasasaktan."

"I won't cry. I promise!" trying hard na pangako nito sa akin. "So, Ivan..?" tila ba may panunuksong tanong nito.

Ngumisi ako. "I'm falling so hard..." pag-amin ko. "But I'm so scared."

Mom took my hand and squeezed it. "You're scared because you found love."

Tumango ako at pinikit ang mga mata ko. "And because I know this won't last long."

"If you love him, Andrea, why don't you try it again? Kahit hindi na para sa amin ng dad mo, kahit para kay Ivan at sa pagmamahal mo na lang sa kanya, anak, please?" pagususmamo nito sa akin.

I sighed. "He doesn't even know yet."

Tila ba nagulat ito sa sinabi kong iyon. "Andrea..."

"I know, mom. He deserves to know. Hindi ko lang alam kung paano at kung kailan. But I will tell him, that's for sure."

"Andyan na sila," aniya. Nilingon ko ang tingin nito at nakita kong papalapit na nga si Ivan kasama ang daddy ko. "Please stop running away, Andrea."

"I will, mom. I'm finally home and I won't leave anymore," I promised her.