4 months,
ေဆးရံုခန္းထဲမွာေလးလၾကာသတိလစ္ေမ့ေျမာေနတဲ့Yifanရဲ႕မ်က္လံုးတို႔မနက္ခင္းတစ္ခုမွာေလာကႀကီးကိုျပန္ၾကည့္ဖို႔ပြင့္လာခဲ့တယ္.....
တိုက္႐ိုက္ေျပာရရင္Yifanသတိျပန္ရလာခဲ့တယ္ေပါ့......
မ်က္လံုးကအျပင္ဘက္အလင္းေရာင္ကိုအသားက်ၿပီးခဏၾကာမွာထထိုင္လိုက္ေတာ့Chanyeolကသူ႔လက္တစ္ဘက္ကိုပါးမွာအပ္ၿပီးအိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္......
မ်က္ႏွာေလးေသခ်ာျမင္ရေအာင္ညိဳေမွာင္ေနတဲ့ဆံပင္ေလးေတြကိုဖယ္လိုက္ေတာ့.....
"Chanရယ္...."
သိပ္သတိရေနခဲ့တာChan.......ေနေရာေကာင္းရဲ႕လား......
ငါဘယ္ေလာက္ေတာင္အိပ္ေပ်ာ္ေနခဲ့လည္းမသိေပမယ့္မင္းကိုေတာ့အရမ္းသတိရေနခဲ့တာ..
သတိရေနခဲ့တဲ့Chanyeolရဲ႕ပါးအိအိေလးကိုလက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔အသာတို႔ထိေနရင္းသူ႔ေခါင္းေလးကိုပြတ္ေပးေနမိတယ္......
မ်က္ႏွာေလးေခ်ာင္သြားသလိုပဲ...အိပ္ေရးပ်က္တဲ့ညေတြမ်ားခဲ့တယ္ထင္တယ္.....
သူ႔ေခါင္းေလးကိုပြတ္ေပးေနရင္းခဏေနေတာ့အင္းအဲအသံျပဳကာChanyeolမ်က္လံုးေတြပြင့္လာသည္....
သူကေခါင္းခ်ထားရင္းနဲ႔ပဲကိုင္ထားတဲ့ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုသူ႔ပါးနဲ႔ကပ္ထားလိုက္ေသးတာ....
သူ႔လက္ကိုျပန္ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့မွာဘဲမ်က္လံုးေလးေတြဝိုင္းစက္သြားကာေမာ့ၾကည့္လာသည္.....
Chanရယ္....ပိန္က်သြားလိုက္တာ.....
အရင္ကကြၽန္ေတာ့ရဲ႕Chanyeolဘယ္ေရာက္သြားလဲ....
ပါးေဖာင္းေဖာင္းအိအိေလးေတြလည္းေပ်ာက္သြားၿပီးမ်က္တြင္းေတြကပါညိဳၿပီးခ်ိဳင့္ေနသည္...
"Yifan....."
Chanyeolရဲ႕အသံမွာငိုသံတို႔စြတ္ေနသည္....
YOU ARE READING
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕စာအုပ္ေလး.....(Completed|)
Fanfictionစာအုပ္ေလးတစ္အုပ္အစျပဳၿပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္နီးခဲ့ၾကတယ္..... ထိုစာအုပ္ကေလးေၾကာင့္ပဲ.... ကြၽန္ေတာ္အသက္တမွ်ခ်စ္တဲ့သူက ကြၽန္ေတာ့္အစား...... သူ႔အသက္ကိုစေတးခဲ့တယ္...... #ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕စာအုပ္ေလး