İçimdekiler...

9 0 0
                                    

Gözlerimden akan yaşlar şimdi nerede kim bilir?
Kimseye söyleyemediğim sözler nerde kim bilir?
Nerde ha nerde?
O kadar sinirliyim ki...
Bir o kadar da üzgün ve kırgın...

Kelimelere sığmaz.
Ben seni kimseye anlatamadım.
Kimseye söyleyemediğim seni sevdiğimi.
Halbuki dünyaya haykıracak kadar seviyordum seni...
Sende sevseydin beni...
Belki de sevseydin beni.
Haykırırdım içimdekileri.
Bir tek sana söyledim içimdekileri.
Özellikle seni sevdiğimi.
Arkanı dönüp gittin.
Hiç Konuşmamışız gibi.
En son konuşmamışda söylemiştim seni sevdiğimi.
Sende o konuşmadan sonra çekip gitmiştin.

Sen gittin ya,
İşte dedim ki kendime sevme artık.
O gitti sen kaldın.
Tek başına sevip ne yapacaksın?
Hak verdim bende kendime.
Sevmeyeceğim dedim kararlı bir şekilde.
Ama yine sevdim... Yine.
Zaman geçti...
Yıllar geçti ama atamadım seni kalbimden.
Kolay değil tabi.
Belki bilirsin.
Sevmek, sevilmediğini bilmek ama yine sevmek.
İste aşk buydu belki de.
Sevmek ama sevilmemek...

Gözlerine hiç yakından bakamadım.
İçimde bir ukte gözlerine bakmak.
En derine bakmak...
Kahvelerinde kaybolmak.
Düşünsene...
Çok güzel bir duygu.

Kışın üşüdüğünde sevdiğinin elini tutmak, gözlerine bakmak.
Nasip olmadı bazılarımız için.
Ama umudumuzu kesmek yok.
Elbet çıkacak bizi seven biri.
Elbet çıkacak yeniden sevebilecegimiz biri.
Evde kalmayız biz..😂😂

Kendimi böyle teselli ediyorum.
Ama şunu bil ki...
Senden ölümüne nefret ediyorum.

Hayatin GerçekleriHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin