"ဘာကိုေတာင္းပန္တာလဲ hyung ရာ ကြ်န္ေတာ္ကသာ ကြ်န္ေတာ္ကသာေတာင္းပန္ရမွာပါ"
Lu ရဲ႕စာကိုဖတ္ၿပီးတဲ့အဆံုး ဆို႔ဆို႔နစ္နစ္ထြက္လာတဲ့ baekhyun hyung အသံ
"ေက်းဇူးတင္တယ္ ဟုတ္လား ညီအကိုအရင္းေတြလိုေနခဲ့ၾကတာကို ေက်းဇူးတင္တယ္ေျပာစရာလိုေသးလို႕လား"
Yeol hyung ဆီကမေက်မနပ္သံတခု လူေတြအားလံုးကိုခံစားရေအာင္လုပ္ၿပီးေပ်ာက္သြားရက္တယ္ Lu ရယ္
ဘယ္သူ႔ကိုမွေမာ့မၾကည့္ေသာ္လည္း hyung ေတြမ်က္ရည္က်ေနမွာကို ကြ်န္ေတာ္သိေနေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္က ေတာက္ေလ်ွာက္က်ေနတဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုမတားစီးႏိုင္ေသးတာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေအာက္ခ်သာေနမိတယ္
"Hunnie "
Yeol hyung ရဲ႕စိုးရိမ္လြန္းေနတဲ့ေခၚသံၾကားေတာ့ ပိုငိုခ်င္မိျပန္တယ္
"hyung "
Yeol hyung ကိုဖက္ကာကေလးတေယာက္လိုငိုမိေတာ့ Yeol hyung ဆီၾကားေနၾကစကားသံတခုထြက္လာတယ္
"Luhan hyung ကြာ ကေလး ကိုငိုေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔ထပ္ခါထပ္ခါေျပာဖူးရက္နဲ႕"
Yeol hyung အသံေတြလဲတုန္ရင္ေနတာအတိုင္းသားရယ္ Lu ရယ္သိပ္လုပ္ရက္တယ္ဗ်ာ
"Chanyeol ah
Hunnie ကိုအထဲေခၚသြားေလ ငါေဒၚေလးတို႔နဲ႕စကားသြားေျပာဦးမယ္"
baekhyun hyung လဲအေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္စိတ္ရႈပ္ေနရမွာသိေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ဘက္က Lu ကိုယ္စားႏွစ္သိမ့္ေပးႏိုင္စြမ္းမရွိျပန္ဘူး
"baekhyun hyung "
"Hunnie ဘာမွမျဖစ္ဘူး hyung ကိုအားနာစရာလဲမလိုဘူး hyung ေဒၚေလးနဲ႔လဲ hyung ပဲစကားေျပာေပးမယ္"
အခုခ်ိန္မွာကြ်န္ေတာ့္ဘက္က ဒီ hyung ေတြရွိေနေသးေတာ့ နဲနဲေတာ့အားရွိမိတယ္
"Hun ေလးအထဲဝင္ လာ"
Yeol hyung ေခၚေဆာင္ရာေနာက္သာ ကြ်န္ေတာ္အသံတိတ္လိုက္သြားလိုက္တယ္ စိတ္ေရာလူေရာပင္ပန္းလိုက္တာ Lu ရယ္ အဲဒါေတြအားလံုး Lu ေၾကာင့္ဆိုတာသိရဲ႕လား
"လက္ေတြလဲေအးစက္ေနတာပဲ ဘယ္အခ်ိန္ထဲကအျပင္မွာေနေနတာလဲ ေရာက္ရင္လဲဝင္ခဲ့ပါေတာ့လား Hunnie ရယ္"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RECTANGLE
FanfictionThis is my second fiction after Only U .Main characters are Hunhan & Chanbaek.Hope you to enjoy.
