Seçilmişler 1 (Opus)'un devamıdır.
Derin bir nefes alarak demir parmaklıklara tutundum. Bu güç bambaşkaydı, kötüydü. Bununla nasıl savaşacağımı bilmiyordum, kendimle savaşamazdım.
" Sen onu yenemezsen o seni yenecek Vera. "
Sinirle ona baktım.
...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
VERA
Gözlerimi açtığımda göz çevremin sızlamasıyla inleyip kalkmaya çalıştım ama bir şey beni yatağa geri çekmişti.
" Hemen kalkma , önce kendine gel. "
Duyduğum ses Kayra'ya aitti . Etrafıma şöyle bir bakındığımda tüm herkesin benim odama doluştuğunu farkettim. Gözlerim Kayra'yı bulduğunda ona tuhaf bir bakış attım. Yeşil gözlerinin çevresini şakaklarında başlayıp göz altlarına ve kaşının üstüne yayılan ince , sert hatlı bir dövme kaplamıştı . Ona olan öfkem yerine gelirken ona inanamazca baktım.
" Senin arkadaşın daha dün öldü ve sen gidip kendine dövmemi yaptırdın ? " dediğimde bana sinirle bakmıştı. Pekala o bakışları ve dövmeleri birleşince Kayra gözüme daha ciddi , asi ve korkutucu görünmüştü.
" Bu dövmeyi ben yaptırmadım , aynısı sende de var. Mührümüz güçlenmiş , bu dövmede mührümüzün dövmesi. O yüzden saçmalamayı kes artık . "
Söyledikleriyle birlikte yataktan fırlayıp aynanın önüne geçtim ve şaşkınca yüzüme bakmaya devam ettim. Dövmenin aynısı bende de vardı.
...
Düşüncelerimizin dağılması için akşama kadar çocuklarla birlikte güç antrenmanı yapmıştık . Esin ve Doğucan ise bir köşeye çekilip suskunca oturmuşlardı. Barkın'ın ölümü çok ani olmuştu , tıpkı Dünya'nın bir anda yok olması gibi. Ben ise bugün kendime bir söz vermiştim. Bundan sonra en ufak şeyler için sorun çıkarmayacaktım. Bu bencilliğe , acımasızlığa alışacaktım . Artık sevdiğim hiçbir şey yoktu , etrafımdaki insanlar değiştiği gibi ben de değişmiştim ve Dünya'nın yok olmasından sonra elimde başka hiçbir şey kalmamıştı , tabi bu insanlar dışında. Artık ben yoktum , ben ve sorumluluklarım vardı , kendimi kaybetmiştim . Artık masum , herkesi korumaya çalışan o kız yoktu içimde dünya ile birlikte yok olmuştu. Bu sabah yok etmişlerdi onu.
"Biraz dinlenelim." diyen Yankı'ya uyup mataramdan su içerken çalılarda gördüğüm kıpırdamayla birlikte kimseye çaktırmadan ayrılıp ormana girdim.
Atlas'ın mavileri yüzümde dolaşırken büyümüştü .
" Çok güzel olmuş. " Yutkunarak söylediği sözle gülümseyip sanki kapamam mümkün olacakmış gibi elimi göz çevremdeki dövmeye koymuştum.
" Savaşta yara aldın mı ? " Görünürde bir şeyi yok gibi görünüyordu ama yine de endişeliydim. Atlas etrafımda beni dinleyen , benim gibi olan tek kişi sayılırdı .
" Hayır , iyiyim. Sen iyi misin ? Dünya'da ki insanların yok olması seni kötü etkilemiş olmalı. "
Söylediğiyle birlikte içimden bir şeyler kopmuştu. Gülümsemeye çalışarak ona cevap verdim " Evet kötü oldu ama sonuçta gerçek halkım burada değil mi ? Artık onlar için uğraşmam gerek. "
