Ruszyłem w stronę wyjścia rzucając tylko krótkie "wesołych świąt". Miałem nadzieje, że będą wesołe, ale dla mojej rodziny, nie dla mnie. Trudno sie cieszyć kiedy kolejną wigilię musisz spędzić w pracy. Ale nic z tym nie zrobię. Jestem kurierem. Ale nie takim zwykłym, lecz o tym opowiem później. Spojrzałem jeszcze raz na moją rodzine, wydawali się weseli, jednak byłem przekonany co do tego że będzie im mnie brakować. Zresztą to działa w obie strony.
Zaraz po wyjściu z domu zadzwonił telefon. Dostałem tylko dokładny adres i miałem niewiele ponad pół godziny żeby się tam zjawić. Wsiadłem do samochodu, puściłem muzykę i ruszyłem.
Po 25 minutach byłem już na miejscu, tam czekało mnie niemiłe spotkanie. Wyszedł do mnie dość wysoki umięśniony facet, powiedział żebym podał hasło bo w innym wypadku zabłądziłem i nie skończy się to dobrze. Rozejrzałem się do okoła, stało tam około dwadzieścia osób, wszyscy z kijami baseballowymi
-Po co tu jesteś? Facet w garniaku nie bez powodu przyjeżdża na takie osiedle.
Nie jestem kurierem, mojej pracy nie można tak nazwać, moim zadaniem jest pozbywanie się takich ludzi jak oni, po cichu, bez huku, bez większego echa w mediach. Jedyne co przewoże to towar którym handlują, zazwyczaj bronie i narkotyki. I to jest najniebezpieczniejsze w moim zawodzie. Dlatego właśnie moja rodzina myśli że rozwoże przesyłki z allegro, nie chce żeby się martwili.
Teraz najistotniejsze było upewnienie się że handlują bronią, to było prostsze niż się spodziewałem.
-Potrzebuje dwie bronie snajperskie, co macie do zaoferowania?
-Podaj hasło.
-Na dachu jest snajper. Odrzekłem bardzo poważnie.
-Co ty pierdolisz?
-Spójrz się na blok za mną
Na jego białej podkoszulce pojawiła się czerwona kropka.
Po chwili miałem już dokładną rozpiske broni którą handlują.
-Tyle mi wystarczy.
Odszedłem, czerwona kropka zniknęła, mięśniak też. Leżał już martwy na ziemi. Usłyszałem trzask. Zza rogu wybiegli policjanci. Oparłem się o samochód założyłem okulary i podziwiałem rzeź.
