Crash (SC, #0.5; ARTL, #1)

Chapter 11

Chapter 11

Push

I felt guilty on what happened five days ago. Ngunit hindi ako nagpakain sa kabang iyon. It's fine! It should be fine! I don't know the girl is. Hindi niya rin ako kilala? Maybe, I don't know? And I know it should be really fine! I didn't hurt her! But I really confronted her...damn.

"Kayo na no?" I asked nowhere to Joss.

Kasalukuyang naming binabagtas ang EDSA para sunduin si Ches galing sa interview niya sa pinakakilalang publishing house dito sa bansa. I know my sister will ace it no matter what. Kaya niya 'yon!

Saglit na tumingin si Joss sa akin sabay ngiti ng malaki. Ang mata'y nasa daan, tumango ito at napatawa.

"Hmp! Para ngang kayo na dati pa ni Ches e!"

Joss chuckled again. I know it! Kahapon narinig ko silang apat na nag-uusap sa sala. Si Mommy, Daddy, si Ches at siya!

"I love Singapore," natatawa niyang ani.

I feigned an eye roll. Ngunit sa loob-loob 'ko, I'm happy for the both of them. They've been with each other since then. Kahit nga minsan, nagseselos din ako rito kay Joss dahil minsan kinukuha niya ang atensyon ni Ches noong mga bata pa kami. I always want my sister's attention to me because I love her so, so, so much. But really, I'm happy for Franchesca's decisions. They are lucky to have each other. I wish I could have what they have. Finger crossing! I wish for Harry! Hah! I really want him! I like him, so, so much! Gagawin ko ang lahat makuha ang atensyon niya at hindi mabaling sa iba!

Huminto ang sasakyan ni Joss at saktong papalabas naman si Ches ng building, patakbo. Sumilip ako kay Joss na ngayon ay pababa na ng sasakyan upang salubungin ang kapatid ko. Sa bintana ng kotse, pinagmasdan ko ang dalawa. My sister is smiling widely while Joss is holding her hand. I saw the adoration in Joss' eyes while looking at Ches. Walang tigil ang labi ng kapatid ko sa pagbabalita siguro nang nangyari hanggang sa lumipad ito sa akin. I winked at her but my sister's mockingly narrowed her eyes and smiled widely. Napatawa ako hanggang sa ayain na niya si Joshua papunta sa sasakyan. Kaagad na pumasok ang dalawa. Parehas pang tumingin sa akin.

"Oh, bakit?" pabiro kong angal.

But my heart is beating wildly against my ribcage.

Holy freaking shit! Kinakabahan ako sa titig ng dalawang 'to!

"Wala lang..." ngiting-ngiting sagot ni Chesca.

My eyes narrowed towards them. I crossed my arm and pouted.

"Ano?" I am curious.

"Wala, Natty," ngising asong sagot naman ni Joss.

Sabay ang dalawa na tinalikuran ako at nag-umpisang namang magmaneho si Joss. I crossed my arms and furrowed my brows. I gave them silence but they offered me a laugh. I rolled my eyes because I know they were making fun of me. Ganyang-ganyan sila sa akin. Hindi ko lang sigurado kung na-miss ba nila ako o talagang gusto lang nila akong asarin. Alam kasi nilang madali akong mapikon! Ha! Parang si Ches din naman ganon ah!

Binagtas namin ang EDSA na may pahinto-hinto dahil lagi kaming natatapat sa pag-red light. Patuloy ang pang-aasar ni Chesca sa akin. Hinayaan ko na lang dahil I'm happy that she got the job she wanted so bad. Biniro ko nga sa first sweldo niya ay salo niya lahat ang pag-travel namin. My sister agreed easily. Wala man lang pag-iisip. Atleast, hindi ako mamoblema sa pera if I want to buy something on our trip. I've got a problem when it comes to money. Sa ngayon. Dahil nga nagastos ko ang pera ko...ang ipon. Nakaka-survive na lang ako sa pagkakasya ng natira. I don't know what to do...I don't have a solution anymore. Bahala na lang ang mantra ko sa lahat!