"YiFan... Aunty Shin Hye..
ကား..accident..ျဖစ္ပီး
အေရးေပၚေရာက္ေနတယ္..."
"ဘာ.."
ထိတ္လန္႔တၾကားငံု႔ၾကည့္မိေတာ့
စူးစမ္းဟန္နဲ႔ေမာ့ၾကည့္လာသည့္
အျပစ္ကင္းစင္ေသာ မ်က္လံုးဝိုင္းေလးေတြ...
"Hello... YiFan..နားေထာင္ေနလား.."
"အင္း..."
"အေျခေနမေကာင္းဘူး...
YiFan... ေန႔လား..ညလားပဲ..
ဒါေၾကာင့္Chanyeolကိုေခၚပီး
ခ်က္ခ်င္းလာခဲ့ပါ..."
ဖုန္းကိုခ်ပီး Chanyeolကို
ေငးၾကည့္မိသည္...
႐ုတ္ျခင္းေျပာင္းလဲသြားသည့္အေျခေနေတြကို
မသိ႐ွာေသးသည့္ မ်က္ႏွာကို
ေငးမိရင္း ဘယ္ကစေျပာရမလဲ...
ဘာေတြေျပာရမလဲ စဥ္းစားေနရသည့္
ဦးေႏွာက္ဟာ ေျခာက္ကပ္ပီးပြင့္ထြက္လာေတာ့
မတတ္....
ဘဝမွာတစ္ခါမွ ဒီလို မြန္းက်ပ္မႉမ်ိဳး
မခံစားခဲ့ရဘူးပါ....
"အခုSeoulကိုျပန္ရေအာင္...
အက်ႌလဲ...."
"ဘာ.. ဘာျဖစ္လို႔လဲ...."
နားမလည္ေပမယ့္
ထိတ္လန္႔သြားပံုရေသာ
အသံတုန္တုန္ယင္ယင္ေလး...
"..."
တစ္ခြန္းမွမေျဖပဲ ေတြ႕ရာအဝတ္တစ္စံုကမ္းေပးေနသည့္ သူ႔မ်က္ႏွာရိပ္ဟာ
ေၾကာက္စရာေကာင္းလြန္းေနသည္...
Msgပို႔ေနတာသာ ေတြ႔လိုက္ပီး
သူကစကားတစ္ခြန္းမွမဆိုေတာ့....
ဆက္လဲမေမးရဲခဲ့....
ဝန္ထမ္းေတြကိုေခၚကာ
အိတ္ေတြကားေပၚတင္ပီး...
ကြၽန္ေတာ့္ကိုသူေပြ႔ခ်ီေလသည္....
"ရပါတယ္... ကိုကိုရဲ႕..."
စူးခနဲၾကည့္လာေသာေၾကာင့္
ေျပာလိုက္မိေသာ ႏႈတ္ခမ္းကိုအသာကိုက္လိုက္မိသည္.....
သူဘယ္ေတာ့မ်ားမွ
ကြၽန္ေတာ့ကို ၾကည္ၾကည္လင္လင္ၾကည့္လာပါလိမ့္မလဲ.....
"တစ္ခုခုျဖစ္ေနတာလား.... ကိုကို..."
လွည့္ၾကည့္လာေသာ
သူ႔မ်က္ဝန္းေတြဟာ လ်ိဳ႕ဝွက္မႉမ်ားနဲ႔
သိပ္သည္းေနျပန္သည္...
