A DIFFERENT CUP OF 'T'

Chapter 14

"Oh? Eh bakit ka umiiyak? Makakasama sa bata kung iiyak ka diyan!" I scolded Say but actually, I just wanted to tease her.

Pagkatapos naming mag-dinner ay dumiretso na kami ng uwi.

Si Lionel, noong mga oras na iyon, ay nakalabas na rin ng resto ng buhay. Kung anong trip niya o atraso wala sana akong pakialam kung hindi ko lang narinig ang pangalan ni Quei at Ezia nang sinadya kong dumaan s a V.I.P. lounge na yon.

Kung anuman ang trip niya, lalabas din kung ano talaga.

Anyways, pagkauwi naman namin sa bahay ay napagtripan naming mag-Ate na mag-usap. Hanggang sa mapadako nga sa kung ano bang nangyari sa amin noon ni Quei.

"Eh, kasi naman!!!!! Paano mo kinaya iyon, Ate? Ganon kadali mo lang siyang napatawad?" She asked me as she wipe her tears dry.

"Sa totoo lang? Mahirap. Nagtataka rin ako noon sa sarili ko. Basta alam ko noon masakit, as in yong parang may mararamdaman ka pang ugat na mapipigtas sa may bandang puso mo? Ang O.A. na siguro pero ganon talaga iyong nararamdaman ko. Sobrang sakit lang talaga pero pinakiramdaman ko iyong sarili ko, kaya ko ba na wala siya sa tabi ko? In-assess ko sarili ko, sabi ko pa nagsabi naman siya. Hindi siya nagsinungaling. Tapos sabi ko sa sarili ko, sige, isa pang chance. At siyempre, bukod doon, mahal ko talaga siya."

"Pero sabi mo, Ate, iyon yong unang beses na sinabi mo sa kanya na mahal mo siya? Bakit?"

"E di ba kahit sa atin tatlo naman ni Talisq, ako talaga yong hindi expressive sa words. Para sa akin kasi okay na sa actions. Pero na-realize ko, kung ako nga gusto ko rin na sa words na-eexpress, siguro siya rin. So, ayun, nag-decide ako to finally say what I really felt for him. And - " pinutol ko ang sinasabi ko at malalim na nag-isip.

"And?" Usisa ni Say.

"And maybe because I was still scared. Na baka kahit matagal na kaming magkasama doing certain things,  hindi pa niya talaga ako mahal. Alam mo iyon? We never defined what we have. Well, kasalanan ko din ng slight. It was partly because I didn't want to."

"Ha? Bakit?" Putol ni Say sa akin.

"Because I am really scared. We started  at the wrong side of the bed nga kasi - like as in literal. Tawag ng laman. Hindi mo maaalis sa akin na matakot pa rin. And guess what - I am very insecure with Ezia."

"Because you still think Kuya Quei haven't gotten over her."

"Precisely."

"Pero hindi mo ba naisip, Ate, na kung hindi ka niya mahal talaga hindi siya magtatagal sa katarayan at ka-wirduhan mo. Daig mo pa ang buntis noon kung magtantrums. Nakakaawa na si Kuya Quei pero ni minsan hindi ko siya narinig na nagreklamo. Madalas ikaw ang may tiwang pero siya ang sumusuyo. Si Trevor nga hindi ka natiis!"

Minatahan ko siya. "Wow! Wow ever!"

Trevor Sanders, Talisq's best friend.  The man I thought would save me from hell. Turned out, I will be the one to drag him there. He was the man I got myself romantically involved with after Quei. He's the reason why I have Talisq - okay. I end it here first. Hehe

"Ate, noong nagkita kayo uli ni Kuya Quei, anong naramdaman mo?"

"Hmmm. Kinakabahan. Para akong shunga sa harap ng Sophia's. Ayaw kong gumalaw. Pero at the same time para akong dinuduyan. Seeing him again, seeing his smile, smelling the same scent he hated so much - it was like as if nothing has changed."

"Mahal mo pa?"

Napatigil ako sumandali bago sumagot. Napaisip ng konti. Pinakiramdaman kong muli ang sarili ko. But what I did was just a confirmatory act. Dahil unang beses ko pa lang marinig uli ang mga boses niya alam ko na.