For you 6

190 0 1
                                    

อี้ฝานกำลังมองตึกตรงหน้า  เพราะต้องมาทำเรื่องเรียนให้น้องชายที่กำลังจะกลับมาอีกไม่กี่วัน"ตึกนี้มั้ง"อี้ฝานถอนหายใจ  ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปภายในตึก   ใจก็ภาวนาขอให้ใช่ด้วยเถอะ  เขาเดินหลงมา5ตึกแล้ว   อี้ฝานยิ้มออกมาอีกครั้งเมื่อเขามาถูกต้องแล้ว   ก่อ...

Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.

อี้ฝานกำลังมองตึกตรงหน้า เพราะต้องมาทำเรื่องเรียนให้น้องชายที่กำลังจะกลับมาอีกไม่กี่วัน
"ตึกนี้มั้ง"
อี้ฝานถอนหายใจ ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปภายในตึก ใจก็ภาวนาขอให้ใช่ด้วยเถอะ เขาเดินหลงมา5ตึกแล้ว อี้ฝานยิ้มออกมาอีกครั้งเมื่อเขามาถูกต้องแล้ว ก่อนจะเดินเข้าไปติดต่อประชาสัมพันธ์

หลังจัดการเอกสารเสร็จอี้ฝานเดินออกมาก่อนจะก้มลงเก็บหนังสือที่ตกอยู่ที่พื้น
"หนังสือแพทย์ ของใครนะ"
อี้ฝานคิดว่าเก็บไปก่อนแล้วกัน ก่อนจะเดินออกไปที่รถ

วันนี้ซูโฮออกมาที่มหาลัย เพื่อมาเอาเอกสารที่คณะ
"แบคฮยอน บอกให้มาเป็นเพื่อนกันหน่อยก็ไม่ได้ แล้วไอตึกบ้าอยู่ไหนเนี้ย"
ซูโฮยืนมองไปรอบๆ ก่อนจะไปสดุดตาเข้ากับผู้ชายคนหนึ่งที่มีหนังสือเรียนคณะแพทย์ในมือ ซูโฮยิ้มออกมาอย่างดีใจก่อนจะวิ่งเขาไปหา

"อาจารย์ครับ อาจาร์จะไปตึกแพทย์หรือเปล่า ผมจะขอเดินตามไปด้วยนะครับ"
ซูโฮบอกก่อนจะก้มทำความเคารพ ก่อนส่งยิ้มไปให้
อี้ฝานหันไปมองคนตัวเล็กที่วิ่งมาทักเขา ก่อนจะส่งยิ้มให้อีกคน
"พอดีผมอยู่ปี1 นะครับเลยไม่รู้ว่าคณะแพทย์ไปทางไหน"
ซูโฮบอกพร้อมกับส่งยิ้มกว้าง

อี้ฝานคิดว่าถ้าอนาคตมีหมอน่ารักขนาดนี้เขาคงจะยอมป่วยทุกวันเลย
"ไปด้วยกันก็ได้ครับ ทางนี้ครับ"
อี้ฝานบอกก่อน จะเดินไปพร้อมอีกคน ขอบคุณที่เขาเดินหลงทางไปตึกนั้นด้วย

เมื่อมาถึงตึกที่ต้องการ ซูโฮก็ยิ้มดีใจ ก่อนจะหันไปขอบคุณ
"ขอบคุณนะครับอาจารย์"
อี้ฝานหัวเราะออกมา
"ทำไมถึงคิดว่าผมเป็นอาจารย์ละครับ"
"ก็คุณถือหนังสือของอาจารย์คณะแพทย์นี่ครับ"
อี้ฝานก้มมองหนังสือในมือ ก่อนจะส่งยิ้มออกไป
"งั้นฝากคืนให้ด้วยนะ พอดีผมเจอมันตกอยู่"
ซูโฮรู้สึกหน้าร้อนขึ้นมา กับการเข้าใจผิดครั้งนี้
"ขอโทษนะครับ"
"เปลี่ยนคำขอโทษเป็นการแนะนำตัวดีกว่านะ"
ซูโฮมองคนแปลกหน้าอีกครั้ง
"พี่ชื่ออี้ฝาน เรียกพี่อี้ฝานก็ได้"
เพราะอีกคนเอาแต่ทำหน้าตลก อี้ฝานจึงแนะนำตัวก่อน
"ผมชื่อซูโฮครับ"
ซูโฮตอบกลับอีกคน พร้อมส่งยิ้มให้
"ค่าเดินมาส่งควรเลี้ยงข้าวพี่นะ"
อี้ฝานบอกก่อนจะยื่นโทรศัพท์ส่งให้อีกคน
"อ่า......"
อี้ฝานหัวเราะอีกครั้ง
"พี่ล้อเล่นนะ เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง"
จริงๆซูโฮไม่ใช่คนเห็นแก่กิน แต่ของฟรีก็ไม่ควรปฏิเสธสินะ คิดได้ ซูโฮก็ยื่นมือไปรับโทรศัพท์มากดเบอร์โทรของตัวเอง แล้วส่งคืนให้คนตรงหน้า
"วันนี้พี่ไปก่อนนะครับ แล้วจะโทรหา"
อี้ฝานบอกก่อนจะโบกมือให้แล้วเดินออกไปพร้อมรอยยิ้ม

For youUnde poveștirile trăiesc. Descoperă acum