ผมใช้เวลาไม่นานก็มาถึง
สถานที่ไม่ได้กว้างจนหรูหรา แต่ก็ไม่ได้เล็กจนน่าอึดอัด
ตรงกลางหน้าทางเข้าผับมีน้ำพุตั้งไว้ ซึ่งผมคิดว่าคงแทนวงเวียน เพื่อเข้าออกสะดวกขึ้น
ผู้คนคึกครื้น มีทั้งคนที่ดูมีฐานะ จนถึงวัยรุ่น เสียงดนตรีที่ดังจนลอดออกมาข้างนอกนั้นทำให้รู้ถึงรสนิยมของผู้เปิด
วันนี้ผมเลือกใส่เสื้อแขนสั้นสีขาวที่ใหญ่กว่าตัวนิดหน่อย
กับกางเกงขาสั้นสีดำที่สั้นกว่าขาผมคู่คอนเวิร์สสีน้ำเงิน
เพิ่มแหวนที่นิ้วชี้กับกำไลที่เข้ากัน ไม่ลืมหยิบเสื้อแขนยาวสีแดงลายสก๊อตมาใส่ทับ
เป็นผู้ชายไม่ต้องแต่งอะไรมากมายหรอกครับ ขี้เกียจ ใส่ๆไปงั้นอ่ะ
ผมเลือกจะโดยสารรถแท็กซี่
ถามว่าทำไมไม่ขับรถมา
คำตอบคือไม่มี… ไม่มีใบขับขี่ อายุไม่ถึง !!
“หยุดครับ ขอดูบัตรก่อน”
เสียงเข้มของการ์ดหน้าโหดที่ดูขนาดตัวแล้วตบผมร่วงง่ายๆเลย
เออไอห่าเงิง อายุกูไม่ถึง เสือกชวนมาแถมไม่มีเตี๊ยมการ์ดอีก ดีจริงๆเลยน้าาาา
“แป๊บนะครับ”
ผมบอกการ์ดหน้าดุก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาไอโฮซอก
“ไอห่า มึงชวนกูมา มึงลืมเหรอว่าอายุกูไม่ถึง ควาย!! กูให้เวลา2นาที ถ้าไม่มารับกูเองร้านมึงมอด”
จากนั้นผมก็ตัดสายไป การ์ดสองคนมองผมอย่าง งงๆที่ไปพูดกับไอเงิงแบบนั้น
ถึงผมกับมันจะอยู่คนละโรงเรียน แต่เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆครับ เรายังติดต่อกันเรื่อยๆ
บางทีการที่ผมหมั้นกับแทฮยองก็ดีนะครับ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ดีกว่าหมั้นกับไอม้านี่
10 9 8 7 6 5 4 3 2
“กูมาแล้ววววววว แฮ่กๆ”
มันตะโกนบอกก่อนจะจับขอบประตูไว้ อ่าดูจะวิ่งมาไกลนะหอบขนาดนี้
