Fight For Nullity (Zayn Malik|Fan Fiction)

1.Bölüm "Eğlence zamanı?"

Evet bilin bakalım şu an nerdeyim. Hadi hadi o kadar da zor değil. Tahmin edin bari. Tamam tamam bir ipucu vereyim. Kesinlikle olmam gereken sıcak evindeki yumuşak yatağımda değilim. Hatta soğuk bir odada rahatsız bir yataktayım. Yani tamam yatak o kadar rahatsız değil rahat bile sayılır ama şu an bunu düşünemeyecek kadar meşgulüm. Mesala elimdeki iplerden kurtulmaya çalışmak beni oldukça meşgul ediyor. Hiçbir şey anlamadınız değil mi? Durun size en baştan anlatayım. Hayatımı sonsuza kadar değiştircek olan dakikalar anlamanız da size baya bi yardımcı olacaktır.

"Bu saatte burda olmamalıydın bebeğim."

Nefes alamıyordum. Kesinlikle nefes alamıyordum. Sadece yutkunmakla yetindim ve olacakları bekledim. Kulak mememde hissettiğim ıslaklıkla gözlerim istemsiz olarak hafif açıldı. Sonrasında sıcak dudaklarını bana daha çok bastırdı. Korkuyordum. Her hücrem korkudan titriyordu. Beynim düşünme yetkisini kaybetmiş sadece gelecek darbeyi bekliyordu. Kulak mememde hissettiğim ısırıkla ağzımdan bir inleme kaçtı. Tanrım bu acımıştı. Kulağımın üzerinden gülümsedi. Bunu dudaklarının gerilmesinden anlamıştım. Neden güldüğünü bilmiyorum ama bu benim biraz daha korkmama neden olmuştu. Yani önünüzde -daha doğrusu boynumda!?- gülen psikopat bir katil varsa insan korkuyor. Az evel ısırdığı yeri hafif öpüp kafasını nihayet boynumdan çekebildi. Kafasını biraz eğerek bana baktı -artık nasıl bir boyu varsa öküzün topuklularla bile yetişemiyorum.- Yüzünü göremiyordum. Burası karanlıktı ve lanet olası sokak lambasının ışığı onun arkasından vuruyordu. Yani anlayacağınız üzere ben onun yüzünü göremiyor, ama o benim yüzümü görebiliyordu. Bu benim biraz kaşlarımı çatmama neden oldu. Yani haksızlık.

Bir arabanın farı yanımızda durunca yüzüne kısa süreli bir ışık vurdu. Sadece saniyelik bir olay bütün mükemmelliğini gözler önüne dökmeye yetmişti. Ela gözler. Bir katile ayit olamayacak kadar güzeldiler. Sert yüz hatları onu erkeksi gösterirken ela gözleri içindeki parıltı izlenimini masumlaştırıyordu. Ama hâlâ oldukça sert ve erkeksi görünüyordu. Yani baya çekici-TANRIM. O bir katil. Gelmiş onun çekici veya erkeksi olduğuyla ilgili saçmalıyorum. Katil. Katil. Katil. Unutma beyin ya da aptal hormonlar o bir katil. Bu yüzden hiç hey bebeğim şuna da bir bak mesajları göndermeyin. Şaşkınlıkla açılmış ağzımı kapadım -ne ara açıldığı konusunda bir fikrim yok gerizekalının- ve ne kadar zamandır bu pozisyonda dikildiğimi hesaplamaya çalıştım. Sonuç sıfır. Tanrım rezalet. Bir anda duyduğum korna sesiyle yerimden sıçradım. Refleks olarak ellerim havaya kalktı ve kendimi geri çekmeye çalıştım. Yani çalıştım. Tabiki de bir santim bile kıpırdıyamamıştım. Hatta sonuç olarak belime daha sıkı saran kollarla taçlandırıldım. Ama ne hoş.

"Bu bebekte kim Zayn?"

Arkamdan gelen sesle sessizce yutkundum. Etrafım sapıklarla çevrildi resmen. Hatta önümde ki sapık oldukça seksi. Ops bunu söyleyemem lazımdı.

"Çok yaramaz bir kız." Önümdeki taş konuşunca gözlerimi ona diktim. Ha ha gerçekten bunu demek isterdim ama ben zaten gözlerimi bi saniye bile ondan ayırmıyorum. Her neyse konuyu saptırmayalım. "Buralarda dolanıyordu."

Bi dakika. Buralarda dolanıyordu dedi o. Yani, yani öldürdükleri adamı gördüğümü bilmiyor. O zaman, tanrım galiba kurtulabilirim. Bildiğimi anlamazsa ne olur? Sadece burdan geçen biri olurum gözünde. Ve kamyonette bir ceset olduğunu düşünürsek birde benle uğraşcaklarını düşünmüyorum. Büyük ihtimalle beni bırakıp işlerini halletmeye giderler ve bende sevgili evime kavuşurum. Mutlu son.

"Yanlış sularda yüzüyorsun güzelim." Arkadan gelen aynı sesle başımı oraya çevirmeye çalıştım. Beni tutan kolların sahibi de bunu anlamış olacak ki belimdeki ellerini biraz gevşetti. Hafif arkamı dönerek sesin sahibine baktım. Ama bu sadece gözlerimi kırpıştırmama neden oldu. Arabanın farı açıktı ve onun arkasından gözlerime vuruyordu. Sarımsı ışık tam arkasında olduğu için sanki bir melek gökyüzünden yer yüzüne iniyormuş gibi görünüyordu. Ya da şeytan mı demeliyim?