Oh That Feeling 1

•11хэсэг•

**өрөөндөө орлоо**

Ширээн дээр ногоон өнгийн хавцастай

Жижигхэн харахад хайр хүрэмээр дэвтэр байлаа... өмнө нь харж бгаагүй дэвтэр миний өрөөнд юу хийж бдаг билээ??

Очоод тэр дэвтрийн хуудас болгоныг нэг бүрчлэн уншиж бүгдийг харлаа... ойлгох юм нэг ч бсангүй гэхдээ үнэхээр харамсалтай ч юмуу? Нэг тм хоос оргих уйлмаар ч юм шиг инээмээр ч юм шиг мэдрэмж... би ойлгоснгүйээ....

**орой болов**

Жимин ч ирж ээж болон Жимин бид 3 оройн хоолоо нэг ширээнд суун цугтаа идлээ.

Ээж: маргааш сүмлүү очно шүү. 2оо

Жимин: өө тиймүү... тгвл замдаа манай өвөө эмээгийнхээр очицгооё

Би: сүм... ямар сүм билээ...

ЭЭж: ягаавдээ.. аавыг чинь нас барсаны дараа бнга очдог бсан сүм.. мартчихаа юу??

Би: юу? *нүд харанхуйлах*

Жимин: ухаангүй удсанаас болж тэгсэн бхаа

Ээжийг сүм гэж хэлмэгц миний нүд харанхуйлан толгой эргэж чихэнд нэгэн эрэгтэйн шингэхэн боловч баргил хоолой сонсогдон, нүдэнд танихгүй эртэй цуг бгаа дурсамж гэлтэй зүйлс харагдан......... толгой эргээд яг л кинон дээр гардаг шиг..........

Би толгойгоо барин орилсоор нэг л мэдэхэд сандалнаасаа унан газарт хэвтэж таазлуу харсан нь нүдэнд үзэгдэн ухаан балартан зовхи минь хүндрэн ухаан алдах нь тэр........

**нүдээ нээлээ**

Жимин: зүгээрүү? Хаён

Ээж: миний охин зүгээрүү? Толгой нь яаж бн?

Би толгойго барин: миний толгой яачихаа вэ? Юу хийчихсэн юм.

Жимин: чи унахдаа толгойгоо доргиочихсон бололтой эмч үзээд боолт хийсэн... удахгүй зүгээр болноо...

Би: тэхён хаана бн??

Ээж: охин минь... тэхён гэж хэн юм?

Би: тэхён... тэхён...

Жимин: чи толгойгоо цохисноосоо болж ингэж бгаа бх... бас ой санамж чинь орж гарах магадлалтай гэсэн тийм болохоор санахгүй бгаа зүйлсээ асууж бгаарай

Ээжийн утас дуугарлаа...

Ээж утсаар ярьж бснаа ажилтай болсон бололтой Жиминд намайг харж бгаарай гэчихээд хурдан гэх чинь явлаа...

Жимин хажууд ирж суун: тэгэхээр санхгүй бгаа зүйл бнуу?

Тэхён... тиймээ.. би түүнийг санаж байна. Тэр одоо хаана бгаа бол? Миний ой санамж яг л бөглөгдчихсөн юм шиг санагдаад бх юм.