Mama Oumaima

Hoofdstuk 9 // Alleen maar Ellende

We liepen langs de receptie en liepen richting de lobby. Om de lobby heen zaten allemaal juwelier winkels en wat drogisterijen. Mijn moeder stond bij het goud te kijken en ik liep ietsjes verder naar een andere zaak waar zilver werd verkocht. Er was 1 ring die me aandacht gelijk trok. Het was een super mooie simpele ring. Met een prachtige diamant in het midden. Ik bleef er maar naar kijken tot iemand me op mijn schouder tikte.

Ik draaide me om en moest naar boven kijken. "Hee, uhm mag ik je misschien iets vragen" vroeg hij in het Engels. "Zolang het iets nuttigs is zie ik er niks fouts in" antwoordde ik. "Mag ik je nummer" vroeg ie met een grijns die ik er wel vanaf kon slaan. Op dat moment kwam mijn moeder aanlopen. "Wat zegt ie" vroeg ze mij. Die jongen bleef ons beide aankeken en mijn moeder had al een vermoeden. Ze begon ineens te lachen. Verward keek ik haar aan.

"06-163620103" zei ze tegen hem. "Thankyou" bedankte hij haar. Wat was dat vroeg ik mijn moeder lachend. "Meskien hahah hij dacht dat ik jou nummer heb gegeven" zei ze lachend. "En 11 cijfers? Hahahaha mama je bent te gek".

We liepen verder en kwamen bij wat restaurantjes. "Hoezo hebben we dit nooit eerder gezien". "Zullen we morgen hier dan maar gaan eten". Het leek ons een goed plan. We liepen nog iets verder waar een aantal kleding zaakjes zich bevonden maar niks sprak ons echt aan. Ik keek op mijn horloge, het was nog niet super laat. "Mama zullen we maar een taxi pakken". "Saffi isgoed". We besloten maar naar het centrum hier niet ver vandaan te gaan.

De taxi zetten ons op een verlaten plekje af. "Meneer, dit is volgensmij niet het goede adres". "Wel loop hier alleen rechtdoor en je bent er". We volgde zijn aanwijzingen maar kwamen er al gelijk achter dat het doodliep. "Tfoe akzin". Mijn moeder en ik zaten te vloeken. We draaiden ons om om snel terug te lopen voor er ons iets zou kunnen overkomen, maar dat was te laat.

Ik hoorde voetstappen achter ons die steeds sneller gingen. Ik draaide me naar m'n moeder toe. "Mama ren alsjeblieft zo snel je kan en ga naar de hoofdweg". Ze wou maar niet beginnen met rennen dus liep ik samen met haar zo snel als ik kon weg. We zagen de hoofdweg maar op dat moment trok iemand me aan mijn haar. Ik schreeuwde het uit. "Vieze hond, laat me los". "Ik ga je het niet nog 1 keer zeggen, was ik niet duidelijk genoeg" schreeuwde hij woest. "Ik heb er niks mee te maken laat me los, mis n hram (zoon van het slechte)"riep ik.  "Jullie hebben teveel macht in Nederland, jullie hoopje stront denken dat jullie alles zijn en alles kunnen maken maar nee. Geloof me binnen nu en 1 maand is het bedrijf van mij. "Ik keek hem nu goed aan". Ik hoorde mijn moeder mij roepen dat ik snel moest zijn, maar dat boeide mij even niet, niks boeide mij op dit moment. Deze man heeft alle opgekropte woede van afgelopen jaar er weten uit te halen. Ik probeerde mezelf in te houden maar de drang dat ik snel moest zijn werd onderdrukt nadat ik 2 hulpjes van hem er aan zag komen rennen. Het is NU of NOOIT!

Ik besprong hem, sloeg hem met al mijn woede. Mijn vuisten bleven maar zijn werk doen, door mijn eigen tranen zag ik niks, dus doorgaan was de enige optie. Ik bleef maar schreeuwen, huilen en vooral slaan. "Hoezo laten jullie mij niet met rust en het bedrijf, gunnen jullie verdomd niemand iets. Jaloerse wijfen die jullie zijn, JULLIE ZULLEN BRANDEN IN DE HEL" gilde ik het uit. Zijn hulpje probeerde hem te helpen door mij van hem af te trekken, maar ze moesten eens weten wat voor irritatie het bij mij brengt als een man mij aanraakt, ze maakte mij nog bozer waardoor ik ze beide een hele harde klap verkocht. Ik was zo boos. Mijn man heeft al zoveel moeten lijden. Dit is afschuwelijk, nog willen ze hem pijn doen.

Ik pakte mijn tasje van de grond en rende huilend mijn moeders kant op. Ik rende zo haar armen in. Ze wist precies wat ze moest doen, niks. Geen mensen erbij halen geen politie. Dat zorgt voor alleen maar meer chaos. Het was al laat en donker dus we probeerde dit keer een normale taxi chauffeur te kiezen. Het was een oude vrouw die stopte voor ons. Ze keek ons bezorgd aan en vroeg of het wel goed ging. Ik knikte maar wat. Ze bracht ons veilig en wel aan bij het resort. We bedankte haar en ik gaf haar nog wat extra geld voor haar vriendelijkheid. We liepen naar onze kamer en ik plofte op het bed. Mijn moeder en ik keken elkaar aan. Ik barstte in tranen uit. "Het is een beproeving". "Ik kan dit wel, denk ik " zei ik onzeker. Mijn moeder had het bad voor me gevuld en ik ging er in liggen. Ik zat voor me uit te kijken. Vaak, vaak ben ik lastig gevallen door deze misbaksels maar dit was zeker de ergste keer. Zelfs aan de andere kant van de wereld. Hoe dan?! 1 van zijn hulpjes kwam mij zo niet normaal bekend voor. Ik wrijf met mijn vingers rondjes over mijn slaap. Denk na, denk na oumaima je kan het wel. Mijn moeder klopte op de deur en vroeg of het wel goed ging. "Ja het gaat, shokran". Uitgeput liet ik me handen vallen. Ik weet t gewoon niet.

Ik droogde mijn lichaam ruw af met een handdoek. En smeerde me lichaam in met een bodylotion van de bodyshop. Ik haalde resterende make up er af. En deed mijn haar in een knot.  Ik ging op het bed zitten en belde mijn broer. Het duurde even voor hij opnam. In de tussen tijd voelde ik me best schuldig dat ik mijn broer nooit eerder heb verteld over het lastigvallen. We hadden zo een goede band. Hij vertelde mij wel alles maar ik hield maar mijn mond en kropte alles op. "heeeey" riep hij enthousiast. Ik vroeg hem hoe het ging met iedereen en met Nour. Gelukkig ging alles daar goed. Ik ronde het gesprek af en ging in bed liggen. Mijn moeder viel al snel in slaap. Ik bleef maar onrustig draaien. Ik werd zo moe van me zelf he. Ik staarde naar het plafond en reciteerde wat Quran zachtjes. Ik draaide me naar mijn rechter zij om en viel langzaam in slaap. Paar uur laten werd ik wakker. Mijn moeder sliep nog en het was donker. Ik keek op mijn telefoon hoe laat het was. 5:17. Pff. Ik sloot me ogen weer. Verrukt gingen ze open. "DIT MEEEN JE NIET". Ging er door mijn hoofd heen. Ik weet wie dat hulpje is.

Wordt vervolgd ...
Extra lang vervolgje kusss