Düzenlenme Tarihi:27.10.2020
******************************
Yemek kokuları, bütün odayı sararken heyecanla etrafa baktı. Doğu hariç herkes masadaydı. Henüz kimse yemeğe başlamamıştı. Doğu'nun gelmesini bekliyorlardı. Efsun'da fırsattan istifade herkeste tek tek göz gezdiriyordu. Yeni ailesine alışmaya çalışıyordu. Hepsiyle ayrı ayrı iyi olmak istiyordu. Sevmek ve sevilmek istiyordu. Bu masada o kadar huzurluydu ki... Daha önce tatmadığı duygularla yüzleşiyor. Aile sıcaklığını en derinden hissediyordu. Çocuksu heyecanına söz geçiremiyordu. Bu manzaraya o kadar dalmıştı ki ona seslenildiğini fark etmedi.
"Yenge..."
"Yenge..."
Kolunun dürtülmesiyle kendine geldi.
"Ne zamandır, sana sesleniyorum."
"Kusura bakma. Dalmışım öyle. Ne diyecektin?"
Berfin, alçak sesle cevap verdi.
"Ağabeyim nerede? Masa kuruldu. O, hala ortalıkta yok."
Efsun, ne cevap vereceğini bilemedi. Doğu, hiçbir şey demeden çıkmıştı. Ne aramalara ne mesajlara cevap vermişti. Tek temennisi işe gitmiş olmasıydı. Şimdi bilmiyorum derse bütün dikkatleri üzerine çekerdi. Bir sorun olduğunu anlarlardı. Yüzüne zoraki bir tebessüm kondurup Berfin'e baktı. Hiç istemese de küçük bir yalana başvurdu.
" İşle ilgili küçük bir sorun çıkmış. O yüzden gecikti. Ama birazdan gelir."
Berfin, anladım dercesine başını salladı. Azat ve Berat'ın konuşmalarını duyduğunda bakışlarını onlara yöneltti. Azat, öfkeyle Berat'a bakıyordu.
"Bir gün, elimde kalacaksın Berat! Nedir senden çektiğim?"
Berat, ona inat gülümsedi.
"Sanki kötü bir şey yaptım. Ne var bunda sinirlenecek?"
Azat, öfkeyle dişlerini sıktı. Elini Berat'ın omzuna koyup sıktı. Genç adam acıyla inledi.
"Berat! Kaşınıyorsun oğlum."
"Ah! Anne baba, görüyor musunuz? Resmen bana şiddet uyguluyor. Hem de sizin önünüzde!"
Fidan Hanım, hızla söze girdi.
"Azat, çek elini kardeşinden! Ne oluyor size?"
"İyilik yapayım dedim. Olana bak!"
"Başlarım senin iyiliğine. Sen, bir daha bana iyilik yapma."
"Ayıp oluyor abi."
"Anlatın artık! Derdiniz ne?"
Azat, hoşnutsuz bir ifadeyle annesine baktı. Arkasına yaslanıp konuştu.
" Sevgili küçük oğlun, numaramı herkese dağıtmış."
Berat sırıtmasına engel olamadı. Azat öfkelendikçe o gülümsedi.
"Bir şeyi düzeltmek istiyorum. Herkese dağıtmadım. Sadece, sana uygun gördüğüm kadınlara dağıttım. Bir kardeş olarak görevimi yaptım." dediğinde masadaki herkes gülümsedi. Fidan Hanım, neşeyle konuştu.
"Aferin benim oğluma. İyi yapmış."
"Anne! Tüm gün telefonum çaldı. Mesajlar geldi. Sanki gönlüm varmış gibi... Tövbe Tövbe!"
"Kardeşin seni düşünmüş. Baksana! Senin bana gelin getireceğin yok."
Masada süren kahkahalar ve annesinin ısrarı, onu bunalttı. Yüz ifadesi, gergin bir hal aldı. İçinden birkaç kez "Ya sabır!" diye söylendi. Ardından dudaklarını araladı.
YOU ARE READING
HARAM SEVDA (TAMAMLANDI)
General FictionAşka aşık bir kadın... Üzerine oynanan tehlikeli bir oyun... Ve aşkı için amansız mücadelesi...Bu aşk, ne romanlarda okuduğu gibi ne de filmlerde gördüğü gibiydi. Tahmin ettiğinin en uç noktasındaydı. Tehlikenin ta kendisiydi. Dört bir yanı yalan...
