Bir Vampirden Hamileyim! (Tamamlandı)

2.Bölüm

"Bir şey söylemeyecek misin?"

Aidan'ın bunu demesiyle gözlerimi ona çevirdim. Gözleri kırmızıya dönmüştü.

Söyleyeceğim sözcüklerin harfleri birbirine karışmış gibiydi.

Korku ve şaşkınlıktan hareket dahi edemiyordum.

Ona baktım birkaç saniye.

İnanmayı reddetmiştim. Acaba ben de mi deliriyordum? Hayır, akıl sağlığım yerindeydi, yani umarım.

Konuşamadım. Dilim tutulmuş gibiydi. İnanmayı reddettiğim şey gerçekti. Karşımdaki adam bunu gösteriyordu.

Vampirler gerçekti.

Bunun şokunu atlatmam 10 dakika kadar sürmüştü. Korkuyla oturduğum yatakta geri kaydım. Dişleri uzuyor muydu acaba?

Aklıma gelen bir başka durumla aldığım nefes ciğerlerime bir zehri gibi yayılmıştı. Nefesimi tutmuş bekliyordum.

Şu kadın...

Söylediği saçmalıkları dinlememe rağmen inanmamıştım. Söylediğine göre hayatım tehlikedeydi. Bu adamdan hamile kaldıysam karnımda bir bebek vardı. Ve o da karşımdaki adam gibiydi.

Sertçe yutkundum. Cevap vermemi bekliyordu. Ama şaşkınlığımı anlıyor gibiydi.

Benim karnımda yarı insan yarı vampir bir bebek vardı.

Karşımdaki adam vampirdi.

Ben insandım.

Doğum esnasında çok ama çok büyük bir ihtimalle ölecektim.

Hamilelik sürem ise 6 ay civarıydı.

Gözlerim dolarken sırtımı soğuk duvara yasladım. Başımı da geri yatırıp duvarla temas etmesini sağlamıştım.

Kahretsin! Keşke bara gitmeseydim o gün.

  Doğumdan sonra ölecektim. 6 aylık bir ömrüm kalmıştı. 6 ay!

Girdiğim şoktan hala çıkamamıştım. Öyle ki dolu gözlerim bir noktaya sabitlenmişti.

Sinirliydim.

Bu adamın insan olduğumu bile bile beni ölüme sürüklemesine sinirliydim.

O gün bara gitmeyi tercih ettiğim için kendime sinirliydim.

Oğlunu durdurmadığı için, benden deli damgası yiyen kadına sinirliydim.

Kurumuş dudaklarımda dilimi gezdirerek ıslattım. Dudağımı bir ateş gibi yakmasına rağmen dilimin ucunda bekleyen sözcüklere boyun eğerek konuşmaya başladım.

"Doğumdan sonra istesemde bir yere gidemem!" dedim.

Gözlerim pencereye sabitlenmişti.

"Nedenmiş o?" dedi ukalaca. Bu durumda ukalalık yapabiliyordu. Tabii ya! Ölecek olan bendim. Kime ne!? Bu durum hakkında bilgi edineceği kadar bile umursanmıyordum demek. Hoş, tanımadığım bir adam beni neden umursamalıydı ki?

"Bilmem farkında mısın ama karnımdaki bebek bir melez! Vampir ve  insan melezi! Bense bir insanım. Yani doğum yaptıktan sonra yaşayamayacağım." dedim imalı bir sesle. Kısa bir süre sonra artık burada olmayacaktım. Sanki hiç var olmamış gibi yok olacaktım. Arkamdan ağlayan bile olmazdı belki...

Aidan'ın annesinin söylediğine göre bir vampir anne karnında en fazla 6 ay kalabilirdi.

Ama bir umut vardı yaşamam için. Her şeyde umut vardı. Umudumu kaybedemezdim. En azından şimdi.