Taşıyıcı(Carrier)

Senden nefret ediyorum!

BİRAZ KISA OLDU KUSURA BAKMAYIN.

İYİ OKUMALAR xx

Verdiği cevap beni öldürmüş, daha doğrusu, ölmek istememe neden olmuştu.

Zayn: Ahaha! Şaka mı  yapıyorsun?! Böyle bir şey olmadı değil mi? O kadar aptal değilsindir umarım?

kahkaha atmaya başlamıştı. Benim se tek yapabildiğim bodrum bir şekilde o'na bakmak, ve göz yaşlarımın akmasına izin verdim.

Zayn: Sen ne için ağliyorsun?!

cevap veremedim. Gözlerine bakmaya devam ettim.

Zayn: Yoksa sen? Şaka mı yapıyorsun?! Kontratı sana okudum!

haykırmaya başlamıştım. Neden böyleydi? Ben biraz olsun bir şeyler hissettiğini düşünmüştüm.

Zayn: Cik banyodan!

Ben: Ne?

diye fisildadi. Niye böyle yapıyordu? Ben bu Zayn'den nefret ediyorum.

Zayn: banyodan çık dedim sana!

diye tısladı. Hızla kuvvetten çıktım ve kenarda duran bornoz'u üstüme geçirdim. Göz yaşlarımın hala durmamış, ve buna meyilli olduğu da söylenemezdi. Kapıyı açıp bir adım attım. Durdum ve arkama bakmadan konustum.

Ben: Senden nefret ediyorum!

Kapıyı hızla çarptım ve odaya girip kapıyı kilitledim. Kapıya yaslanıp ağlamaya başladım. Kalp bu. Kimseyi dinlemez. Bir gün hiç beklemediğiniz birine, hiç beklemediğiniz bir anda aşık olur. Sizin elinizden bir şey gelmez. Fakat bunu başkaları anlamaz. Sizi kimse anlamaz. Hisleriniziyaret anlatırsınız, fakat anlayan ve size hak veren yoktur.. Olmayinca olmuyor.

Kalkıp üstümü giydim saçımı havluyla kurulayıp çantamı aldım. Telefonu içine atıp anahtarları aldım ve evden sessizce çıktım. Bir taksi çevirip Lydia'nin ev adresini verdim.

Kapıyı çaldım. Bir kaç dakika sonra kapı açıldı.

Lydia: Ali?!

çığlık attı ve bana sarıldı.

Ben: Hey, selam.

Lydia: Çok özledim seni lanet olası! Nerelerdeydin?!

Ben: Uhm. Biraz uzun?

Lydia: Ah pardon, içeri geç bebeğim.

İçeri geçtim ve ceketimi çıkartıp astım ve koltuğa oturdum. Parmaklarıyla oynamaya başladım.

Lydia: anlat bakalım?

Olan herşeyi anlattim. O benim kardeşim. Orta okuldan beri birlikteyiz.

Lydia: Lanet olsun ağlama.

Ağladığımı yeni fark etmistim. Bana sıkıca sarıldı. Bende ona karşılık verdim.

Lydia: Bir şerefsize degmez bebeğim yapma!

Ben: Olmuyor. Yapamıyorum. Kalbim.. Sanki birisi sökmüş gibi.

Lydia: Bu gün burada kal? Hatta istedigin kadar?

Ben: Sanırım bu günlük kalsam iyi olur. Teşekkür ederim.

Lydia: Her zaman. Bana istedigin zaman ulaş tamam mi?

O'nu başıma onayladım. Biraz konuştuktan sonra icimizde deli gibi yumruklanan kapının sesiyle olduğumuz yerden sıçramıştık. Neler oluyor?!