Kafamdaki karaktere Jaehyun uymayınca TaeTen e geçiş yapan Spri'nin dramı.
---------------------
Geçmişime gidip bakınca çok şeyi kaçırdığımı fark ediyordum.Mesela onunla ve annem ile olduğum zamanları.
Asla geri gelmeyecek anılara sığınmak o kadar zor geliyordu ki,daha fazla bu anılara katlanacak mecali kendimde bulamıyordum.
Onlar gitmişti,ben bitmiştim.
On üç sene önce annem ile olan diyalog aklıma geldi.O yanımdayken aklıma gelince güldüğüm bu anı,şuan bana acı veriyordu.Hala ilk günkü gibi hatırlamaktan nefret ediyordum.Acım yetmezmiş gibi birde tekrar yaşıyormuş gibi hissettiriyordu bu.
Annem ile büyük ahır dediğimiz yerde yatıyorken,onun gülümseyişini düşündüm.Daha sekiz buçuk yaşında olmama rağmen,onun bana kattığı duyguları çok iyi ve büyük yaşıyordum.
Bu çöp gibi ahır bile Ten sayesinde gözüme sanki ütopya gibi geliyordu.Zaten burası onunla ütopyamız değil miydi?
"Neye gülüyor bakayım benim oğlum?" Annemin kadifemsi sesi ile gülümsemem daha da büyüdü.İki sevdiğim ve birbirinden güzel insanlar yanımdayken bulunduğumuz durum umrumda bile değildi.
Yavaşca anneme döndüğümde,güzel mavi gözlerinin günden güne solduğunu fark ettim.Bana yansıtmak istemese de gittikçe hastalığının kötü bir hal aldığını görebiliyordum.Güzel yüzü çökmüş,eskiden bütün duyguları barındıran gözleri ise yakaladığım zamanlar içinde bomboş bakıyordu.Bu düşünceler ile yüzümde ki gülümseme silindi.
"Beni bırakmayacaksın değil mi?" Boğuk sesim ile sorduğumda ortamdaki gerginliği dağıtmak için,melekleri bile kıskandıracak derecede gülümsedi.
"Benden bıkana kadar seni bırakmam.Hem sen neye gülüyordun öyle kıskandım." Bana tutamayacağı sözü vermişti.Ona inanmıştım.Hiçbir zaman gitmeyeceğini düşünerek rahatlıkla nefes verdim.
"Onu düşünüyorum.Anne ben Ten'i çok seviyorum."dediğimde yüzündeki içimi rahatlatan gülümsemesini sildi.Yine başlıyorduk.
"Tae,bu çok yanlış.Hani unutacağına söz vermiştin."dediğinde kaşlarım çatılmıştı.Ben hiçbir zaman ona böyle bir söz vermemiştim.Keşke verseydim.
"Neden yanlış olsun ki? Sevmenin nesi yanlış?" Boyumdan büyük laf etmem her zaman annemi güldürürken bu sefer hiç hoşnut olmuyordu.
"Sevmek yanlış değil oğlum.Yanlış olan onun beyimizin oğlu olması ve erkek olması." Son kelime ile saçımı okşamak için uzanınca hızla kendimi geriye doğru çektim.Sinirlerimi birden bu kadar bozması normal değildi.
"Erkek olması neyi değiştir ki? Hem onun kızlardan daha güzel olduğunu biliyorsun.İlerde evlenirsek seni düğünümüze çağırmayacağım." deyip arkamı ona döndüm ve uyumak için savaş verdim.
Son hatırladığım ise annemin sakince saçlarımı okşayıp "İlerde anlayacaksın beni oğlum."
Anlamıştım da zaten.Hem de en kötü şekilde anlamıştım.Keşke diyorum,o zamanlar annemi dinleseydim de bunlar başımıza gelmeseydi.Belki annem yine saçlarımı okşar ve bana her şeyin düzeleceği ile ilgili nasihatlar verirdi.
Ten ise..........
------------------------
Aklıma o kadar düşünce geliyor ki yazarken gözlerim doldu istemsizce.Çok üzücü şeyler düşündüm ağağağağağa.
Neyse eğik yazılar geçmişten alıntılar olacak.Arada eğiklerin arasına gelecekten yazılar ekleyebilirim.
Kısa bir fic olacak ve dram ağırlıklı....
