The Innocent and Impure

Chapter 1

Sabi nga nila, tunay raw na mapanlinlang ang kaanyuan.

Tulad ko mukhang birhen, dahil sa pearls na accessories ko. Sa buhok kong naka neat-bun, at maamo kong mukha.

Madalas akong mapag-kamalang dalagang pilipina. Never been kissed, never been touched. Pero gaya nga ng sinabi ko, tunay ngang mapanlinlang ang kaanyuan ng isang tao. And people tend to judge by the outer layer, not the inside.

Bakit? Nakikita ba nila agad yun?

Sa edad kong 30, ay maipag-mamalaki kong single parin ako. Pero minsan, hindi ko maiwasang mainis sa parehong dahilan. Yung unang boyfriend ko nga, hindi pa nasusundan. 12 years ng makalipas. Pero my fault! Masyado akong maarte. Ayan hanggang ngayon single parin ako. Mag-isa. Pathetic right?

Minsan, dinudutdot ako ni mama, or ng mga barkada ko na doon nalang raw ako manirahan sa kumbento. Tutal wala naman raw akong balak magka-anak.

It's not that i don't want to. Ang problema masyadong maarte tong pempem ko sa ibang sperm cells. Parang katulad ko meron ring the one.

Kung sino-sino ng nabangga ko sa bar, naka-one night stand sa tabi-tabi, pero hindi ako nabuntis. I was actually doing it on purpose. Ang desperate pero nakakapressure si mama at ang edad kong tumatanda na. Nakakadepress lalo na kung mag-isa kanalang sa mag-babarkada at mag-kakapatid na mag-isa.

Kaya matapos ng kagaguhan ko ay, nag-pacheck na ako sa obygene. At doon ko nalaman ang sakit ko. Meron raw akong fertility issues. At ang malupit, ay hindi nila matukoy ang dahilan, na kadalasan raw na nangyayari sa mga babaeng hindi pinag-pala. Hindi nalang sinabing direkta na 'Baog ka!'

Pero dumating rin sa point na ayaw ko na. Ayaw ko na yung invest ng invest, at aksaya ng aksaya, ng PT stick. Anak lang naman ang hinihingi ko, dahil hindi na ako umaasa sa pag-aasawa.

Yang mga lalaking yan, manloloko lang naman yang mga yan. Iiwanan karin at ipag-papalit.

Gusto lang naman nila ako, kasi mukha akong virgin at sariwa. Pero kung alam nila.

Kaya, hindi na ako nag-eentertain ng mga manliligaw. Pero meron yung last na manliligaw ko. Sobrang direct to the point. He asked me about, me being virgin or not. At ang sinagot ko lang ay,

'My mind tells me that i am, but i hate to admit—i paused for a moment, and made an eye contact with the suitor,–but my body disagrees.'

Napangiti ako sa kawalan ng maalala ang kalokohan ko. That time na nalaman niya, the next day hindi na bumalik.

I wouldn't blame him. Why choose a rotten cabbage, when he can get a new and fresh one. Yang mga lalaking yan kasi, umiikot lang sa pempem. Kung may pempem nga sa daan, ay baka ilang beses na silang nakadisgrasya. Actually nangyayari naman talaga to sa totoong buhay.

Kaya yung sinasabi nilang, 'The way to a man's heart, is through the stomach.' Kalokohan yan. Isang malaking kalokohan. Because the truth is, the way to a man's heart, is through his d*ck. Either you take them by the mouth, or take them by the hand. Doon sila mauulol.

Pero walang forever. Kahit gaano ka pa kagaling, kahit perfect 10 ka pa sa performance mo, e wala kang magagawa pag nag-sawa na sila. Boy's will be boys. Maka-singhot lang ng lutong adobo sa kapit bahay, e good bye na.

'They were born polygamous.' Palusot nila sa mga asawa nilang nag-papaka martyr. Hindi ko nga alam kung paano nakakayanan ng ibang kababaihan yun. Yung tipong, pag lalaki ang nag-loko, okay lang. Pag babae ang nag-kamali, hindi okay. Diba tang*na?! Ang unfair. Double standards.

Nakaka-loko ngang minsan akong nabiktima ng mga kalokohan nila. And after falling in love, or should i say falling in despair. Ayaw ko ng sumubok pa. Okay na yung minsan kong natikman ang sakit at ang pait ng love. The second time around would be foolish.