วันนี้ผมไม่มีซ้อม
เป็นวันที่นานๆทีจะเวียนมาสักครั้ง
ถ้าเป็นในเวลาปกติผมก็อาจจะวางแผนในตอนเย็น ว่าผมจะเอาเวลาว่างนี้ไปทำอะไรดี
ถ้าไม่รีบกลับบ้านไปนอน ก็คงไปเดินเที่ยวเตร็ดเตร่กับพวกเพื่อนๆในกลุ่ม
แต่ไม่ใช่กับช่วงนี้ .. ช่วงที่เวลาหลังเลิกเรียนของทุกคนในห้องต้องอุทิศให้กิจกรรมนิทรรศการประจำโรงเรียนที่นับวันยิ่งใกล้เข้ามาทุกที
แน่นอนว่าการทำงานนี้ทุกวัน เป็นไปไม่ได้หรอกครับที่จำนวนคนไปทำงานจะครบตามจำนวนคนในห้องเป๊ะๆ มันก็ต้องมีคนโดดบ้าง
ผมล่ะคนนึงที่ไม่เคยโผล่หน้าไปทำงานในเวลาที่เพื่อนนัดเลย โดยผมให้เหตุผลว่าตัวเองมีซ้อม
แต่ผมก็ได้ชดเชยส่วนนั้นไปนิดหน่อย กับการอยู่ช่วยโจวโจวที่แอบกลับมาทาสีฉากทุกวันจนค่ำมืด ตอนนี้ฉากคืบหน้าไปเยอะมาก รอแค่ฝ่ายศิลป์เพ้นท์ดวงดาวและหมู่กาแลกซี่ลงไปก็คงเสร็จสมบูรณ์
"เฮ้ย จิ่งอวี๋ วันนี้นายไม่มีซ้อมใช่มั้ยวะ?"
เสี่ยวมู่ที่นั่งอยู่ข้างๆหันมากระซิบ ผมที่กำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆ ไม่ได้ฟังที่เขาพูดจึงหันไปถามอีกที
"ห้ะ .. ?"
"ฉันถามว่านายไม่มีซ้อมใช่มั้ย ?"
"อ่อ.. เออ ใช่"
"งั้นวันนี้เราโดดกันมั้ย ฉันอยากไปเหล่สาวที่โรงเรียนสตรีใกล้ๆนี้ว่ะ"
คำชวนล่อตาล่อใจของเสี่ยวมู่ทำให้ผมแทบจะพยักหน้าตกลงไปซะเดี๋ยวนั้น แต่เมื่อนึกถึงอะไรบางอย่าง มันก็ทำให้ความคิดผมหยุดชะงัก
ผมเลื่อนสายตาไปยังโต๊ะตัวที่สี่ริมประตู ซึ่งมีใครคนนึงกำลังนั่งหัวเราะกับกลุ่มเพื่อนอย่างอารมณ์ดี
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความบังเอิญหรืออะไร จังหวะที่ผมมองไปที่เขา เขาก็มองมาทางผมพอดี
YOU ARE READING
... Again ... [Jingyu X Weizhou]
Fanfictionอยากจะรู้เธอเป็นอย่างไร ตั้งแต่วันนั้นที่เลิกกันไป โลกใบเก่าๆ ...ที่ฉันยังอยู่และวนอยู่ที่เดิม เธอเป็นอย่างไร ? เรื่องที่เคยคุยกับเพลงที่เคยฟัง ยังจำได้ฉันไม่ลืม.