Ραγισμένη Καρδιά.

Κεφάλαιο 3

Παω και τον αντίκριζω απεναντι μου. Το τραπέζι του ήταν λίγο πιο μπροστα απο το δικό μας. Πέρναω δίπλα του βιαστικά,  χωρίς να τον κοιτάξω. Καθομαι στο τραπέζι  μου
- Γεια σου Εύα.
-Πώς εισαι;
-Καλά βρε τι να εχω;
-Ελα τωρα μεταξυ μας είμαστε
-Χάλια ειμαι και το ξερεις.

Ο Χρήστος συνεχώς κοίταγε προς το μέρος μου. Πόσο θελω να τον αγκαλιασω αλλα ερχονται στο μυαλό μου αυτα που μου έκανε και αμέσως συνέρχομαι.

Μετά από 1 ώρα αποφάσισα να φυγω δν αντεχω αλλο να είμαι στον ιδιο χωρο μαζι του. Πήγα σπίτι και παλι κλειδώθηκα στο δωματιο μου. Θέλω  να μείνω μόνη, δεν θέλω  κανέναν κοντα μου.

Παλι το μυαλό μου παει σε όλα αυτα που ειχαμε περάσει. Οι ατελείωτες ωρες στο τηλέφωνο.  Τα τσατ που διαρκούσαν μέχρι το πρωί. Οι βόλτες μας στην θάλασσα. Αυτο που τον φωναζα σνομπαρα και τον πειραζε. Και εκείνος ο τρόπος που με φώναζε..  "ηλιαχτίδα μου" Πόσο το λατρευα αν και το θεωρούσε φλορικο όπως έλεγε. Πόσο θα ήθελα να είμασταν μαζί τωρα. Αγκαλιά στο κρεβάτι μας. Τον θελω γαμωτο, τον θελω πολύ.
Της σκέψεις μου αυτές διέκοψε η μαμα μου.
-άνοιξε παιδι μου να σου δωσω το φαγητό σου
-Πω μαμα ασε με δν πρίμα ή
- Μα δεν έχεις φαει απο χθες, τι στο καλό γινετε μαζι σου;

Επειδή θα με επριζε ανοιξα την πόρτα και πηρα το φαγητό. Το βλεπω και θελω να ξεράσω. Δεν μπορώ να φάω και γενικα δν ειμαι καλα και στην υγεια μου.
Ο γιατρός μου λεεο πως δεν πρεπει να στεναχοριεμε γιατι δεν μου κανει καλο αλλα αυτήν την στιγμή ηταν το τελευταίο που με νοιάζει . Τον αγαπαω γαμωτο, τον χρειάζομαι. 
Ανοίγω το λάπτοπ για λιγο, μπαίνω φβ και τον βλέπω ενεργό.  Πονάει τόσο πολύ αυτο το "ενεργός τωρα" δεν εστειλε ουτε ενα μηνημα να δει αν ζω ή αν πέθανα.  Δεν αντεξα αλλο και κλείνω το λάπτοπ. Ξαφνικα ακούω την πόρτα να χτυπάει.