For you

For you 2

ความหวังที่ว่าพ่อจะพาน้องกลับบ้านคงไม่มีวันเป็นจริง หลังจากฝันร้ายผ่านไปได้หนึ่งสัปดาห์ แม่ขายบ้านหลังนั้นพร้อมกับพามินซอกย้ายจากโซล มาอยู่ที่ปูซาน บ้านไม้สองชั้นสีขาว ที่มองไปทางไหนก็แปลกตา รวมถึงสภาพแวดล้อมใหม่ๆ จากนี้คงไม่มีน้องชายอย่างจงแด พ่อที่ใจดี รวมถึงเพื่อนที่โรงเรียนที่เคยวิ่งเล่นด้วยกัน

มินซอกย้ายมาอยู่บ้านใหม่ได้สองวัน แต่ยังไม่เคยออกจากบ้านไปไหน ถ้ามีจงแดอยู่ด้วยตอนนี้เราสองคนพี่น้องคงวิ่งเล่นไปทั่วแถวนี้ คงมีเพื่อนใหม่หลายคน แค่คิดถึงใครอีกคนที่เคยอยู่ข้างกันตลอดเวลาก็รู้สึกน้ำตาจะไหลออกมา

แม่เดินเข้ามากอดมินซอกพร้อมใช้มือลูบลงบนหัวอย่างอ่อนโยน รู้ดีว่าลูกชายของตัวเองเศร้าแค่ไหน ทำไมคนเป็นแม่จะไม่รู้เธอเลี้ยงลูกสองคนมาไม่เคยให้ลูกต้องแยกจากกันเลยสักครั้ง แม้แต่ตัวเธอเองก็คิดถึงลูกชายคนเล็ก ทั้งยังนึกเป็นห่วงว่าตอนนี้ คนเป็นพ่อจะดูแลดีแค่ไหน ถึงเธอจะไม่ต้องการให้ลูกแยกจากกัน แต่ถ้าคิดถึงภาระที่จะต้องเผชิญหากต้องเลี้ยงลูกคนเดียวถึงสองคน เธอก็ไม่สามารถทำได้ แค่เพียงดูแลมินซอกคนเดียวพร้อมกับต้องหางานทำ จากที่เคยอยู่บ้านรับผิดชอบแค่เรื่องลูกกับดูแลบ้านอย่างเดียว ตอนนี้เธอไม่สามารถทำอย่างนั้นได้

"มินซอกครับ ออกไปวิ่งเล่นข้างนอกไหม แถวนี้มีสนามเด็กเล่นด้วย จะได้รู้จักเพื่อนใหม่ๆ เวลาไปโรงเรียนจะได้มีเพื่อนเล่น"

หลังจากเกิดเรื่องคืนนั้นมินซอกก็ชอบนั่งเหม่อ คงกำลังคิดถึงน้องชาย แม่คิดว่าถ้ามินซอกออกไปวิ่งเล่นคงได้พบเจอเพื่อนใหม่ ๆ สิ่งที่แม่ต้องการตอนนี้แค่เพียงเห็นลูกชายคนโตกลับมายิ้มได้อีกครั้ง ลูกชายของเธอนะเหมาะกับรอยยิ้มที่สุด รอยยิ้มที่สดใส เหมือนแสงของดวงอาทิตย์ รวมถึงรอยยิ้มของเด็กอีกคนที่ตอนนี้คงจะยังเศร้าอยู่เหมือนกัน