Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
2013, Yaz
"Fark etmez, gerçekten önemli değil," dedim gülerek ama Dilek teyze ısrarla bana seçtirmek istiyordu. Hayır bu davetiye değildi, düğün sabahı araba aynalarına takılacak havlu çeşidiydi. Bu kadar detaya girmek gerekiyor mu bilmiyorum aslında. Havlu çeşidinin önemi var mı?
"Bence bu olsun, hem kırmızı en güzel renktir," dedi Demet yardıma gelerek. Sevimlice sırıtıyordu. Elindeki havluyu Dilek teyzeye uzattı. "Pek bir güzelmiş gerçekten," diyen yaşlı kadın çok memnun duruyordu. Demet harika biriydi. Kesinlikle ileride olmak istediğim kişiydi. Her şeye bir çözümü vardı ve aynı zamanda hızlıydı. Kendimi onunla kıyaslamaktan vazgeçemiyorum.
"O zaman her şey bitti değil mi teyze? Hare'yi ben alabilir miyim?" dedi Demet cesurca. Dilek teyze yavaşça bana baktı ve gülümsedi. "Tabi kızım, gelinime iyi bak ama."
Bende gülerken, onun bana gelin deyişinin ne kadar tatlı hissettirdiğini düşündüm. "Hoşça kalın," dedim kibarca ve az sonra dükkandan çıktık. "İki gün sonra evleniyorsunuz. İstersen gerdek gecesi bebeğe ben bakayım," dedi Demet hızla. Çıkar çıkmaz bunu demesi aşırı derecede afallamama neden oldu.
"Hiç... gerek yok bence Demet," dedim ve bakışlarımı kaçırdım. Mehmet ile durumumuzu biliyordu ve yine de bunu söylüyordu. "Öyle utanmak falan yok kızım. Mehmet seni kesinlikle seviyor," dediğinde merakla yeniden ona baktım. Eğer bir şey söylüyorsa kesinlikle dayandığı mantıklı bir neden vardır.
"Nereden biliyorsun?"
Demet gururla siyah ojeli tırnaklarına baktı ve sırıttı. "Bakışlar. Kalbin aynasıdır biliyorsun."
Mehmet'in bakışları mı? Yani normal bakıyor bence, bir insana bakar gibi. Benim görmeyip onun gördüğü ne var? "Ne var ki bakışlarında?"
"Şefkat. Ama çok yakında tutku da olur bence. Hele seni gecelikle görsün, olay tamam," dedi Demet ve bana koca gözleri ile baktı. Bende yutkundum ve o anı hayal ettim. Aslında edemedim. Mehmet beni gecelikle ancak yanlış bir kazayla görür bence. "Bak bu gece giy geceliğini, su iç, sonra dönerken Mehmet'in odasına gir. Yanlışlıkla, anladın mı?"
O anı azıcık bile düşününce çok salak durumuna düşeceğim için şimdiden utandım. Hızla başımı iki yana salladım. "Hayır, yapamam."
"Neden kızım? İmam nikahı, resmi nikah kıyıldı zaten. Törene ne gerek var?" dedi Demet ısrarla. Koyu gözleri öyle hevesle bakıyordu ki yavaşça yumuşadım. "Ya...ni ne yapmalıyım?"
"Bak şimdi, sadece bana güven ve dediğim adımları tek tek yap. Sonra Mehmet avucunun içine düşecek," dedi Demet korkutucu bir yüz tipi ile. Bu konularda kendinden geçiyor ve biraz tırsmama neden oluyor.
"Tamam, dinliyorum." Umarım doğru bir karar vermişimdir.
°°°°°°°°°
Metehan'ı aldığımdan beri yani bir saattir oldukça diken üzerindeyim. Sevgili kocam henüz eve gelmedi ve oğlum televizyon izlerken gülümsüyor. Aslında şu an kesinlikle Demet'in dediğini yapmamaya karar verdim. Ama o kadar kesin ve emin konuştu ki yapmayı isteyen bir yanım da hala var.
