Με τρελαίνεις.

Part 6

Το επόμενο πρωί με ξυπνάει το δυνατό χτύπημα από το θυρωτηλέφωνο.Ποιος στο διάολο είναι Κυριακή πρωινιάτικα?Σηκώνομαι νευριασμένη από το κρεβάτι με το απότομο ξύπνημα μου πετώντας πάπλωμα κάτω και κατευθύνομαι προς το θυρωτηλέφωνο.

"Ποιος?"λέω νυσταγμένα

"Η δεσποινίς Παλαιολόγου?"ρωτάει μια αντρική φωνή που μου φαίνεται  περιέργως οικεία.

"Ναι,τι θα θέλατε?"ρωτάω βαριεστημένα.

"Έχει έρθει ένα δέμα για σας."

Δέμα κυριακάτικα?Από ποιον?

"Στον τρίτο."λέω καθώς πιέζω το κουμπί για να ανοίξει η κάτω πόρτα.

Ο άγνωστος μου χτυπάει ήδη το κουδούνι και πάω να του ανοίξω,σκοντάφτοντας στο κομοδίνο έτσι κοιμησμένη που είμαι.Ανοίγω και παθαίνω σοκ!!Τα μάτια μου γουρλώνουν.Δεν είναι δυνατόν αυτό που ζω!!Δεν φτάνει που χθες με δάγκωσε και όταν γύρισα από την τουαλέτα είχε εξαφανιστεί-προφανώς με το τσουλάκι του-έχει και το θράσος να εμφανίζεται τώρα εδώ στο σπίτι μου.Προσπαθώ να κλείσω απότομα  την πόρτα αλλά το δυνατό του χέρι το εμποδίζει.Προσπαθώ ξανά,αλλα μάταια.

"Τι θες?"ρωτάω εκνευρισμένη

"Καλημέρα και σε σένα."λέει ο Αλέξης με ένα βεβιασμένο χαμόγελο.

"Ωραία καλημέρα.Τι θες?"

"Ήρθα να σου ζητήσω συγγνώμη για χθες και να σου δώσω αυτό."απολογείται δίνοντας μου ένα λιποζάν με γεύση κακάο.

Μπα?Συγγνώμη αυτός?Πως το έπαθε?Μάλλον νιώθει τύψεις για το πρησμένο χείλος μου.Εντάξει δεν ήταν και τόσο κακό..Ομολογώ μου άρεσε το στρίμωγμα του στον τοίχο,αν και δεν πρόκειται να το παραδεχτώ σε εκείνον.Με εξιτάρουν οι άντρες που διεκδικούν αυτό που θέλουν χωρίς φραγμούς,αλλά ο συγκεκριμένος δεν θα αποκτήσει πότε αυτό που ποθεί.Δηλαδή εμένα.

"Δεκτή η συγγνώμη σου.Ευχαριστώ."

"Να περάσω?"ρωτάει ο Αλέξης καθώς το έξυπνο βλέμμα του ταξιδεύει στο σώμα μου.Συνειδητοποιώ σοκαρισμένη πως φοράω τα ρούχα του ύπνου,το λευκό φανελάκι μου και ένα φούξια αντρικό μποξεράκι.Κοκκινίζω ντροπιασμένη για την γύμνια μου μπροστά του όταν βλέπω την έκφραση θυμηδίας στο όμορφο πρόσωπο του.Τα μαλλιά μου βρίσκονται σε κακό χάλι,αχτένιστα,μπερδεμένα και το βλέμμα μου είναι αγουροξυπνημένο.Μάλλον κάποιος με έχει καταραστεί,δεν εξηγείται αλλιώς!