The Bloody Battle of Love

Attack8: Trust Me

-Scarlet POV-

Nung isang araw pa simula ng magkagulo ang bayan sa paghahanap sa mga nakapasok na taga labas.

Diko alam pero nung gabing yun, alam kong may iba.  Alam kong merun akong kylangan malaman.

The guy standing just few steps away from me is d*mn hilarious

*throwback

Tumambad saamin ang kaguluhan sa plaza.

Sunod-sunod na putukan ang umalingaw-ngaw sa paligid.

Nanlamig ang buong katawan ko.

"Natagpuan na ang sibilyan!"

Lalong lumakas ang ingay ng sabihin iyon ng isang lalaking matipono.

Agaw pansin ang mga kilos nilang agresibo

Mga mata nilanng nanlilisik

Lahat silay bumilis at lumiksi ang pag galaw.

Anung ng yayari?

Para akong napako sa nakikita kong kaguluhan.

Nagulat na lang ako ng isang tao ang biglang tumapat sa akin na di kalayuan

Nanlamig ang aking katawan sa talas ng tingin niyang pinukol saakin

Kasabay ng malakas na ihip ng hangin ay ang pag-amba ng isang bagay na pedeng tumapos sa buhay ko.

Hinawakan ako sa kamay ni Trev.

Animoy isang maliit na galaw ko lamang ay kayang kaya nyang kalabitin ang baril na nakatutok saakin.

Naramdaman ko na lamang ang pagtulo ng mainit na likido saaking pisngi.

Ganito na lang ba matatapos ang buhay ko?

Sorry Dad I should listen to you.

Pumikit ako ng marahan at kasabay nun ang pagkalabit nya sa gatilyo ng baril.

Iniintay ko ang pagtama ng bala sa akin, ngunit napa singhap ako ng biglang may malakas na humila sakin at sa isang iglap ay buhat buhat na ako sa kanyang likuran.

Diko magilan ang mapayakap sakanya.

Napapikit ulit ako ng marinig ko ang di matigil na alingaw-ngaw ng putok ng baril.

***end of throwback

Napabontong hininga ako sa kaiisip sa mga ng yari.

Dipa rin nag babago ang klima ng paligid.

Pinalilibutan pa rin ako ng malamig na awra.

Matatalim na mata.

Ngayon nasa likod akong ng bahagi ng paaralan at nakahiga sa may paanan ng nag-iisang puno dito sa loob ng school, na yaong nakaharap naman sa kakahuyan na binubuo ng mayayabong na sanga ng nglalakihang puno.

Tamang-tama sa aking pagpapahinga.

Simula ng araw na yon ay hindi ko na naisipan ang magpahinga ng ganito.

Kaiisip sa mga walang kwentang bagay.

Sa pag-iisip na maaring tunay ang kwentong sa libro lamang naman matatagpuan.

Dahilan sa masarap na simoy ng hangin sa paligid ay napahimlay ako ng di katagalan ng maalimpungatan ako dahil sa bagay na naramdaman kong bumalot sa akin.

"Treeev?" O.O

"Nasisinagan na ang kalhati ng katawan mo ng araw, gusto sana kitang gisingin ngunit masarap ang pagtulog mo. Kaya ipinatong ko na lang ang polo ko sayo. Pero nagising kapa din."

"Salamat Trev pero kase hirap na kong matulog ng mahimbing simula nung gabing yun."

Tuluyan na syang umupo sa aking tabihan.

"Hindi mo na dapat pansin ang mga bagay na iyon."

I looked at the guy besides me. I smirked.

Thanks to him I'm still breathing fine.

"On earth Scarlet!" He says as he poked me in my head.

"Close na tayo nyan?" I said irritatingly.

"Why not? Wala ka naman kaibigan!"

Aba! Gago pala neto ee!

"But seriously Scarlet! Don't mess your life just because of those stupid craft! It's not even worth it."

I just looked at him indignation.

"Trust me."
I shook my head in mesmerized.

Trust? How could I make to trust the person I don't even knew?

"I wish I know something to say that would make you trust me, but I don't."

He looked to me straight.

"But if you give me time I can prove it to you that it will be the best decision you'll ever make."

That moment I felt scared.

Scared that Im beginning to trust him.