Kendimi bazen aşk cikmazinda gibi hissediyorum.
Kurtulamiyorum bu aşk denilen illetten.
Onu ne kadar çok seviyorsam, o kadar nefret ediyorum.
Ama seviyorum iste.
O bunu biliyor mu?
Hayır!
Belki!
Evet!
Biliyor ve görmezden geliyor.
Bu benim canimi yakıyor.
Her gece ağlıyorum.
Haykiramiyorum.
Sol tarafim ağrıyor.
Nefes alamiyorum bazen.
İşte ölüyorum diye bekliyorum.
Bir hickirik ve tekrar nefes aliyorum.
Daha çok ağlıyorum.
Ölmek istiyorum.
Her gün bu aciyla yaşayacağıma bir bicak, kisa bir aci çekiş ve son.
Ama olmuyor yapamiyorum.
Onsuz olmaz yaşayamam.
En azından burada yakinim ona.
Ölürsem nasil bakacağım onun muhteşem gözlerine?
Burada belki karsilasiriz diye heyecanlaniyorum. Karşılaşsak bile konuşmuyoruz.
Ya ben konuşmak istiyorum.
Ama o görmezden geliyor her seferinde.
Sıkıldım boyle yaşamaktan.
Her gün acı çekmekten.
Onsuz her gün ölmekten.
O bilmeden tükenmekten.
O yokken sevmekten.
O yanımdayken özlemekten.
Bu hayat çok sıradan onsuz.
Onu görünce kendi içimde yasadigim sevinç içimdeki küçük dünyaya açılan beyaz büyülü bir kapi adeta...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayatin Gerçekleri
RandomAşk her zaman karsilikli olmayabilir. Sen seversin ama o sevmez. Belki senin onu sevdiğini dahi bilmez. Bilse bile umursamaz. İste bu hep üzer insani. Çünkü onun sizi umursamamasi, sizin dünyada oksijen israfi yapmaktan başka bir ise yaramadiginiz d...
