For you

For you 1

ชีวิตในวัย 5ขวบของมินซอกและจงแดก็เหมือนเด็กในวัยเดียวกันที่ในแต่ละวันหมดไปกับการเรียน การเล่นสนุก มีครอบครัวที่อบอุ่น มีแม่ที่แสนใจดี พ่อที่ตามใจทุกอย่าง ถึงช่วงหลังๆพ่อจะทำงานหนัก จากที่เคยมีเวลาให้ทุกวันหยุดสุดสัปดาห์ ก็เริ่มลดน้อยลง บางครั้งพ่อก็ไม่ได้กลับบ้าน แต่พ่อก็ยังมีรอยยิ้มกับอ้อมกอดที่อบอุ่นสำหรับมินซอกและจงแดเสมอ

วันที่เป็นเหมือนฝันร้ายของสองพี่น้อง มาถึงในคืนวันหนึ่ง มินซอกจำได้ว่าคืนนั้นฝนตกหนักมาก แต่ต้องสดุ้งตื่นขึ้นกลางดึกจากเสียงโวยวายของแม่ที่ดังแข่งกับเสียงฝน จงแดเองก็ตื่นขึ้นมา เราสองคนพี่น้องตัดสิ้นใจเดินจูงมือกันลงมาชั้นล่าง ตั้งแต่จำความได้มินซอกไม่เคยเห็นพ่อกับแม่ทะเลาะกันเลยสักครั้ง แม่ที่เคยมีแต่รอยยิ้มใจดี ตอนนี้มีแต่น้ำตากับพูดจาเสียงดังใส่พ่อ ตอนนี้มินซอกกับจงแดตกใจจนร้องไห้ออกมาพร้อมกับยืนกอดกันแน่น มินซอกรู้สึกตกใจกว่าเดิมตอนที่ถูกแม่ดึงไปอยู่ในอ้อมกอด พร้อมกับที่พ่อดึงจงแดไปกอดเหมือนกัน แต่สิ่งที่พ่อพูดออกมาต่างหากที่ทำให้มินซอกรู้สึกเหมือนจะทำให้หายใจไม่ออก

"ฉันจะพาจงแดไปอยู่ด้วย ฝากดูแลมินซอกด้วยแล้วกัน"

ไม่มีเสียงตอบจากแม่ มีเพียงเสียงสะอื้นพร้อมกับกระชับอ้อมกอดที่มีมินซอกเข้ากับอกแน่น

"มินซอก พี่มินซอก ช่วยผมด้วยพี่มินซอก"

จงแดพยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดของพ่อเพื่อจะไปหามินซอกกับแม่แต่ก็ดิ้นไม่หลุดจากอ้อมกอดของพ่อได้

พ่ออุ้มจงแดออกจากบ้านไปโดยไม่หันกลับมามองมินซอกกับแม่เลยสักนิด

เป็นครั้งแรกที่มินซอกได้ยินจงแดเรียกมินซอกว่าพี่ และก็เป็นครั้งสุดท้ายที่ได้ยิน ช่วงเวลาแค่นิดเดียวกลับทำให้มินซอกรู้สึกสับสน และไม่เข้าใจ ว่าทุกอย่างเกิดอะไรขึ้น มินซอกได้แต่ถามแม่ว่าเกิดอะไรขึ้น พ่อพาน้องไปไหน พรุ่งนี้น้องจะกลับมาใช่ไหม แม่ไม่ได้ตอบคำถามของมินซอก แม่เอาแต่ร้องไห้พร้อมบอกแต่คำว่าขอโทษ ซ้ำๆ แม่ใช้มือลูบหัวปลอบมินซอกให้หยุดร้องไห้ มินซอกเองก็ทำได้เพียงกอดแม่ร้องไห้จนเหนื่อยแล้วหลับไป ได้แต่หวังว่าถ้าตื่นมาคงได้เจอน้องชายกับพ่อ และครอบครัวที่เคยมีแต่ความสุข

พ่ออุ้มจงแดออกมาขึ้นรถ จงแดยังคงร้องไห้ตะโกนเรียก พี่มินซอกไม่หยุด พ่อกอดจงแดพร้อมลูบมือลงบนหัว หวังให้จงแดหยุดร้องไห้

"จงแด พ่อขอโทษนะครับ เด็กดีของพ่อหยุดร้องไห้นะ"
"พ่อครับ ทำไมไม่พาแม่กับพี่มินซอกไปด้วย ผมสัญญาว่าผมจะไม่ดื้อ จะเรียกมินซอกว่าพี่ พาแม่กับพี่มินซอกไปด้วยนะ"

จงแดบอกพ่อพร้อมกับร้องไห้ พ่อไม่ได้กล่าวอะไรนอกจากคำว่าขอโทษ พ่อยังคงใช้มือลูบลงบนหัวจงแดเพื่อให้จงแดหยุดร้องไห้ เพราะความเป็นเด็กจงแดจึงทำได้เพียงร้องไห้จนเหนื่อยแล้วหลับไป