Η Δεύτερη Σύζυγος

Κεφάλαιο 45

«Μου φαινόταν περίεργο τότε που εσύ, ο αδερφός μου, κλέφτηκες και παντρεύτηκες μια που ήταν αδερφή μου, αλλά εσείς μεταξύ σας δεν είστε αδέρφια. Στο μυαλό και στα μάτια μου ήσαστε συγγενείς. Αλλά δεν πειράζει, μου πήρε λίγο να το καταλάβω, δέκα χρονών παιδί ήμουν τότε, και να σου πω τη μαύρη αλήθεια χάρηκα. Θέλει τσαγανό αυτό για να το κάνεις. Άσε που κάποιοι, έχουμε κάνει και χειρότερα.»

« Έχετε;»

«Ναι, έχουμε. Έχουμε κάνει χειρότερα από το να κλέψουμε μια Αρχόντισσα και να την παντρευτούμε. Δεν μπορώ να σου πω τώρα τι ακριβώς, αλλά κάποια στιγμή θα μάθεις. Ας πούμε έχω κάνει κάτι που μετάνιωσα, αλλά το αποτέλεσμα ήταν πολύ ευτυχές. Για εμένα τουλάχιστον.»

Εκείνη τη στιγμή, χτύπησε το κινητό τηλέφωνο και όταν κατάλαβε ότι στην οθόνη έγραφε το όνομα της Ειρήνης, ο Ιάσονας το πήρε και πήγε στην κουζίνα, ώστε να μιλήσει ελεύθερα.

«Έλα κοριτσάκι μου, τι έγινε;»

Στην αρχή άκουγε μόνο τα αναφιλητά της. «Ρηνιώ είσαι καλά;!»

«Μπαμπά... μπαμπά τα έκανα θάλασσα. Τα ξέρουν όλα, γαμώτο, η Έφη με παγίδεψε, τα είπα όλα και τα τράβηξε βίντεο. Τι θα κάνουμε τώρα; Ο Σπύρος ξέρει ότι δεν είναι ο πατέρας μου. Τι θα γίνει τώρα Θεέ μου, τι θα γίνει;!»

Ο Ιάσονας αναστέναξε, φαίνεται να μάντευε τι επρόκειτο να συμβεί. «Ρηνούλα μου, ηρέμησε. Μπορείς να φύγεις χωρίς να σε καταλάβει κανείς;»

«Νομίζω... νομίζω, ναι. Μπορώ... μπορώ να φύγω από το παράθυρο και να βγω στην πίσω αυλή. Νο...νομίζω, μπορώ.»

«Ωραία, μάζεψε κάποια πράγματα όπως τη ταυτότητα, τα χαρτιά σου, και κάποιες αλλαξιές ρούχα και έλα από εδώ, στο σπίτι μου. Εμπιστεύσου με παιδί μου και έλα από εδώ.»

«Ε... εντάξει.»

«Ωραία κορίτσι μου, σε περιμένω.»

Η κλήση έλαβε τέλος και ο Ιάσονας επέστρεψε στο σαλόνι.

«Οδυσσέα» είπε στον παππού μου. «Οδυσσέα, τελικά θα μάθεις ποια είναι τα «χειρότερα» και γιατί τα έκανα.»

«Δηλαδή;»

«Δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω. Ας ξεκινήσω από την αφορμή για όλα αυτά. Από το έθιμο της Δεύτερης Συζύγου.

Εγώ είμαι ο μόνος απόγονος αυτής και του Αλέξανδρου. Και αυτό ήταν κάτι που η συγχωρεμένη η πεθερά σου, η Μαρία δεν το ξέχασε ποτέ αν και προσπαθούσε. Για αυτό το λόγο η στάση της απαρτιζόταν από ένα δίπολο, όσον αφορά εμένα. Από τη μία ήθελε να με βλέπει σαν γιο της, από την άλλη δεν είχα καμία θέση στη οικογένεια της. Ήμουν απλά το μπάσταρδο ενός Άρχοντα και ο Σπύρος ο μόνος νόμιμος γιος, ο νόμιμος κληρονόμος.