The Masked Girl (Shqip)

Kapitulli 28

Noel
Hap syte dhe shoh nje dhome te bardhe. E kuptova qe isha ne spital. Po Ana ku eshte??? Sa do te hapja deren hyn nje infermiere ne dhome..
"Zoteri cfare po beni?"
"Ku eshte Ana??, ku eshte ajo?"
Ajo po me shikonte me keqardhje....
"Zoteri me vjen shume keq por ajo eshte ne gjendje te keqe per jeten, ajo eshte ne koma......
"Ne qofte se ajo nuk shkon jashte shtetit,per kurim atehere...."-se lejova te mbaroje fjaline, sepse ajo gje nuk do te ndodhte kurre, kurre, nuk do ta lejoj kurre qe ajo te vdes......
"Ok neser do te nisemi per ne New York, por une dua ta shikoj ate sot!"
"Ok, por zoteri jane te ndaluara vizitat!"
"S'me intereson, une dua ta shoh ate!"
"Ok, por vetem 5 minuta"

Hap deren dhe e gjej ate te shtrire ne nje krevat dhe nuk dukej si ajo Ana e vjeter, ajo qe buzeqeshte gjithmone, ajo qe ishte shume e dashur me te gjithe, ajo qe nje here sillej mire dhe nje here keq me mua...por e shtrire me syte e mbyllur dhe qe nuk reagon fare....Afrohem afer saj...
"Ana mos me le te lutem! Une e kuptova tani qe ti je shume e rendesishme per mua. Pa ty une smund te jetoj dot. Ti duhet te behesh e forte, hapi syte, hapi une jam ketu dhe po te pres, dhe do te te pres derisa ti ti hapesh ato. Kam degjuar qe kur je ne koma mund te degjosh se cfare ndodh perqark teje, shpresoj qe kjo te jete e vertete dhe ti te kesh degjuar se cfare une thashe dhe ti hapesh syte sa me pare....."-them duke qare..
"Zoteri koha mbaroi"
"Te lutem dhe 2 minuta"
"Jo zoteri ju thashe vetem 5 minuta"
"Ok"-them dhe e puthi anen ne buze.

Te nesërmen......
Tani do te nisemi per ne New York. Kam marre nje helikopter privat per te na derguar ne nje nga spitalet me te mire te New Yorkut. Arrijme atje dhe ate e fusin ne nje dhome, dhe po nuk reagoi per nje jave atehere i humbim shpresat qe ajo do te jetoje...
Vizitat ishin te palejueshme...
Kishin kaluar 2 dite qe kur kishim ardhur ne New York. Kishte ardhur dhe mami....
"Noel bir shko dhe bli dicka per te ngrene shiko si je katandisur. Ke 2 dit pa ngrene asgjë."
"Ok ma tani po shkoj tek kafeteria"
Shkoj atje dhe porosis nje hamburger dhe 2 kafe, nje per mua dhe nje per mamin. Kur po ecja perplasem me nje vajze te bukur bjonde, sy ngjyre jeshil dhe gri , e gjate, e dobet, me saktesisht ishte nje mrekulli e vertete por ajo i ngjante aq shume anes syte e saj buzet e saj ishin si te sajat. Varesja e saj bie ne toke, me siguri e kishte pasur ne dore.
"Me falni "- thote
"Ska problem, faji ishte i imi"-them dhe marr varesen e saj nga vendi ku kishte rene.......Varesja e saj eshte e njejte si e Anes. E hap dhe shoh ne te qendron fotografia qe eshte gjithashtu tek varesja e anes, nje burre, nje grua dhe dy bebe.
"Cfare ka, pse po e sheh varesen time?"
"Kjo....kjo...eshte e...njejta si e'te dashures sime' "
"Cfare, kte mua ma ka dhane zonja Mirela dhe eshte nga prinderit e mi!!?"
"Ok por dhe ajo ka te njejten gjithashtu, dhe ate ja ka dhënë gruaja qe e ka rritur, dhe eshte gjithashtu nga prindërit e saj."
"Dhe tani dmth une dhe ajo jemi motra?????"
"Me siguri poo, por Ana eshte ne gjendje kome tani. Po nuk u zgjua per 5 dite atehere i humbasim shpresat qe ajo do te jetoje..."
"Me vjen shume keq"
"Po ti ç'kerkon ketu??"
"I dashuri im eshte ne gjendje kome gjithashtu"
"Si eshte tani??"
"Ska shume shpresa per te jetuar, por kot nuk thone shpresa vdes e fundit"
"Asnjehere mos u dorezo, lufto per ate qe do!! Si quhesh ti se nuk u prezantuam?"
"Une quhem Ami, ti?"
"Noel, gezohem qe u njohem dhe gezohem gjithashtu qe Ana nuk eshte me jetime tani por e gjeti 'motren e saj' "
"I dashuri im quhet gjithashtu Noel. Gezohem gjithashtu qe e gjeta 'motren time'. Ne cfare dhome eshte ajo?"
"211!"
"Kurse Noel eshte ne dhomen 214, jemi afer dhe mund te takohemi shpesh tani"
"Ok tani me duhet te iki se u vonuam pak, shihemi me vone"
"Mirupafshim"
"Bye!!"

--------------------------------------------------------

● Mendoj se dhe disa kapituj historia mbaron. 😕
● Shpresoj tju pelqeje!!
● Dhe sh sh flm per 1.52 K😍😘