I'm Officially Missing You (completed) RaStro Story

Exchange of Vows

  "We're here. are you ready to meet them... Again?" Nakangiti kong tanong kay Glaiza ng makarating kami sa Loyola Memorial Park sa Marikina kung saan nakalibing ang kanyang mga magulang. huling dalaw kasi namin dito noon pang una naming punta sa resthoise nila.
    "I always ready." Sagot niya at gumanti rin ng ngiti. One month na kaming nagsama pero hanggang ngayon hindi niya pa ako tinatawag sa aming endearnment nakakamiss. Hindi pa raw kasi siya handa at hindi sya sanay na may tinatawag siya na love or lablab. hinayaan ko na lang dahil alam ko balang araw maririnig ko rin ito mula sa kanya.
Nagmamadali akong bumaba para pagbuksan siya ng pinto ng kotse. Nang makababa na siya niyaya ko na siyang lumapit sa puntod ng yumao niyang parents. Holding hands while walking.
  Pagdating sabay namin nilapag ang dala naming flowers para sa kanila. tulad ng ginawa namin dati we are sitting between their grave.
   "hi tita hi tito. Kamusta po kayo? mahabang panahon din na hindi namin kayo nadadalaw dito. We miss you. Siya nga pala." Nilingon ko si Glaiza at hinawakan ang kanyang kamay. "Kasama ko po ang pinakamamahal ninyong anak si Glaiza nandito kami upang humingi po ng gabay. Tulungan niyo po siya na bumalik na ang alaala niya. bilang girlfriend ng inyong anak pinapangako ko po sa inyo na aalagaan at poprotektahan ko siya lagi. i'll hold her hands sa ano mang pagsubok na dadating at hinding-hindi ko siya bibitawan at susukuan no matter what." Mas hinigpitan ko pa ang pagkakahawak ko sa kanyang kamay at nilingon siya. "mahal na mahal ko po 'tong anak ninyo." Malapad ang ngiti niyang nakatingin sa akin.  Humarap siya sa puntod ng kanyang mga magulang at siya naman ang nagsalita.
    " Nay. Tay. hindi ko alam kung anong sasabihin ko pero kung naririnig niyo man ako ngayon gusto ko lang malaman niyo na mahal na mahal ko po kayo sa kabila ng nangyari nandidito pa rin kayo sa puso ko. nahihirapan man ako pero magpapagaling ako para sa inyo. wag kayong mag-alala i'll be fine." Nakita kong may tumulong tubig sa pisngi niya kaya agad ko itong pinunasan using my thumb. " mahahanap ko rin ang sarili ko. At nagpapasalamat din ako sa isang taong tumulong at walang sawang tutulong pa sa akin. si Rhian alam kong kilala niyo ho siya." Tumingin siya sa akin. "I love you Nay Tay maging masaya lang po kayo para sa akin."  lumapit pa ako ng konti sa tabi niya at isinandal ko ang kanyang ulo sa aking balikat while we entertwine our hands.
     After awhile nabalot ng katahimikan ang aming paligid. I let her resting in my shoulder habang dinadama ang malamig na ihip ng hangin na dumadampi sa aming mga balat.

pagkaalis namin galing sementeryo ay dumaan muna kami ng simbahan upang magdasal. nang matapos na ang aming pagdadasal  umuwi na rin kami agad.

"thank you" sambit niya ng makapasok na kami ng bahay.
"Thank you for what?" Tanong ko habang papunta ng couch upang umupo siya naman ay nakasunod lang sa akin. nang makaupo na kami saka lang siya nagsalita.
   "sa tulong mo. sa pagta-tiyaga mo sa akin and thank you din dahil sa kabila ng nangyari sa akin kahit kailan hindi mo naisipang sumuko. Kahit noong mga times na hindi mo na ako nakita hindi ka pa rin nawalan ng pag-asa at tiniis mo ang pangungulila mo sa akin." paliwanag niya. inakbay ko ang kanang braso ko sa kabilang balikat niya at hinilig ang kanyang ulo sa aking balikat.
  "Its my pleasure to help you. Alam mo ni minsan hindi sumagi sa isip ko ang sumuko dahil naniniwala ako na balang araw makikita din kitang muli. And now that you're here i will never leave at your side kahit na awayin mo pa ako o kahit na ipagpalit mo pa ako sa iba hinding-hindi kita bibitawan." Inangat niya ang kanyang ulo at hinampas ako ng bahagya sa aking braso. "Sira! bakit ko naman gagawin yun? Kung iiwan kita sigurado akong hindi na ako makakatagpo ng tao na kasing  bait mo." Napangiti ako bigla alam kong tagos hanggang puso ang  kanyang sinabi. muli ko siyang hinila at binalik sa dating posisyon as we entertwine our hands. "kung may magic nga lang ako na pwedeng gawin ang kahit na ano sana matagal ko na binalik ang alaala mo pero ganun talaga minsan kailangan muna natin lumaban upang makamit natin ang gusto natin." 
     inalis niya ang kanyang ulo sa aking balikat at tinitigan ako sa mukha. 
  "Bakit ganyan ka makatitig sa akin, may dumi ba ang mukha ko?" tanong ko at kinapa ko ng palad ang aking mukha.  Ngunit hindi man lang  ito kumibo at nanatili pa rin siyang nakatitig sa akin." Hey love what's wrong?" pamukaw ko sa kanya..
    "oh my God! Rhian! Aahhh!  Ang sakiiiit!!!" Bigla itong napasigaw at nakahawak ang dalawang kamay sa ulo na nanggagalaiti sa sakit.  Agad akong  nagpanic  at di alam anong gagawin. "Love what happened? anong nangyari sayo?" Natatarantang tanong ko. Nagmamadali akong kunin ang cellphone upang humingi ng tulong kay Chynna. nanginginig ang aking  kamay at halos mabitawan ko na ang hawak na cellphone dahil sa kaba. Matapos kong makausap si Chynna agad ko siyang nilingon. Matalim ang tinging ipinukol ko sa kanya nang makita kong pigil na pigil ito sa kakatawa habang hinihilot ang tiyan gamit ang kanyang kamay. pati ang mga mata halos hindi na mkita dahil sa hindi mapigilang tawa nito.
    "So pinagtitripan mo ako ganun?" Taas ang kilay na tanong ko habang naka-cross arms.
     "Ang cute mong tingnan lablab." Sagot nito na pilit pa rin pinipigilan ang kanyang tawa.
    " ewan ko sayo. papasok na ako ng kwarto sumunod ka na lang kung kailan mo gusto." Pagsusungit ko at padabog na  naglakad papasok ng kwarto. Ang totoo kinilig ako sa pagtawag niya na lablab sakin. Pinanindigan ko na lang na dedmahin ito. tinext ko na lang din si Chynna na wag nang pumunta. pagdating ko ng kwarto nilagyan ko ng katsup ang aking pulso para kunwaring naglaslas. Akala niya siya lang marunong mangtrip ha tingnan natin kung hindi ka rin matataranta. napatawa ako sa ginagawa ko ngunit kailangan upang makaganti ako sa kanya. Nakahiga ako sa sahig at pinikit ko na rin ang aking mata habang pinapakiramdaman ang kanyang pagpasok. ilang sandali pa narinig kong may pumipihit ng door knob.
   "Rhian?! Oh my God! Rhian what happened? Wake up! Rhian gumising ka please." halos mapahagakhak ako sa reaksyon niya ngunit pilit ko pa ring pinipigilan na matawa. She lifted my half body at niyakap." Lablab i'm sorry.."napatigil siya sandali. "Rhian stop teasing me alam ko gumaganti ka lang. hindi ko gusto itong ginagawa mo." Naramdaman kong may bumagsak na tubig sa aking mukha. Umiiyak na siya. Naawa na ako sa kanya ngunit kailangan ko pang patagalin ng ilang minuto para worth it ang pagpapanggap ko. "nagagalit ka ba sa ginawa ko kanina? I'm sorry. I thought kasi na mapapatawa kita but it didn't work. so please lablab open your eyes.  nakakaawa na din siya dahil kanina pa ito iyak ng iyak. then i opened my eyes at ngumising tumingin sa kanya.
    "Rhiaaan!" You made me scare!"
    " so quits na tayo?" natawa kong sabi sabay takbo.
    "it's not funny anymore." Sabi niya at hinabol ako. para kaming mga bata na naglalaro ng habulan sa loob ng kwarto.  she's trying to catch me pero mabilis akong makailag kaya hindi niya ako maabot.
    "C'mon Glai.. Catch me." pang-aasar ko pa sa kanya at umakyat ako sa ibabaw ng kama. Sinubukan niyang habulin ako ngunit ng sumampa siya sa kama biglang nadulas ang paa nito at bumagsak sa sahig.
    "Love are you okay?" I worriedly ask ng makalapit ako sa kanya.
   "Lablab biglang nagflasback ang lahat. i remember everything." Sabi niya habang nakahiga pa rin sa sahig dahilan ng pagkabagsak niya at nakahawak ang dalawang kamay sa ulo.
   "pinagtitripan mo na naman ako kaya tumayo ka na diyan love at matulog na tayo." tinalikuran ko siya at sumampa sa ibabaw ng kama. wala nang katapusang drama to kung papatulan ko na naman siya. "Love lets sleep gabi na oh!."
   "Naalala ko na. Si Jason. Siya ang may malaking atraso sa akin."
Hindi ba ako nagkamali sa narinig ko? Si Jason nakilala niya ni minsan hindi namin napag-usapan ang tungkol sa taong iyon. bumangon akong muli at inalalayan siya makatayo.
  "love totoo ba ito? You can remember everything?" Hindi pa rin ako makapaniwala.
   "Yes lablab."
   " can you prove it?"paninigurado ko.
   " naalala ko na bago ako nadisgrasya noon may kotseng humabol at namaril sa akin. And it was Jason diba? siya lang naman ang may masamang balak laban sa atin?"
Tumango ako at niyakap ko siya ng mahigpit. Pakiramdam ko biglang sumabog ang iba't ibang kulay ng firework sa puso ko dahil sa tuwa. Mahirap man intindihin kung bakit bigla na lang bumalik ang alaala niya di na mahalaga yun ang importante bumalik na ang dating siya. Mas lalo ko pang hinigpitan ang aking pagkakayakap sa kanya. ngayon okay na ang lahat pwede na kaming magsimulang muli.
  "ouch! Lablab i can't breath."
bigla ko siyang binitawan.
  "Are you trying to kill me?" Habol hiningang tanong niya.
   "I'm sorry love. Its just that.. Naeexcite lang yata ako dahil finally okay ka na." dahil sa sayang naramdaman ko agad kong tinext ang mga kaibigan upang ipaalam sa kanila ang tungkol kay Glaiza.
  Good news! We dont have to worry anymore. Nakaalala na si Glaiza guys! ~ send to group.
From Bianca~ Really? wow im happy  for her bestie. Im happy for both of you.
From Sheena~ it's a good news nga.    Im gonna be there tommorow.
From Chynna~ totoo ba yan? Baka niloloko na naman tayo niyan. Pero masaya ako at finally bumalik na siya.
From Katrina~ congrats. the long wait is over. Pakasal na kayo bukas si Bianca gawin niyong flower girl hehe.
   Napatawa ako sa text ni Katrina. Agad ko itong pinabasa kay Glaiza at di niya rin napigilang mapangiti.
"love ano kaya kung totohanin natin ang sinabi niya." I told her excitedly.
   "Agad-agad? pero yan din naman gusto natin matagal di ba, so why not?" naguumapaw na tuwa at sayang naramdaman ko. Nakamit ko rin ang kasiyahan pagkatapos ng ilang taong paghihirap.