HunHan [Book 3]: Dealing With Oh Sehun [BoyxBoy]

xli

[Sya yung sa train to busan. Haha.]

"Si Lolo ba yan?"

"Oo nak, medyo bata pa sya."

"Pasan nya mundo nun pa?"

Natawa ako kay Luna at ginulo ang maikli na nyang buhok. Nagpagupit si Hansol kaya yan nagpagupit din sya. Hindi pa rin sya tumitigil sa kakanguya nya ng chocolate. "Sehun, sabi ko huwag ka ng magdala ng chocolate eh! Hindi na 'to titigil kakakain." pagninita ko.

"Konti lang dinala ko para di sila mabored sa byahe. Pangatlo palang yan, promise di ko na sila bibigyan." pagdedepense naman ni Sehun at pinunasan ang pisngi ni Luna na humahagikhik lang at si Hansol hawak ipad.

"At yung IPAD!" dugtong ko.

"Umiyak nang umiyak eh."

Napailing nalang ako. Lalong naispoiled ang dalawa kay Sehun, "Mee init. Hubad ako."

"Luna, gusto mo talagang kinakabagan ka lagi. Umakyat ka sa kwarto ng tatay mo at may aircon dun!" bulalas ko at hinilot agad ni Sehun ang sentido ko para pakalmahin at baka mapaanak ng wala sa oras. Ay jusmiyo.

"Relax lang mommy deer." Huminga ako ng malalim, "Nasa kwarto nya si Lolo" he added before grabbing Luna and Hansol's hand, guiding them to the staircase. Dahan dahan lang din akong umakyat sa hagdan. Bukas ang pinto sa kwarto ni Lolo at doon pala nanggagaling ang tugtog na nageecho naman sa baba. Nakatingin lang sya sa may bintana, na tila ba malalim ang iniisip nya.

"Hello lolo!" bati ni Luna.

Napalingon si Lolo, "Darating pala kayo. Hindi kayo nagpasabi." bakas na sa boses nya ang panghihina. Hindi na katulad nun. Napatingin sa akin si Lolo at kay Sehun din. When I look at his eyes, hindi ko na nakikita yung dating panlilisik at galit kapag titingin sya sa akin. Na para bang ako ang buhay na pagkakamali ni Appa. Sabi nya nga nun, I do reminded him of my father's mistakes. Kaya ang hirap kapag perfectionist ang Appa mo.

Dad only tasted happiness once.

"Kamusta kayo lolo?"

"Hindi na magtatagal." biro nya.

"San kayo punta lolo?" tanong ni Luna.

"Somewhere, where I have to pay for my sins." sagot ni Lolo at tinap ang ulo ni Luna. Si Hansol naman nasa gilid lang ng kama at yakap yakap ang ipad. "Hansol," tawag nya.

"Hello po." bati ni Hansol.

"Tumangkad ka apo."

Ngumiti ng malapad si Hansol, "Talaga po? I want to be at tall at Appa when I grow up! At handtome at Appa! Lalagpatan ko ang laki ni hyung. Tabi hyung 'pag nagkita po kami dapat di ako liit!" pagkukwento pa ni Little Sehun habang nagkacross ang braso at tila pa confident na condifent sya sa height.

"Hanse, I missed that kid." Napatingin sa akin si Lolo. I don't know exactly what to say to him. Where should I start? Should I greet him? Ngumiti si Lolo at ngumiti lang din ako sa kanya. And that smile means more than just that. Ganun pala yung pakiramdam ng sinasabi nilang pagpapakawala sa sarili mo sa galit eh? That certain person might have ruined your life but then when you choose to forgive, you're putting back all the pieces of yourself too. Minsan kasi sa galit natin eh, nawawala yung innocent part din natin kasi kapag galit ka parang gusto mo manakal eh.

"May dala kaming herbal.. lolo."

"Salamat.. apo." sambit ni Lolo.