3 kaming mag kakapatid
Andito sila lahat pati ang mga magulang ko si mama lang ang nakikita ko pero si papa kahit isang beses kahit noong nasa hospital palang ako hindi ko sya nakikita.
Andito sila lahat para suportahan ako..
Nahuli na raw ang pito na humalay sakin..
Walo nga sila lahat pati ung bumugaw sa akin.
Wala nakong pakialam.. Ayoko na silang makita pa.
Mi sarili akong nurse, araw araw binibisita ako ng doctor namin. Mostly kinakausap nya lang ako.. Hinahayaan nya lang akong umiyak.
Kahit isa sa kanila wala pang nakaka alam ng lahat ung doctor ko lang. Sa kanya ko kinwento lahat. Alam ko pinalagyan nila ng camera ang kwarto ko. Alam ko din na pinapanood nila kami kapag kinakausap ako ng doctor ko.
Wala nakong pakialam sa lahat ng bagay. Nawalan nako ng ganang mabuhay.. Ang gusto ko nalang ngayon ay mamatay.....
" alam mo ba nichole maraming babae na ang nakaranas ng kalagayan mo, lahat sila sumusuko, lahat sila nang hihina, lahat sila nawawalan ng pag asang mabuhay. Lahat sila hindi ginusto ang ng yari... Syempre sino ba namang tao ang ginustong maranasan yan. Pero alam mo kahit ilang beses nilang umayaw at sumuko.. Nabubuhay parin sila... Nabubuhay sila para sa sarili nila... Alam mo hindi naman mahalaga ang ibang tao, hindi naman mahalaga ang sasabihin at iisipin ng ibang tao... Ang mahalaga ay yong iisipin at sasabihin mo.
Pinipilit kung pumikit para matulog nalang. Hindi kasi kayang tangapin ang mga sinasabi sakin ng doctor ngayon.
Mabuhay ka para sa sarili mo... Mabuhay ka dahil deserving ka sa buhay na nilaan sayo..."
What? Napakalaking suntok naman yong sinabi nya.
"Bakit doc sa palagay mo ba deserving akong ma rape?"
Hindi ko kinayang hindi sumagot... Naiinis ako sa mga sinasabi nya
Para bang ang dali lang sa kanya ang mabuhay ng ganito.
" alam mo iha, hindi alam ng tao ang bawat kapalaran nila.. Mi mga taong buhay pa pero binabalatan sila, pinuputol ang dila, tinatangalan ng ngipin ng kuku at ng kung anu anu pang pang bababoy, pinapatay.
pero lahat sila desrving ng buhay na nilaan sa kanila. Hindi naman dahil binigyan tayo ng buhay ng Diyos ay magiging perpekto ang lahat..
Darating ang panahon na mi kasiraan ng mangyayari sa atin aasahan o hindi man natin ito inaasahan. Ganyan ang buhay iha."
Life is a mater of acceptance and forgiveness...
Thats enough!!!
" sa palagay mo doctora mapapatawad ko ang mga taong gumawa nito sa akin? Ganun na ba ako katanga? Mabait along tao pero shit! Hindi maka tao ang ginawa nila sakin!!! Binaboy nila ako!!! Binaboy!! Anu akala nyo sa akin santo?!"
" ikaw lang makakasagot niyan iha.. Hindi natin hawak ang bukas, maari siguro ngayon mahirapan tayong tangapin ang mga bagay bagay na nangyari, pero iha nangyari na iyon hindi na natin maibabalik ang kahapon kahit habang buhay pa tayong mag sisi.
alam mo ba kung susuko ka kaagad at panghihinaan ng loob. Sinayang mo lang ang buhay sa wala naman kwentang bagay."
"Alam mo doctora ok na sana makikinigbnaman ako pero anak ng putakti hindi ko maintindihan bakit mo nasasabi ang mga ganyan... Mawalang galang na gusto ko na sanang mag pahinga!"
Nakita kong nakauponparin sya
Ilang minuto na ata ang nakaka raan hindi padin sya tumatayo para umalis...
Alam ko na gusto nya na kausapin ako... Parang mayron syang gustong sabihin na di nya nasasabi kaya nag papaligoy ligoy pa sya at gusto atang akong inisin...
Ok fine!
" sa palagay mo doctora walang kwenta lang itong nangyari sa akin? Akala nyo ba madali lang to, siguro sa inyo madali lang kasi hindi nyo naranasan ang naranasan ko."
" hindi naman lahat iha na nararanasan ng ibang tao ay kailangan maranasan din ng iba, at hindi lahat ng nararanasan mo ang kayang intindihin ng ibang tao.. Maraming bagay at pangyayari ang kailangan nating tangapin para maka ahon na tayo, masasayang ang buhay mo kung mag tatago ka sa nakaraan mo. Hindi sa sinasabi kong walang kwenta ang nangyari sa iyo tatanungin kita i coconsider mo bang mahalagang bagay ang nangyari sayo?
" oo dahil binaboy nila ako."
"Binaboy ka nila. Sa palagay mo maganda bang alalahanin ang binaboy ka nila?"
" niloloko mo ba ako doctora?!"
"Nakukuha mo ang punto ko hindi ba? Ang mga walang kwentang pangyayari sa buhay ng tao ay hindi na kailangan pang alalahanin, ang itago sa baol. Walang bagay na walang silbi ang itinatago pa lahat ng iyon ay itinatapon na. Lahat iyon ay ibinabasura na."
Hindi ako umimik pakiramdam ko mawawalN akong lakas... Ayoko ng jmiyK pagod nKong umiyak pero lintik na luha to.. Di nauubus ubus. Gusto ko ng magpakatatag pero gusto ko nadin sumuko...
" bakit ganon ang dali nyong sabihin yan. Madali para sa inyong gawin yan. Buhay ko ang nasira buhay ko ang walang kwenta, dapat narin ba akong itapon? Ang dumi dumi ko na doctora. Wala na akong maipag mamalaki pa sa buhay. Sirang sira na ako sa mata ng mga tao."
"Ika lang ang nag iisip nyan... At kung mi tao mang huhusga sayo iyon ay dahil hindi nila kaya tangapin na ikaw ay nakabangon. Kailangan mong maging positibo sa lahat ng bagay.
Ang buhay ay hidi nakatoon sa mga pangit na pangyayari lang..
ang buhay ay hindi para sa mga pagkakamali..
Lagi mong tatandaan iha na ang buhay ay para sa mahahalaga lamang.
Ang buhay ay para sa ikatototo mo lamang hindi sa ikababagsak mo.
Mabuhay ka ng mi natototonan.
Isipin mo na ang mga pag kakamali sa buhay natin ay parte ng mga kailangan nating ma experience para matoto."
Napahagolgol na ako... Ang sakit... Ang sakit sakit balit ba kasi kelangang mangyari ito sa aKin... Bakit sa akin? Bakit?
" umiyak ka hangang kaya mo. Ubusin mo ang luha mo hangan wala ng sakit na nararamdaman.
Ganyan ang buhay ang kahapon ay kailangan tinatalikuran pero ang bukas at ngayon ay hinaharap yan iha..
Mabuhay ka ng may pag asa at mabuhay ka ng masaya.
Matalino kang bata kaya alam kong makakaya mong pag lagpasan ang lahat ng bagay na ng yari sayo."
"Marami ang nag mamahal sayo... At pag nag patuloy lang mabuhay marami pa ang taong lalong mag mamahal sayo."
