... Again ... [Jingyu X Weizhou]

Chapter 3

เขายังจำรายละเอียดบางอย่างเกี่ยวกับตัวผมได้ ...

"นายยังจำได้อยู่เหรอ?"

ผมเผลอยกยิ้มขึ้นมุมปาก รู้สึกดีใจจนแทบซ่อนอาการไว้ไม่มิด ลืมเรื่องที่เราเพิกเฉยต่อกันภายในร้านจนหมดสิ้น

โจวโจวพยักหน้ารับก่อนจะพูดต่อ

"ฉันเกือบเลิกมันได้เพราะนาย .. ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะ"

คำพูดของเขาทำให้ผมนึกไปถึงวันที่ผมตัดสินใจบอกเขาออกไปตรงๆ ว่าผมขอให้เขาไม่สูบบุหรี่ แค่เฉพาะเวลาที่เราอยู่ด้วยกันก็ได้

ผมไม่ได้รังเกียจหรืออะไร ความจริงแล้วช่วงขึ้นม.ปลายแรกๆผมเองก็สูบบ้างเป็นครั้งคราว

แต่เมื่อรุ่นพี่ที่ชมรมบอกว่า ถ้าอยากจะไปไกลทางด้านยิวยิตสู ผมต้องหยุดเพราะมันส่งผลต่อปอดของผม มันจะทำให้ความจุของลมในปอดของผมลดลงแล้วจะเล่นกีฬานี้ลำบาก ผมก็เลยหยุดสูบในทันที

แต่ถ้าคนใกล้ตัวผมกลับมาสูบซะเอง มันก็คงไม่มีประโยชน์อะไร หลังจากนั้นผมก็ไม่เห็นโจวโจวสูบบุหรี่ต่อหน้าผมอีกเลย

เพิ่งมาเห็นล่าสุดก็ตอนนี้ล่ะ ผมไม่ได้ถามว่าเขากลับมาสูบเพราะอะไร แต่อยู่ๆเจ้าตัวก็พูดออกมาเอง

"ตอนแรกฉันคิดว่าตัวเองคงเลิกได้แล้ว แต่เอาจริงๆพอไปอยู่มหาลัย เพื่อนในกลุ่มสูบกันจัดมาก นานวันไปฉันเลยทนไม่ไหว แล้วก็เป็นแบบนี้แหละ"

เขายิ้มแหยๆพร้อมไหวไหล่เหมือนจะสื่อออกมาว่า 'มันก็ช่วยไม่ได้นี่นะ'

ผมรู้สึกว่าบรรยากาศความอึดอัดของเราเริ่มเบาบางลง น่าแปลกที่จู่ๆเราก็มายืนถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกันสองคนที่หน้าห้องน้ำ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เราแทบไม่ได้มองหน้ากันเลยด้วยซ้ำ

ถ้าให้ผมเดา... อาจจะเป็นเพราะต่างฝ่ายต่างไม่กล้าที่จะเข้าหากันมากกว่า

เราคุยกันไปเรื่อยๆ ราวกับเหมือนเป็นแค่เพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมานาน ไม่มีใครพูดถึงประเด็นอ่อนไหวเพราะคงไม่อยากให้บรรยากาศที่เริ่มดีต้องกร่อย